Τα Ειδικά δικαστήρια δεν δικάζουν πολιτικά Βατερλό

Συσπειρώνει το ΚΙΝΑΛ στην κυβερνητική γραμμή, υποχρεώνει τον Α.Τσίπρα  να ταυτιστεί πλήρως με τον πρώην υπουργό του, τον οποίο είχε στηρίξει αλλά με κάποιες αποστάσεις( « «σήμερα διαδραματίζει έναν σημαντικό ρόλο στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν είναι στο γραφείο μου όπως ήταν το πρώτο διάστημα»). Στην απόφαση υπάρχει και ένα στοιχείο τιμωρίας: το βαθύ σύστημα υπογραμμίζει ότι όποιος πάει να το αγγίξει, θα το πληρώσει. « Το 2004, η ΝΔ είχε εκλέξει 165 βουλευτές και ο Κ. Καραμανλής ίσως ο πιο ισχυρός Πρωθυπουργός μετά το θείο του και τον Ανδρέα Παπανδρέου », περιγράφει ο Νίκος Καραχάλιος, πρώην γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, στο τελευταίο βιβλίο του για το περίφημο γεύμα στο στου Μπαϊρακτάρη. « Τι είπε ο Κώστας Καραμανλής εκείνο το απόγευμα στο Μοναστηράκι; Ότι «την Ελλάδα κυβερνούν πέντε Νταβατζήδες». Έκανε δηλαδή ο νέος Πρωθυπουργός το ίδιο, μοιραίο ίσως, λάθος που είχε κάνει μερικά χρόνια νωρίτερα ο προκάτοχός του Μιλτιάδης Έβερτ. Τους διαμήνυσε πως γνωρίζει τι συμβαίνει, αφού καταμετρώντας τους -5- τους προσδιόρισε, άρα γνώριζε και ποιοι είναι. 

..Ο Καραμανλής… προσπάθησε να απαλλάξει τη χώρα από αυτούς. Το έκανε αμέσως μόλις ανέλαβε γνωρίζοντας πολύ καλά ότι αν δεν απαλλαγεί από τους Νταβατζήδες δεν θα μπορέσει να προχωρήσει ούτε ο ίδιος, ούτε η Κυβέρνησή του, ούτε πολύ περισσότερο η χώρα. Έδωσε εντολή να φτιαχτεί ο νόμος περί «Βασικού Μετόχου». Τι έλεγε πολύ απλά; Ότι όσοι έχουν ή διεκδικούν δημόσια έργα δεν μπορούν να κατέχουν ταυτόχρονα και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Δεν μπορούν από τη μια να επηρεάζουν και να καθοδηγούν την κοινή γνώμη και από την άλλη να «κερδίζουν» από αυτή την επιρροή σε βάρος και των ανταγωνιστών τους και του δημοσίου και των πολιτών… ».

Ο νόμος περί βασικού μετόχου παραπέμφθηκε στις ελληνικές καλένδες και οι επιχειρηματίες ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σταθμών συνέχιζαν να κυβερνούν τη χώρα και να μην πληρώνουν ούτε δραχμή για τη χρησιμοποίηση ενός δημόσιου αγαθού: των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είχε όλα τα δίκια- και την υποστήριξη των πολιτών- για να βάλει κανόνες στο παιχνίδι και συγχρόνως να κερδίσει χρήματα για το δημόσιο ταμείο. Δεν μπορεί ένα καφενείο στο Διδυμότειχο να πληρώνει για τη μουσική που παίζει το ραδιόφωνο του και να μην πληρώνουν τίποτα οι πλουσιότερες οικογένειες της χώρας. 

Αλλά συχνά και οι καλύτερες προθέσεις οδηγούν στην κόλαση. Πρώτον, η κυβέρνηση δεν πήρε υπόψιν της το ναυάγιο του βασικού μετόχου και τον συσχετισμό των δυνάμεων για να διαμορφώσει την κατάλληλη τακτική. Αποφάσισε να κάνει κατά μέτωπον επίθεση, όπως ο Καραμανλής το 2004.

Δεύτερον θα έπρεπε να κάνει σαφές στους ενδιαφερόμενους,  ότι μπαίνουν μεν κανόνες στο παιχνίδι αλλά γίνονται δεκτοί όλοι όσοι θα παίξουν με τους κανόνες. Αντίθετα έφτιαξε έναν νόμο που περιόριζε τον αριθμό των εθνικών καναλιών σε 4, προκαλώντας έναν πλειστηριασμό για την απόκτησης ενός καναλιού, που οδήγησε σε αστρονομικά, εξωπραγματικά ποσά, για τα ελληνικά δεδομένα.

Αν είχε τελικώς ο νόμος εφαρμοστεί, τα ακριβοπληρωμένα κανάλια θα είχαν περισσότερη ανάγκη από διαπλοκή-όχι λιγότερη. Καμία διάταξη δεν προέβλεπε την ενίσχυση καναλιών ή ραδιοσταθμών που να ανήκουν σε συνεταιρισμούς δημοσιογράφων, ΜΚΟ ή στην αυτοδιοίκηση. Είναι απορίας άξιον πως το Μέγαρο Μαξίμου- γιατί  ο Ν.Παππάς δεν δρούσε μόνος του- πίστευε ότι ένα από τα τέσσερα θα κατέληγε σε χέρια φιλικά προς το ΣΥΡΙΖΑ. Πως ο Χ. Καλογρίτσας θα κέρδιζε τους 5 « νταβατζήδες».

 

Αν τα κανάλια ήταν 8 ή 10, οι προσφορές θα ήταν λογικές και ένα-δύο από αυτά θα μπορούσαν να είναι πιο φιλικά.

Τρίτον, δεν ρώτησε κανέναν Συνταγματολόγο και τελικώς ο νόμος κρίθηκε αντισυνταγματικός. Στο μεταξύ είχαν σπρωχτεί  στο αντίπαλο εχθρικό στρατόπεδο ακόμη και ιδιοκτήτες καναλιών που ήταν ουδέτεροι ή διάκειντο με συμπάθεια απέναντι στην κυβέρνηση (πχ Κοντομηνάς-Αλφα). Αντί να εφαρμοστεί η αρχή «όποιος δεν είναι εναντίον μας είναι μαζί μας» επικράτησε η σταλινική: όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. Αυτό το φεστιβάλ λαθεμένων υπολογισμών οδήγησε σε συντριπτική πολιτική ήττα, από την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συνήλθε ποτέ.

Ανάλογα λάθη έγιναν και στον τομέα που θα έπρεπε να είχε βασικά επενδύσει μια αριστερή κυβέρνηση: τη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Χρειαζόταν ένας ριζοσπαστικός, καινοτόμος νόμος που να θωράκιζε την αυτονομία της απέναντι στην πολιτική εξουσία- όπως συμβαίνει σε όλη την πολιτισμένη Ευρώπη- καθώς και ανάλογες πρακτικές που θα καθιστούσαν πολύ δύσκολη έως αδύνατη την επαναφορά στο παλιό μεταπολιτευτικό μοντέλο, της εξάρτησης από την πολιτική εξουσία.

Αντίθετα, τα περισσότερα από τα πρόσωπα που τοποθετήθηκαν σε επιτελείς θέσεις,  επιλέχθηκαν με κριτήριο τον σεβασμό της κατεστημένης νοοτροπίας. Οι παλιές πρακτικές επικράτησαν και όσο τα ιδιωτικά δίκτυα γίνονταν πιο εχθρικά, τόσο η δημόσια τηλεόραση μετατρεπόταν σε κομματική ντουντούκα. Φαινόμενα λογοκρισίας δεν υπήρχαν όπως σήμερα, αλλά είχε στρωθεί ο δρόμος για να αναλάβει την προεδρία της ΕΡΤ ο υπεύθυνος του γραφείου τύπου του πρωθυπουργού και να κατρακυλήσει η Ελλάδα στην 70η θέση της παγκόσμιας κατάταξης στην ελευθερία του τύπου.

Τέλος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η τότε κυβέρνηση ευνοούσε τη δημιουργία φιλικού καναλιού. Αλλά όπως αποδείχτηκε δεν υπήρξαν ούτε φαινόμενα διαφθοράς ούτε προκλήθηκε βλάβη στο Δημόσιο. Ο βασικός μάρτυρας κατηγορίας Χ. Καλογρίτσας δεν προσέφερε τίποτα ουσιαστικά και επομένως η βασική κατηγορία κατέπεσε.

Όσο για την παράβαση καθήκοντος για την οποία τελικώς διώκεται ο Ν. Παππάς, αν η νομοθεσία εφαρμοζόταν στην Ελλάδα δεν θα έμενε υπουργός εκτός Ειδικού Δικαστηρίου. Εδώ μετά τις εκλογές, ο κ. Γεωργιάδης προέτρεψε δημοσίως δήμαρχο να ιδιωτικοποιήσει εταιρεία του Δήμου, επειδή ο υποψήφιος αγοραστής ήταν φίλος του! Βουλευτές της ΝΔ δηλώνουν ανοικτά ότι καταρτίζουν τις προσλήψεις σε δημόσια νοσοκομεία, παρέα με τους διοικητέ.ς

Με δυο λόγια, αν ο κυνικός κ. Μητσοτάκης σεβόταν ελάχιστα τους κανόνες του παιχνιδιού και δεν είχε δηλητηριαστεί από την αλαζονεία του, ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ δεν θα είχε παραπεμφθεί. Έφτανε η μεγάλη  πολιτική ήττα. Τα Ειδικά δικαστήρια δεν δικάζουν πολιτικά Βατερλό. 

Πηγη: Τvxs

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr