Πώς βλέπουν οι άνδρες το ποδόσφαιρο γυναικών;

H εξέλιξη του ποδοσφαίρου γυναικών στην Αγγλία αποτελεί ένα πολύ αξιοπρόσεκτο case study για την εξέλιξη ενός σπορ που, ο βασικός του αντίπαλος, ήταν η προκατάληψη και η θεώρηση ότι παραμένει «αντρικό». Η νοοτροπία αυτή, πέραν του εμποδίζει νεαρά κορίτσια από το να ξεκινήσουν το άθλημα που αγαπούν, έχει μια σειρά από συνέπειες, όπως τη μικρή χρηματοδότηση, το χαμηλό επίπεδο ανταγωνισμού, την έλλειψη εγκαταστάσεων κ.ο.κ. Όχι, όμως, στην Αγγλία. Το 1993 εντάχθηκε στην Αγγλική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η οποία σταδιακά του έδωσε πνοή. Η δημιουργία της Σούπερ Λιγκ Γυναικών το 2011 άλλαξε τα δεδομένα, καθώς έφερε τηλεοπτική κάλυψη. Έβαλε το ποδόσφαιρο γυναικών στα σπίτια των Άγγλων και φυσικά αυτό είχε σημαντικό αντίκτυπο στα έσοδα και την ψυχολογία των κοριτσιών.

 Το 2012, παράλληλα με τις γυναίκες αθλήτριες που πρωταγωνίστησαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, «έτρεξε» σε εθνικό επίπεδο η καμπάνια “This Girl can”. «Κανείς δεν επιλέγει τον τρόπο που ασκείσαι, εκτός από σένα. Δικό σου το σώμα, δική σου η απόφαση. Και όποια κι αν είναι αυτή, αξίζει να τη γιορτάσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά το μήνυμα της καμπάνιας, η οποία έδωσε διαφορετική διάσταση σε αθλήματα που θεωρούνταν «αντρικά». Η μεγαλύτερη, ίσως, στιγμή για το ποδόσφαιρο γυναικών ήταν η τρίτη θέση των «λεαινών» στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2015. Όπως αναφέρει και  η ίδια η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία, η επιτυχία «αποτέλεσε έμπνευση για τις νέες γενιές και δημιούργησε μια κληρονομιά». Όλα τα ματς του πρωταθλήματος έγιναν τηλεοπτικά και οι τηλεθεατές έσπασαν κάθε ρεκόρ, σε παγκόσμιο επίπεδο. 

Η νέα έρευνα για τον μισογυνισμό

Θέλοντας να καταγράψουν τον αντίκτυπο της τηλεοπτικής αξιοποίησης του ποδοσφαίρου γυναικών και το κατά πόσο άλλαξαν οι αντιλήψεις των φιλάθλων σε αυτή τη «νέα εποχή» ανάπτυξης, οι ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Ντέραμ, σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο του Λέστερ και αυτό της Νότιας Αυστραλίας προσπάθησαν να καταγράψουν τον τρόπο που οι άντρες βλέπουν τις γυναίκες που παίζουν ποδόσφαιρο και συμμετέχουν στα σπορ γενικότερα. Το δείγμα περιλάμβανε 1950 ποδοσφαιρόφιλους από όλη τη χώρα. Από τα αποτελέσματα της έρευνας, κατέληξαν σε τρία διαφορετικά γκρουπ ανδρών. Ένα προοδευτικό, ένα ανοιχτά μισογυνιστικό και ένα συγκαλυμμένο.

Στο πρώτο, το προοδευτικό, κατέταξαν το 24% των συμμετεχόντων, οι οποίοι εξέφρασαν απόψεις με σεβασμό στην ισότητα των φύλων. Η πλειοψηφία τους συμφώνησε ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2015 σήμανε μια νέα εποχή εκπροσώπησης στον γυναικείο αθλητισμό. Επιπλέον, στο γκρουπ αυτό κυριάρχησε η άποψη ότι η μεγαλύτερη προβολή του αθλήματος άλλαξε τη νοοτροπία των ανδρών φιλάθλων και έφερε μεγαλύτερη δημοτικότητα στο ποδόσφαιρο γυναικών. Θεώρησαν, δε, ότι τα Μέσα έχουν την υποχρέωση να το προωθούν, προκειμένου να εμπνεύσουν τα νέα κορίτσια και να ξεριζώσουν τις μισογυνιστικές αντιλήψεις.

Η  «μαύρη» πλειοψηφία 

Ως εδώ καλά. Όμως, όπως γράφτηκε και πριν, το πρώτο γκρουπ εκπροσωπεί το 24% του δείγματος. Το δεύτερο, το ανοιχτά μισογυνιστικό, καλύπτει το 68%. Αν και παλιότερες έρευνες έδειχναν ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία φίλαθλοι ήταν περισσότερο συντηρητικοί ως προς το ποδόσφαιρο γυναικών, από τις απαντήσεις στις ανοιχτές ερωτήσεις της νέας έρευνας φάνηκε ότι δεν είναι θέμα ηλικίας. Απλά, ριζωμένου μισογυνισμού. Οι περισσότεροι προσπάθησαν να εξηγήσουν τον αρνητισμό τους απέναντι στο ποδόσφαιρο γυναικών με αναφορές σε ποιοτικά χαρακτηριστικά του παιχνιδιού, ότι «δεν είναι τόσο δυναμικό, γρήγορο και τεχνικό όσο το αντρικό», ενώ είναι «πιο αργό και λιγότερο ανταγωνιστικό». Κάποιοι, όπως ένα μεσήλικας από το Λιντς έμειναν σε απόψεις όπως «είναι άχρηστες σε αυτό το άθλημα». Κοινό χαρακτηριστικό αυτού του γκρουπ ήταν η οργή τους απέναντι στα Media, που αποφάσισαν να δώσουν χώρο σε γυναίκες που κλοτσούν την μπάλα, φτάνοντας στο σημείο να κάνουν σχόλια για… διακρίσεις! Υπήρχαν σχόλια από μικρές ηλικίες, 26-35, με άκρως μισογυνιστικό χαρακτήρα, ταιριάζοντας σε αυτό που η συγγραφέας Σούσαν Φαλούντι χαρακτήρισε ως «αντιφεμινιστική απάντηση».

Το τρίτο γκρουπ, του συγκαλυμμένου μισογυνισμού, εκπροσωπεί το 8% του δείγματος και αποτελείται από φιλάθλους που κατά κύριο λόγο ακόμα δεν έχουν καταλήξει σχετικά με το ποδόσφαιρο γυναικών. Κατανοούν την ανάγκη συμμετοχής και εκπροσώπησης στο σπορ που κάθε γυναίκα επιθυμεί, όμως συνεχίζουν να εκφράζονται μειωτικά για το παιχνίδι αυτό καθαυτό.  

Για πολλούς, η αγγλική Premier League αποτελεί το κορυφαίο πρωτάθλημα ανδρών στον κόσμο. Με τεράστια προβολή σε όλον τον κόσμο και αντίστοιχα έσοδα, έχει εκτοξευτεί σε πολλούς τομείς. Στη χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο, με δεδομένη την άνοδο του ποδοσφαίρου γυναικών τα τελευταία χρόνια, θα περίμενε κανείς να υπάρχει διαφορετική αντιμετώπιση προς τις γυναίκες που λατρεύουν να τρέχουν με μια μπάλα στο χορτάρι, όπως οι άνδρες. Κυρίως, από τη στιγμή που το ποδόσφαιρο θεωρείται κομμάτι της εκάστοτε τοπικής κοινότητας, αλλά και μέρος της εθνικής ταυτότητας. Και η σκέψη που γεννάται αυτόματα είναι πως αν στην Αγγλία το 68% των ανδρών οπαδών είναι ανοιχτά μισογύνηδες, τι γίνεται σε άλλες χώρες, των οποίων οι Ομοσπονδίες συμπεριφέρονται με χαρακτηριστική αδιαφορία στο ποδόσφαιρο γυναικών. Όπως η δική μας…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr