Στο χείλος του γκρεμού…

Η ιστορία απέδειξε, ότι ενώ η ίδια προσπερνά τα πλούτη και τα μεγαλεία (θεμιτά ή αθέμιτα), ενώ τα σκάνδαλα και η διαφθορά απασχολούν βραχυπρόθεσμα το φιλοθέαμο κοινό, ενώ οι προσωπικές δημοτικότητες των δημοσκοπήσεων είναι αφρός στα δάχτυλα του ναύτη, οι εθνικές ή κρατικές καταστροφές σημαδεύουν διαχρονικά την πορεία ενός λαού. Κάποτε με μη αναστρέψιμα αποτελέσματα. Η ιστορική εμπειρία, μέρες που είναι, είναι πλούσια. Από τη παρακμή του Βυζαντίου που οδήγησε στην άλωση της Κωνσταντινούπολης μέχρι την παρακμή των προδοτών της Ελλάδας της Χούντας και την παρακμή που έφεραν στο τόπο μας οι φασιστικές μαριονέτες της ΕΟΚΑ Β΄.

Οι εξελίξεις γύρω από το κυπριακό είναι άκρως ανησυχητικές. Η αντικειμενική εικόνα είναι η εξής:

– Σε σχέση με την ουσία του κυπριακού δεν υπάρχουν εξελίξεις. Ταυτόχρονα όμως η κατάσταση επιδεινώνεται αφού κάθε μέρα που περνά η Τουρκία ενσωματώνει τα κατεχόμενα μας εδάφη οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά και θρησκευτικά στον τουρκικό χώρο. Η ελληνοκυπριακή πλευρά εξαντλείται σε ακόμη μια άγονη αντιπαράθεση με τον ΟΗΕ, ενώ η κατοχική δύναμη προγραμματίζει το άνοιγμα της Αμμοχώστου. Η τουρκική έλλειψη συνεργασίας τυγχάνει συγκάλυψης από τη διεθνή κοινότητα. Για πρώτη φορά τόσο δραστικά και ξετσίπωτα η ισχύς επιβάλλει και εδραιώνει τετελεσμένα. Η κυβέρνηση και ο Συναγερμός παίζουν με τα εθνικιστικά και ρατσιστικά αντινακλαστικά του λαού, τα οποία ενισχύονται αντικειμενικά από τη πίεση της τουρκικής προκλητικότητας και τη πίεση του μεταναστευτικού. Διαμορφώνοντας μια κοινωνία που τείνει  να δραπετεύσει από τη λογική.

– Η Τουρκία αλωνίζει στην κυπριακή ΑΟΖ. Ανενόχλητη και απενοχοποιημένη.  Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές η Τουρκία εκτελεί γεώτρηση στο οικόπεδο έξι της ΑΟΖ μας. Η αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κατώτερη των περιστάσεων. Οι κυρώσεις που θα «πονούσαν την Τουρκία» δεν ήρθαν ποτέ αφού η συμπερίληψη στις κυρώσεις δύο υπαλλήλων της TPAO ή η προσθήκη ακόμα ενός δύο ονομάτων δεν πρόκειται να ανατρέψει την κατάσταση. Οι ρητορείες περί «θωρακισμένης ΑΟΖ» τελικά αποδείχτηκαν μεγάλα αλλά ψεύτικα λόγια. Εάν η ΑΟΖ μας είναι θωρακισμένη με τόσες τουρκικές γεωτρήσεις εντός της, φανταζόμαστε να μην ήταν. Ο ΟΗΕ δεν βρήκε να πει ούτε μία λέξη για τις τουρκικές προκλήσεις της ΑΟΖ μας σε δύο πρόσφατες εκθέσεις του Γ.Γ. του ΟΗΕ για τις εξελίξεις στην Κύπρο. Η ευαισθητοποίηση του γερμανικού και ευρωπαϊκού παράγοντα φαίνεται να σχετίζεται περισσότερο με την εμπλοκή που παρουσιάζεται στα ελληνοτουρκικά και την αντικειμενική διασύνδεση με τις εξελίξεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας.

– Υπάρχει πλέον σοβαρή πιθανότητα κατακόρυφης αύξησης της έντασης μεταξύ Ελλάδας – Τουρκίας. Με τον κίνδυνο ενός θερμού επεισοδίου τις επόμενες μέρες με σοβαρές επιπτώσεις αντικειμενικά και στην Κύπρο. Η απαράδεχτη τουρκική προκλητικότητα περνά σταδιακά από τα δυτικά της Κύπρου νοτίως του Καστελορίζου και ανοικτά της Κρήτης. Ελπίζουμε η γερμανική πρωτοβουλία να οδηγήσει στην αποκλιμάκωση της έντασης. Την ίδια στιγμή ο προσεχτικός παρατηρητής δεν μπορεί παρά να διακρίνει διαφορετικές προσεγγίσεις και εκτιμήσεις μεταξύ Κύπρου και Ελλάδας. Το μόνο «θετικό» στοιχείο είναι ότι ο κίνδυνος έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας ευαισθητοποιεί κάποιους και για την κατάσταση γύρω από τη μικρή και ημικατεχόμενη Κύπρο.

Είναι ξεκάθαρο ότι η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια οριακή καμπή. Χρειαζόμαστε ευρωπαϊκή και διεθνή στήριξη, την οποία δεν έχουμε στο βαθμό που θα έπρεπε. Χρειαζόμαστε ένα συνολικό σχεδιασμό στην εξωτερική μας πολιτική, με εφικτούς στόχους και υλοποιήσιμες ενέργειες. Οι ψευδαισθήσεις περί «στρατηγικών συμμάχων» και «στρατιωτικών συμμαχιών» οδήγησαν στον κίνδυνο η Κύπρος να παραμείνει τελικά όπως «την καλαμιά στον κάμπο» χωρίς ουσιαστική στήριξη στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και σε άλλα διεθνή φόρα. Χρειαζόμαστε μια κοινωνία με ξεκάθαρο πατριωτικό προσανατολισμό, χωρίς ακρότητες και ψευδαισθήσεις, που και στο παρελθόν έφεραν τον όλεθρο και την καταστροφή. Χρειαζόμαστε οπωσδήποτε μια προοπτική για το κυπριακό. Η μόνη συνολική και οριστική απάντηση στα αυξανόμενα προβλήματα της έντασης μπορεί να είναι η απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας και του λαού μας με μια σωστή λύση.

Δυστυχώς όμως στα χρόνια της μεγάλης παρακμής το τρίγωνο Προεδρικό – Υπουργείο Εξωτερικών – Συναγερμός,  ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο για την εικόνα, τις δημοσκοπήσεις, τις σχέσεις εξάρτησης με τα ΜΜΕ, την ενίσχυση της οικονομικής και πολιτικής τους ισχύος. Εάν δεν υπάρξει αλλαγή πλεύσης, σοβαρότητα, συναίσθηση της κρισιμότητας των στιγμών και δραστηριοποίηση μπροστά στη τουρκική προκλητικότητα που αποτελεί την κύρια πηγή όλων των προβλημάτων, η μεγάλη μας παρακμή θα οδηγήσει σε νέες οδύνες και κατολισθήσεις την πατρίδα και το λαό μας. Ακόμα δεν είναι αργά.
 
*Ο Χρίστος Χριστοφίδης είναι Επαρχιακός Γραμματέας ΑΚΕΛ Λευκωσίας – Κερύνειας

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr