Πώς βρέθηκα ξαφνικά από το Τσοβόλα δωσ’τα όλα, στο Καλό Κουράγιο Έλληνες

Ε λοιπόν σήμερα, πραγματικά, θα σας ξεράνω. Γιατί αυτό που έζησα χθες, πραγματικά δε μπορώ να το χωνέψω. Ναι μεν, υπάρχουν άνθρωποι και άνθρωποι, αλλά αυτό, μπορώ να πω, με ξεπερνάει.

Πάω, που λέτε μια παραγγελία. Πίτσα μαργαρίτα, τιμή 5,80 ευρώ, η φτηνότερη πίτσα στο μαγαζί. Λογικά, σε τέτοιο ποσό δεν περιμένεις κάποιο ιδιαίτερο πουρμπουάρ. Ίσως 50 λεπτά και καλά είναι. Αλλά πάλι, δεν το περιμένεις. Πάω λοιπόν, χτυπάω θυρόφωνο, ανοίγουν, ανεβαίνω. Βγαίνω από το ασανσέρ. Ο διάδρομος κάνει γωνία. Τον διασχίζω, στρίβω και βλέπω την ανοιχτή πόρτα.

Γεια σας! Γεια σας! Ορίστε η παραγγελία σας. Παίρνει η κυρία την παραγγελία και πηγαίνει να την ακουμπήσει κάπου για να με πληρώσει. Νορμάλ σπίτι, νορμάλ κυρία, ο σύζυγος μέσα βλέπει τηλεόραση, μια ταινία στην ΕΡΤ 3, αραχτός στο μια χαρά μεσοαστικό σαλονάκι, σκρίνιο στην άλλη πλευρά. Όχι φραγγάτοι, αλλά δεν ψωμολυσσάνε κιόλας οι άνθρωποι. Θέλουν απλά, Παρασκευή βράδυ, να φάνε μια πίτσα βρε αδερφέ. Όχι 5 και να σκάσουν. ΟΚ λέω, καλή εικόνα, παίζει να τσιμπήσουμε τίποτις.

Έρχεται η κυρία και μου δίνει 7 ευρώ. Ένα τάληρο κι ένα δίφραγκο. Όποιον και μεταφράζεται σε 1,20 ευρώ πουρμπουάρ. Ποσό καλό, που όμως δεν είναι και ασυνήθιστο για την περιοχή που δουλεύω. Ευχαριστώ μου λέει και κλείνει σιγά σιγά την πόρτα. Ευχαριστώ πολύ, λέω κι εγώ και γυρίζω για να φύγω. Φεύγοντας ακούω την πόρτα που κλείνει καθώς πορεύομαι προς το ασανσέρ, με τα χρήματα ακόμη στο χέρι.

Κι εκεί που κάνω ν’ ανοίξω την πόρτα του ασανσέρ, ακούω την κυρία να με φωνάζει και την βλέπω να εμφανίζεται βιαστικά από τη γωνία του διαδρόμου. Τι στο διάολο;, σκέφτομαι. Μια πίτσα είχα να φέρω και την έφερα λάθος; Τόσο γκάου έχω γίνει;

– Μισό λεπτό! Περιμένετε!
– Ορίστε; Τι συμβαίνει; Είναι λάθος η παραγγελία; (Ατυχήματα συμβαίνουν που και που πάνω στη βιασύνη).
– Όχι όχι. Συγνώμη, τι σας έδωσα;
– Επτά ευρώ, λέω, κι ανοίγω την παλάμη μου στην οποία κρατούσα ακόμη το τάληρο και το δίφραγκο.
– Α, συγνώμη. Έκανα λάθος. Νόμιζα ότι ήταν 1 ευρώ, μου λέει.
Και με μια αστραπιαία κίνηση, αρπάζει το δίφραγκο από το χέρι μου, μου αφήνει ένα μονόευρω, εξαφανίζεται και κλείνει δυνατά πίσω της την πόρτα.

Έχω μείνει κάγκελο με το χέρι ανοιχτό, με το τάληρο να με κοιτάει κι αυτό αποσβολωμένο και το μονόευρω να μου βγάζει γλώσσα και να με κοροϊδεύει. Αισθάνομαι σα τη 16χρονη Γκόλφω που της ανακοινώνουν ότι την παντρεύουν μ’ένα γέρο τσέλιγκα, που ‘χει 1.000 πρόβατα και 2.000 γίδια, ενώ αυτή είναι σφόδρα ερωτευμένη με τον Τάσσο. Οποίον είναι γνωστό τοις πάσι στο χωριό. Και όχι μόνον. Το διαλαλούνε τα βουνά, το ξέρει όλος ο κάμπος!

Όχι, όχι!, σκέφτομαι. Δεν είναι αλήθεια. Δε μπορεί να έχει συμβεί αυτό.
Εγώ τον Τάσσο ‘μ’ αγαπώ
Τον Τάσσο ‘μ’ θέλω ταίρι
Τον τσέλιγκα δεν τον μπορώ
Τα πρόβατα δε θέλω.
Τα γίδια τα περιφρονώ.
Nα τα βάλει εκεί που ξέρει

Τι λέω μωρέ! Έχω λαλήσει τελείως; Τι έγινε τώρα ρε παιδιά; Πώς μετατράπηκε ξαφνικά το 1,20 σε 0,20; Ανέβηκε ο πληθωρισμός; Πώς βρέθηκα ξαφνικά από το Τσοβόλα δωσ’τα όλα, στο Καλό Κουράγιο Έλληνες; Από κει που θα ‘στηνα γλέντι τρικούβερτο, δε μπορώ να πάρω ούτε ένα πακέτο μακαρόνια. Σήκω Αντρέα για να δεις, το θάνατο της Αλλαγής!

Πώς έγινε αυτό ρε παιδιά; Ποιος το κάνει αυτό; Η κυρία, όχι μόνο μου πήρε πίσω το πουρμπουάρ, αλλά έτρεξε κιόλας να με προλάβει! Τι’ν’αυτοί ρε! Θα χαζέψω τελείως εγώ εδώ πέρα. Θα χάσω κι αυτό το λίγο μυαλό που έχω.
Γυρίζω σα χαμένος στο μαγαζί, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσω αυτό που συνέβη. Το διηγούμαι στους άλλους τέσσερις πακετάδες. Δε μπορεί, λέω. Κάνουν χρόνια αυτή τη δουλειά, έχουν δει κι έχουν δει τα ματάκια τους παραξενιές, κάτι παραπάνω θα ξέρουν. Τίποτα! Άναυδοι. Σαν τη Γκόλφω ένα πράμα κι αυτοί.

– Έλα ρε μαλάκα! Σου πήρε πίσω το πουρμπουάρ;
Ένιωσα σα να ήμουν ο μοναδικός στον κόσμο που έχει ζήσει τέτοια τραγωδία.
Κι όμως αγαπητοί. Ναι! Έτρεξε να με προλάβει για να πάρει πίσω το πουρμπουάρ! Άντε βγάλε άκρη. Τι ‘ναι τούτοι ρε φίλε!

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr