Σωτηρία Μπέλλου – Στιγμές από τη ζωή της μεγάλης ρεμπέτισσας

Πήρε το όνομα της από τον παππού της, τον παπά Σωτήρη, που της είχε τρομερή αδυναμία. Από μικρή ηλικία έκανε το παπαδάκι, του ετοίμαζε το θυμιατό, χτυπούσε την καμπάνα για τον εσπερινό. Οπως είχε πει η ίδια σε παλαιότερες συνεντεύξεις της όταν πήγε σχολείο ήταν καλή μαθήτρια, αλλά τα περισσότερα παιδιά τα… έδερνε, επειδή ήταν ατίθαση και ζιζάνιο. 

Η σχέση της με το τραγούδι ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Οι οργανοπαίχτες στα πανηγύρια του χωριού ήταν τα πρώτα της μουσικά ακούσματα. Με έναν καθρέφτη της μητέρας της, έκανε πρόβες στο τραγούδι παριστάνοντας τη Σοφία Βέμπο. Γρήγορα ζήτησε από τον πατέρα της δώρο μία κιθάρα και από τότε έπαιζε και τραγουδούσε μέρα νύχτα.

Η Σωτηρία Μπέλλου είχε μία συναρπαστική ζωή. Είχε πάθος με τα χαρτιά και το τσιγάρο και στα νιάτα της δεν είχε διστάσει να ρίξει βιτριόλι στο πρόσωπο του άντρα της, επειδή την κακοποιούσε. Ο γάμος της σε ηλικία 17 ετών δεν της ταίριαζε. Ηθελε μόνη της να ορίζει τη μοίρα της. Πέρασε τέσσερις μήνες μέσα στη φυλακή. Εφυγε από το χωριό της και πήγε στην Αθήνα τη μέρα που κηρύχτηκε ο πόλεμος. Στον πόλεμο για να τα βγάλει πέρα αναγκάστηκε να δουλέψει ως υπηρέτρια σε ένα σπίτι στη Μαυρομιχάλη. 

Πουλούσε παστέλια στους δρόμους της Αθήνας και έκανε μεταφορές. Φυλακίστηκε ξανά τα επόμενα χρόνια επειδή οργανώθηκε στο ΕΑΜ. Το 1948 γνώρισε τον Βασίλη Τσιτσάνη. 

Ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της είναι τα τραγούδια Συννεφιασμένη Κυριακή, Τα Καβουράκια και Όταν Πίνεις Στην Ταβέρνα του Βασίλη Τσιτσάνη, με τις οποίες καθιερώθηκε ως κορυφαία λαϊκή τραγουδίστρια. Με πουλόβερ και παντελόνι τραγουδούσε στα κέντρα με αυτό το χαρακτηριστικό στυλ της, με τον αέρα μιας πραγματικής ρεμπέτισσας.

Αγαπούσε τις γυναίκες, κατά τη διάρκεια της ζωής της όμως διατηρούσε σχέσεις και με άντρες. Πολλοί άνθρωποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Ο Χατζιδάκις, ο Παπαϊωάνου, ο Τσιτσάνης. Οι μεταπτώσεις του χαρακτήρα της και τα τρομερά σκαμπανεβάσματα στην ψυχολογία της, έχουν περιγραφεί με λεπτομέρειες από τους ανθρώπους που την είχαν γνωρίσει.

Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας με πνευμονικό εμφύσιμα, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του λάρυγγα. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων της έφτασε σε σημείο, ώστε να πουλήσει τους δίσκους της στο Κολωνάκι. Ξεπούλησε μέσα σε μία ώρα. Στις 27 Αυγούστου 1997 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Νοσοκομείο Μεταξά. 

Οι στίχοι ενός τραγουδιού που θυμίζουν τη ζωή της και το στενάχωρο τέλος της: “Περιπλανώμενη ζωή, περιπλανώμενο κορμί. Απ’ τις βαθιές μου τις πληγές το αίμα αργοσταλάζει και τώρα που ζητώ στοργή κανείς δεν με κοιτάζει. Τον πόνο έχω αδερφό μα τον κρατώ βαθιά κρυφό. Δεν έχω φίλους για να πω το ντέρτι που με καίει, να ξαλαφρώσω την καρδιά που μέρα νύχτα κλαίει”.