Τεστ για τον Ερντογάν οι τοπικές εκλογές στην Τουρκία – Χάρτες

Οι αυριανές (Κυριακή 31/3) αυτοδιοικητικές εκλογές στην Τουρκία, έχουν μεγάλη σημασία για την κυβέρνηση της γείτονος – τον Ερντογάν- η οποία επιδιώκει πάση θυσία να κερδίσει από τα 58 εκατομμύρια ψηφοφόρων της χώρας όσους δήμους «της είχε πάρει» στις τελευταίες εκλογές η αντιπολίτευση ή πάντως σίγουρα να μην χάσει όσους «είχε πάρει» εκείνη.

Σε μεγάλες και σημαντικές πόλεις όμως, όπως η Κωνσταντινούπολη, το αποτέλεσμα είχε κριθεί με 51% το 2014 και ο πρώην πρωθυπουργός  Μπεναλί Γιλντιρίμ που κατέρχεται εκεί αυτή τη φορά θεωρείται  ατού για τον Ερντογάν ως υποψήφιος, πλην όμως «δεν έχει τη νίκη στο τσεπάκι». Η Πόλη έχει και σημαντικό κουρδικό πληθυσμό που θα ψηφίσει αντιπολιτευόμενα κόμματα εξάλλου. (Πολλοί Κούρδοι προτιμούν τα μεγάλα αστικά κέντρα για να χάνονται» στην ανωνυμία -για πολιτικούς λόγους αλλά και για να επιβιώνουν πιο εύκολα καθαρά ως επαγγελματίες.) Οπότε η μάχη στη σημαντικότερη πόλη της Τουρκίας  δίνεται στήθος με στήθος, όπως και στην Άγκυρα.

Η μη απώλεια δήμων και η επέκταση σε «εχθρικούς δήμους» (όπως για παράδειγμα στην «κεμαλική» Σμύρνη αλλά και στα παράλια της Μικράς Ασίας εν γένει) είναι τόσο σημαντική, που το τελευταίο δίμηνο έχουμε ακούσει ότι θα γίνει τζαμί η Αγία Σοφία, ότι θα πάρουν πίσω τα νησιά του Αιγαίου, ότι είναι έτοιμοι να πολεμήσουν με τον 6ο στόλο αν πάρει το μέρος της Ελλάδας, ότι «δεν θα περάσει» των Αμερικανών στο Γκολάν, κορώνες επί παντός και βεβαίως το κερασάκι στην τούρτα, ότι η Κωνσταντινούπολη λέγεται Ισταμπούλ από το… πολύ ισλάμ (μπολ ισλάμ) και όχι όπως ξέρουμε όλοι (διεθνώς) από την παραφθορά της φράσης «εις την πόλιν» (Παραφθορά από τους ελληνόφωνους αλλά όχι ελληνικούς πληθυσμούς του πολυπολιτισμικού Βυζαντίου, το οποίο είχε ως επίσημη γλώσσα την ελληνική, όμως τα ελληνικά ήταν lingua franca στη Μέση Ανατολή και στα ενδότερα της Μικράς Ασίας).

Αν επικρατήσουν οι κοινοί υποψήφιοι του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν (ΑΚΡ) και του εθνικιστικού ΜHP, θα σκληρύνει περισσότερο η στάση της κυβέρνησης απέναντι στους Κούρδους αλλά και στη Συρία -κάτι που θα σημαίνει συνέχιση της αμερικανοτουρκικής έντασης για τις αυτόνομες κουρδικές περιοχές στη Συρία, τις οποίες οι Αμερικανοί στηρίζουν και τις οποίες ο Ερντογάν βλέπει ως προπυργιο των Κούρδων. Και παρατεταμένη πολιτική κρίση στα εσω-εξωτερικά ζητήματα, συνεπάγεται και παρατεταμένη οικονομική αστάθεια για την Τουρκία.

Η τόνωση της κυβέρνησης μέσα από την θετική ψήφο θα τη στηρίξει εσωτερικά στις επιλογές της, όπου μετά την έναρξη της κρίσης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, τα πάντα έχουν ακριβύνει και ο μέσος Τούρκος ζει την διπλωματική σύγκρουση κάθε φορά που πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ ή πληρώνει την ΔΕΗ του.

Όμως και  διπλωματικά θα τονωθεί ο Ερντογάν αν κερδίσει δήμους, γιατί αλλιώς διαπραγματεύεσαι ως «νευρικός ιδιότροπος ηγέτης» και αλλιώς όταν λες «ναι, αλλά με στηρίζει το 55%».

Οι αντίπαλοι

Δύο είναι οι κύριες συμμαχίες που συγκρούονται. Ο κυβερνητικός συνασπισμός του ερντογανικού AKP και του εθνικιστικού MHP από τη μια και το κεμαλικό CHP με το πολύ πιο συντηρητικό «Καλό Κόμμα» από την άλλη -οι δυο τελευταίο έχουν σχηματίσει την «Εθνική Συμμαχία».

Το φιλοκουρδικό HDP είναι τρίτη δύναμη στη Βουλή αλλά κατεβάζει υποψήφιους μόνο στις δικές του περιοχές, στα νοτιοανατολικά, και σε όλους τους άλλους δήμους σίγουρα δεν θα ψηφίσει επιλογές Ερντογάν.

Τι  λένε οι δημοσκοπήσεις

Στις εκλογές, πέραν των δημάρχων, 57 εκατομμύρια ψηφοφόροι θα εκλέξουν δημοτικά συμβούλια και μουχτάρηδες (κοινοτάρχες) με 5ετη θητεία.

Στις τελευταίες αυτοδιοικητικές  εκλογές, το 2014, το κόμμα του Ερντογάν είχε πάρει το 43,3 %, το CHP το 24,6% και το φιλοκουρδικό, το 17,6%. Το 2009 είχαν πάρει αντίστοιχα το 39% , το 23,2% και το 16,1% -που σημαινει ότι ο Ερντογάν ενισχύθηκε περισσότερο από τους άλλους

Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις στην πλειονότητά τους, δείχνουν ότι το AKP είναι πιθανόν να χάσει την πρωτεύουσα,  Άγκυρα,  μετά από 25 χρόνια. Στην Πόλη έχει μικρό προβάδισμα ο υποψήφιος του Ερντογάν. Στην Κωνσταντινούπολη, έπειτα από την κατανομή του 12,8% των αναποφάσιστων, προβλέπεται 49% για τον Μπιναλί Γιλντιρίμ, υποψήφιο του ΑΚΡ που στηρίζεται και από το ΜΗΡ, και 48,6% για τον Εκρέμ Ιμάμογλου, υποψήφιο του CHP που υποστηρίζεται από το Καλό Κόμμα.Ομως  σε  άλλες μεγάλες πόλεις φαίνεται να επικρατούν οι συνδυασμοί της αντιπολίτευσης. Η δημοσκόπηση, η οποία πραγματοποιήθηκε μεταξύ 16-17 Μαρτίου στην Άγκυρα, προβλέπει έπειτα από την κατανομή του 9,2% των αναποφάσιστων, 49,8% για τον Μεχμέτ Οχσάσεκι της αντιπολίτευσης και 47,7% για τον Μανσούρ Γιαβάς, υποψήφιο του ΑΚΡ (Ερντογάν) και παράλληλα υποστηριζόμενο από το Κόμμα Εθνικής Δράσης (ΜΗΡ).

Στα  Άδανα φαίνεται να έχει σημαντικού προβάδισμα ο φιλοκυβερνητικός υποψήφιος του ΑΚΡ Χουσεΐν Σοζλού με 54,1%.

Στο Μπαλίκεσιρ προβλέπεται εκλογή του υποψηφίου του ΑΚΡ που υποστηρίζεται από ΜΗΡ Γιουτζέλ Γιλμάζ με 53,1%.

Στην Αντιόχεια (Χατάι) προβλέπεται εκλογή του υποψηφίου του ΑΚΡ  με 51,1%.

Στην Προύσα προβλέπεται νίκη του υποψηφίου της αντιπολίτευσης με 52,9%.

Στη Σμύρνη είχε πάρει το52,2%ο υποστηριζόμενος από την αντιπολίτευση Τunç Soyer και φαίνεται να διατηρεί το προβάδισμα.

Οι τελευταίες δημοτικές εκλογές διεξήχθησαν τον Μάρτιο του 2014 και άρα πριν την απόπειρα πραξικοπήματος αλλά και πριν τους διωγμούς των κεμαλικών και την υπερσυγκέντρωση εξουσιών στον Ερντογάν, άρα πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει.

Στις αυριανές εκλογές, στις 81 επαρχίες της Τουρκίας θα εκλεγούν 30 δήμαρχοι σε μητροπολιτικές περιοχές, περίπου 1350 σε επαρχιακές, σχεδόν 22 χιλιάδες δημοτικοί σύμβουλοι και άλλοι κοινοτικοί αντιπρόσωποι.

Εξωτερική πολιτική αμφοτέρων για την Ελλάδα

Εθνικιστική (και άρα ανθελληνική) πτέρυγα δεν έχει μόνον η συμμαχία του Ερντογάν, αλλά και η «φιλελεύθερη» αντιπολίτευση που συμπαρατάσσεται με το εθνικιστικό Καλό Κόμμα (IYI Parti) της «λύκαινας» Μεράλ Ακσενέρ.

Και οι δυο σχηματισμοί (σε αυτοδιοικητικές ή εθνικές εκλογές) θεωρούν ότι  η χριστιανική δύση αλλά και τα αμερικανικά κεφάλαια δεν αφήνουν την  Τουρκία να μεγαλουργήσει και να ξαναγίνει κραταιά όπως το  Οσμανλικό/Οθωμανικό Χαλιφάτο. Υπάρχει η γενική πεποίθηση ότι η Δύση οργάνωσε “αντεθνικές εστίες στη χώρα  και ότι αυτές εκφράσθηκαν με την εξέγερση στο πάρκο Κεζί το 2013 και με τη συνωμοσία του Χότζια Γκουλέν» που κορυφώθηκε με το πραξικόπημα του 2016. Η Δύση (που είναι δεμένη και με την Ελλάδα) είναι η πηγή όλων των κακών για την σημερινή κυβέρνηση, χωρίς όμως αυτό δυστυχώς για εμάς να σημαίνει ότι η αντιπολίτευση ειαι φίλα προσκείμενη σε εμάς.

Χάρτες από το παρελθόν 

Προεδρικές 2018

 

Εκλογές για εθνοσυνέλευση το 2018

Δημοψήφισμα για υπερεξουσίες Προέδρου το 2017

Στους δυο παραπάνω χάρτες φαίνεται πού πήρε ο Ενρτογάν τα πιο πολλά «ναι» και με κόκκινο που πήρε τα πιο πολλά «όχι» (evet σημαίνει ναι, hayir  όχι). Συνολικά ναι είχε ψηφίσει το 51,4%  ενώ «όχι» ψήφισε το 48,59%. Σε απόλυτους αριθμούς, το «ναι» συγκέντρωσε περί τα 25,2 εκατομμύρια ψήφους, ενώ υπέρ του «όχι» τάχθηκαν 23,8 περίπου εκατομμύρια πολίτες. Είχε απόσχει το 15%.

 

Αυτοδιοικητικές 2014

 

Ο πρώτος χάρτης δείχνει τα αποτελέσματα σε πρωτεύουσες επαρχιών και ο δεύτερος πιο αναλυτικά στο υποσύνολο των 957 περιφερειών (με κίτρινο το  ΑΚΡ του Ερντογάν, με κόκκινο το Ρεπουμπλικανικό κόμμα της  CHP αντιπολίτευσης, με καφέ το εθνικιστικό MHP που συντάσσεται με Ερντογάν, με πράσινο το κουρδικό) Tο BDP διαλύθηκε το 2014 (κουρδικό κόμμα) Tο SP (Saadet Partisi) είναι ισλαμικό συντηρητικό. To BBP (Büyük Birlik Partisi) είναι ακροδεξιό ισλαμικό. To DP (Demokrat Parti) είναι συντηρητικό κεντροδεξιό (είχε εκλέξει τον Ντεμιρέλ και την Τανσουτ Τσιλερ στο παρελθόν) To DSP (Demokratik Sol Parti) είναι κεντροαριστερό και είχε ιδρυθεί απο τον Μπουλέντ Ετζεβίτ και την χήρα του. Το  ÖDP (Özgürlük ve Dayanışma Partisi) είναι αριστερό. To TKP (Türkiye Komünist Partisi) είναι κομμουνιστικό.