Στήνουν κάλπες στην πλατεία

ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ «ΜΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ» ΚΑΙ ΚΑΛΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ
«Η ζωή συγχωρεί τους πολύ τολμηρούς, τους τρελούς και τις αξίες», γράφει μια σκηνή στο Σύνταγμα. Κι αφού έφτασε «η γιαγιά μου να με επαινεί που είμαι στο δρόμο, κάτι κάνουμε καλά», όπως έλεγε και ο εγγονός της σε πρόσφατη λαϊκή συνέλευση στην πλατεία.
Για σήμερα, οι τολμηροί με τις αξίες τους στήνουν συμβολική κάλπη διαμαρτυρίας και «μη εμπιστοσύνης», αφού σήμερα «κρίνεται η νομιμοποίηση μιας κυβέρνησης που δεν την έχει».

Το μεγάλο στοίχημα παραμένει πάντα «η μάχη των μαχών», όπως χαρακτηρίζουν την ημέρα ψήφισης του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Ενα τεράστιο ημερολόγιο με αποσπώμενα φύλλα, σαν αυτά με τις παροιμίες ή τις συνταγές, βρίσκεται στο Σύνταγμα με «αντίστροφη μέτρηση» ώς το Μεσοπρόθεσμο. Για την ίδια πάντα μέρα, όπως έχουν πει σε άλλες συνελεύσεις, «κληθήκαμε να δώσουμε τον αγώνα της γενιάς μας και να βγούμε νικητές».

Τα τελευταία πάντως ψηφίσματα καλούν σήμερα τον κόσμο της Αθήνας να κατεβεί στην πλατεία στις 7.00 το απόγευμα. «Αυτοί ψηφίζουν στη Βουλή, εμείς στις πλατείες», αναφέρουν σε δελτίο Τύπου οι Αγανακτισμένοι από την Καλαμάτα που θα στήσουν συμβολικά τη δική τους κάλπη.

«Παιδιά μπορείτε, απλά μην αργείτε», έλεγε ένας Αιγύπτιος στη λαϊκή συνέλευση της Κυριακής. Φέρνοντας ως παράδειγμα την Αίγυπτο, όπου υπουργοί και επιχειρηματίες είναι στη φυλακή, μετέφερε το ερώτημα που του κάνουν όλοι οι συμπατριώτες του: «Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν εισαγγελείς και φυλακές;».

Βαρκελώνη και Ικαρία

Από Βαρκελώνη και Τενερίφη μάς γράφουν: «Χαιρετίζουμε τον αγώνα σας για την αξιοπρέπεια. Είστε τα αδέρφια μας. Ολη η πλατεία Καταλονίας σάς ακούει». «Εδώ και δύο χρόνια δεν καταλάβαινε ο κόσμος εδώ γιατί στην Ελλάδα κάνατε τόση φασαρία. Τώρα καταλαβαίνει πώς είναι να είσαι κάτω από τις τράπεζες, το ΔΝΤ κ.λπ. Ευχαριστούμε πολύ, γιατί οι μάχες σας μας ξύπνησαν».

Τέλος, γράφει μια «αγανακτισμένη γιαγιά» από την Ικαρία: «Παιδιά, είμαι μια γιαγιά που έζησε πολέμους, δυστυχία, πείνα και νόμιζα πως τα εγγόνια μου και τα παιδιά μου θα ζούσαν καλύτερες μέρες από μένα. Ξαφνικά είδα πως ζούσα με αυταπάτες. Θα ήθελα να είμαι μαζί σας μα δεν μπορώ, έχω χτυπήσει. Σας θαυμάζω και σας αγαπώ. Μην κάνετε πίσω. Είμαστε όλοι ΜΑΖΙ ΣΑΣ».
Του ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
http://www.enet.gr