Πτώση της Χούντας: Τα βασανιστήρια στον Χρήστο Ρεκλείτη και η αθώωση των βασανιστών του

Ο Χρήστος Ρεκλείτης, μετά το πραξικόπημα της 21η Απριλίου 1967 καθοδήγησε τις πρώτες αντιστασιακές κινητοποιήσεις οικοδόμων και μαθητών και αφιέρωσε την ζωή του στην δικαιοσύνη και τη δημοκρατία και βασανίστηκε για αυτό, στην μαύρη επταετία της χούντας.
Το καλοκαίρι του 1967 ανέλαβε επικεφαλής της Οργάνωσης Αθήνας Νέων του Πατριωτικού Μετώπου, μέχρι της σύλληψή του στις 12 Απριλίου 1968 και τη μεταφορά του στο 505 Τάγμα πεζοναυτών στο Διόνυσο Αττικής, όπου βασανίστηκε άγρια επί 25 ημέρες.
Τον μετέφεραν ημιθανή στο 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, όπου νοσηλεύτηκε για ένα μήνα. Τον πήραν ξανά στο Διόνυσο για να συνεχιστούν τα βασανιστήρια εκεί, αλλά και στη Γενική Ασφάλεια, από όπου μεταφέρθηκε ξανά στο 401.

«Ένα άγημα, με περίπου δεκαπέντε πεζοναύτες, με πήγε προς το πεδίο βολής. Ήταν σκοτάδι. Με έβαλαν μπροστά από ένα βράχο και μου είπαν, “εδώ έχουμε θάψει κι άλλα καθίκια φοιτητές σαν και εσένα. Εδώ θα γίνει ο τάφος σου. Θα μιλήσεις;”

Με πρόσταζαν συνέχεια να μιλήσω. Εγώ δεν μιλούσα με τίποτα. Τότε, φώναξε ο ένας “επί σκοπόν”. Αμέσως, κατέφτασε ένας από τους βασανιστές και με ρώτησε «για τελευταία φορά» αν θα μιλήσω.

“Ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η δημοκρατία”, του απάντησα. Φώναξε “πυρ”. Άκουσα κάτι πυροβολισμούς, αλλά όπως αποδείχτηκε είχαν βάλει αβολίδοτα μέσα», όπως δημοσιεύει η Μηχανή του Χρόνου.

Τον έθαψαν ζωντανό

Ο Χρήστος Ρεκλείτης πέρασε και το βασανιστήριο του μνήματος, καθώς τον απειλούσαν ότι θα τον εκτελέσουν πάνω από ένα λάκκο. Ο ίδιος περιέγραψε:

“Είχαν σκάψει έναν λάκκο, περίπου ένα – δύο μέτρα βάθος. Γύρω γύρω φαίνονταν τα χώματα και δίπλα απ’ το χαντάκι είχαν τοποθετήσει ένα κασόνι, στενό και περίπου 30-40 πόντους ψηλό. Μου είπαν:

“Χρήστο υπάρχει απόφαση κοινή συναίνεση όλων των αρχών να πεθάνεις απόψε αν δεν μιλήσεις. Εδώ είναι ο τάφος σου, εδώ θα σε σκοτώσουμε, εδώ θα πεθάνεις. Θα σε θάψουμε και θα πας όπως και οι άλλοι δικοί σου”.

“Θα μιλήσεις;”, με ξαναρώτησαν. Εγώ δεν μιλούσα. Τότε, ένας από τους βασανιστές τράβηξε το πιστόλι και αποφασισμένος μου είπε “θα σε καθαρίσω”.

Μέσα στο φέρετρο

Διέταξε να με βάλουν στο κασόνι. Έβγαλε από την τσέπη του έναν σπάγκο, τον έδεσε στις σανίδες που σκέπαζαν την κάσα και μου είπε:

“Όταν αποφασίσεις να μιλήσεις, τράβα τον σπάγκο. Εμείς θα έχουμε έναν στρατιώτη, που θα σε παρακολουθεί. Αν όχι, τότε θα σε θάψουμε εδώ”.

Ήτανε το χειρότερο συναίσθημα που είχα ποτέ νιώσει. Ταυτόχρονα, οι στρατιώτες πετούσαν πέτρες πάνω στο φέρετρο και χώμα. Προσποιούνταν ότι με έθαβαν. Τότε, δάγκωσα το χέρι μου και αυτός ο μικροσκοπικός πόνος με έκανε να λιποθυμήσω. Όταν ξαναξύπνησα, ήμουν δεμένος στο κρεβάτι του κελιού μου”.

Μετά την πτώση της Χούντας, ο Χρήστος Ρεκλείτης, μήνυσε τους βασανιστές του. Όταν ξεκίνησε η δίκη στις 17 Σεπτεμβρίου του 1976, θέλησε να καταθέσει το έγγραφο – ντοκουμέντο από το 401 Στρατιωτικό Νοσοκομείο, στο οποίο αναφερόταν λεπτομερώς η τραγική κατάσταση της υγείας του την περίοδο της νοσηλείας του. Ωστόσο, το δικαστήριο δεν το δέχτηκε.

Οι άνθρωποι που κατηγορούνταν για τον βασανισμό του απαλλάχτηκαν με βούλευμα, ενώ η κατάθεσή του δεν θεωρήθηκε “ειλικρινής”. Μόνο ο αστυνομικός Πέτρος Μπάμπαλης παραπέμφθηκε για απλές σωματικές βλάβες, αλλά τελικά αθωώθηκε.

Πηγή: mixanitouxronou.gr