Του Θάνου Παναγόπουλου
Προηγουμένως, ο Μίκης Θεοδωράκης με επιστολή του Μπιθικώτση παρακαλούσε τον Μπιθικώτση να μην διανοηθεί να διαπράξει τέτοιο ατόπημα γράφοντας: “Γρηγόρη. Διάβασα με κατάπληξη ότι πρόκειται να τραγουδήσεις στα ‘Δειλινά’ τον ‘Ύμνο της Επαναστάσεως’. Νομίζω ότι είσαι αρκετά μεγάλος για να καταλαβαίνεις τι πρόκειται να κάνεις. Πόσες ευθύνες επωμίζεσαι και σε τι σοβαρούς κινδύνους μπαίνεις. Κάθισε σπίτι σου με αξιοπρέπεια. Μην γκρεμίζεις, με μια κλωτσιά, αυτό που χτίσαμε μαζί τόσα χρόνια…”.
Ο Μπιθικώτσης αδιαφόρησε και ξανατραγούδησε σε χουντική φιέστα το 1968, στην επέτειο του πραξικοπήματος.
Ωστόσο ο Θεοδωράκης είχε κάνει το καθήκον του. Όχι μόνο ως πολιτικοποιημένος συνθέτης Θεοδωράκης απευθυνόμενος στον τραγουδιστή Μπιθικώτση, αλλά και ως Μίκης στον συνεργάτη του Γρηγόρη εξορκίζοντάς τον: “Στο όνομα της φιλίας μας…”.
Πέρασαν έξι δεκαετίες για να δημοσιοποιηθεί πως ο Θεοδωράκης θα βρεθεί, ο ίδιος αυτήν τη φορά, σε μια καθόλου τιμητική γι’ αυτόν φιέστα. Μπορεί να μην έχουν σχέση χούντα και συλλαλητήριο, όμως ούτε οι απαιτήσεις όσων αγάπησαν τον συνθέτη είναι ίδιες με εκείνες που είχαν οι Έλληνες από τον “σερ” που ανθρώπινα εξομολογήθηκε πως δεν άντεχε να πάει ξανά εξορία.
Το “ατόπημα” του Θεοδωράκη είναι ότι αποδέχθηκε πρόσκληση να απευθύνει χαιρετισμό -με φυσική παρουσία ή με ηχογραφημένο μήνυμα- στο συλλαλητήριο της Κυριακής για το “Μακεδονικό”.
Χωρίς να χαρακτηρίζονται συλλήβδην οι συμμετέχοντες ως ακροδεξιοί, η ιστορία του συνθέτη είναι ασύμβατη με συλλαλητήρια όπου συμμετέχουν παραθρησκευτικές οργανώσεις, νεοναζί απόγονοι εκείνων που τον φυλάκισαν ή κόσμος που γιουχαΐζει πολιτικούς και αποθεώνει στρατηγούς.
Η στροφή Θεοδωράκη δεν είναι πρόσφατη. Προηγήθηκαν: υπουργοποίηση από Μητσοτάκη, αιτιάσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου το 2011 για αντισημιτικό περεχόμενο των φράσεων “οι Εβραίοι είναι στη ρίζα του κακού” και “οι Εβραίοι ευθύνονται για την παγκόσμια οικονομική κρίση” και άλλα. Όμως αυτήν τη φορά οι “συνοδοιπόροι” του έχουν ήδη δείξει ποιοι είναι από το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Έστω και “στο παρά πέντε” πρέπει να βρεθεί ένας πραγματικός φίλος να τον συμβουλέψει όπως ο ίδιος συμβούλευσε ως φίλος το 1967 τον Μπιθικώτση. Και πάντως αποτελεσματικότερα από όσο τα κατάφερε τότε ο ίδιος.
πηγή: avgi.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
