Ποιος είπαμε είναι ο δολοφόνος;

Πριν από μια εβδομάδα μια ομάδα ανθρώπων πέταξε τρικάκια υπέρ του Δημήτρη Κουφοντίνα έξω από τα κεντρικά της γραφεία της Νέας Δημοκρατίας, στην οδό Πειραιώς. 

Η ΝΔ έσπευσε να βγάλει ανακοίνωση για να απαντήσει. Ομολογουμένως το κυβερνών κόμμα δεν μας έχει συνηθίσει να απαντά σε τέτοιες ενέργειες. Συνήθως δεν «ασχολείται», πιστεύοντας πως με αυτό τον τρόπο τις απαξιώνει και δεν τους προσφέρει παραπάνω δημοσιότητα. Αυτή τη φορά όμως η κυβέρνηση απάντησε και μάλιστα υπό τη μορφή αξόνων/bullets. Όπως δηλαδή κωδικοποιούν τη «γραμμή» τα κόμματα όταν ετοιμάζονται για μια ιδεολογικοπολιτική μάχη.

«Προς την ομάδα φωνακλάδων που πέρασαν μπροστά από τα γραφεία της Νέας Δημοκρατίας στην Πειραιώς για να ρυπάνουν το δρόμο με τα χαρτιά τους και να πουν τα χυδαία τους συνθήματα, τους ενημερώνουμε:

– Ο Κουφοντίνας δεν είναι πολιτικός κρατούμενος, είναι καταδικασμένος δολοφόνος.

– Το χαρτάκι που πέταξαν το οποίο λέει «καμία δήλωση μετάνοιας» απλώς δηλώνει πως συμφωνούν με τις πράξεις του.

– Όσο για το σλόγκαν πως «το κράτος δολοφονεί» θα θέλαμε να τους ενημερώσουμε πως ο Κουφοντίνας αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε μονάδα εντατικής θεραπείας και το κράτος τον περιθάλπει.

Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ Κράτους Δικαίου και υποστηρικτών αμετανόητων δολοφόνων», ήταν αναλυτικά η ανακοίνωση του κόμματος.

Λίγες μέρες μετά στο φως της δημοσιότητας έρχεται ένα εσωτερικό ενημερωτικό e-mail της Νέας Δημοκρατίας. Σε σχέση με την ανακοίνωση το εσωτερικό σημείωμα είναι πιο εμπλουτισμένο και αναβαθμισμένο. Αυτή τη φορά δεν στοχοποιείται  μόνο ο Κουφοντίνας και το αίτημά του αλλά και η στάση της αντιπολίτευσης. 

«Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για μη τήρηση του νόμου στην περίπτωση του Κουφοντίνα. Τι απαντάτε;», αναφέρει μεταξύ άλλων το εσωτερικό σημείωμα, για να συνεχίσει δίνοντας τη «γραμμή»:

«Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετήσει το αίτημα του Κουφοντίνα προκειμένου να επιλέξει εκείνος τη φυλακή που θα εκτίσει την ποινή του, πράγμα που δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο. Ο νόμος προβλέπει τον τρόπο κράτησης ο οποίος και τηρήθηκε απολύτως. Εκ του νόμου δεν επιτρέπεται να παραμένει στο Κατάστημα Κορυδαλλού».

Καθόλα λογικό… ο θάνατος του Δημήτρη Κουφοντίνα από «δυσάρεστη» εξέλιξη εδώ και καιρό αποτελεί κεντρικό και στρατηγικό στόχο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του απεφάνθη… «ο Κουφοντίνας μας βολεύει νεκρός» και μοιραία βουλευτές, υπουργοί και φιλικά ΜΜΕ οφείλουν να προετοιμαστούν για το πιο ειδεχθές έγκλημα: Την υπεράσπιση μια στυγνής κρατικής δολοφονίας.

Ο πρωθυπουργός διαλέγει έναν θάνατο για να παρατείνει την πολιτική του επιβίωση. Ποντάρει στον νεκρό Κουφοντίνα υπηρετώντας χωρίς κανένα δισταγμό ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο που αποσκοπεί:

– Στη δημιουργία ενός τοξικού και εξαιρετικά διχαστικού κλίματος. Μια πολεμική συνθήκη με μπόλικη θεωρία των δύο άκρων, αρκετό φόβο και μίσος ώστε το νοσηρό πέπλο να σκεπάσει την υπόθεση Λιγνάδη, την κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας και την αναπόδραστη οικονομική κρίση.

– Στη μετατόπιση του δημόσιου λόγου σε μια ξεκάθαρα ακροδεξιά και μισαλλόδοξη ατζέντα. Η εκδοχή της σαμαρικής ακροδεξιάς διακυβέρνησης θα αποτελεί ανέκδοτο, ο ουρμπανισμός και ο τραμπισμός επίσημη κυβερνητική πολιτική

– Στην ποινικοποίηση και στοχοποίηση κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας. Όποιος διαμαρτυρηθεί για τον ενδεχόμενο θάνατο του Κουφοντίνα αυτόματα θα ταυτίζεται μαζί του, θα ασπάζεται τρομοκρατικές ενέργειες, κι αυτό θα αφήσει μου πλούσια παρακαταθήκη στον κ. Χρυσοχοίδη για τις δύσκολες μέρες που έρχονται.

– Στην παγίδευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ τολμήσει να ψελλίσει κάτι περί δολοφονίας, περί δημοκρατίας και δικαιωμάτων θα σημαίνει πως νομιμοποιεί και αποδέχεται την δράση των τρομοκρατών.

– Στην περαιτέρω σφυρηλάτηση κράτους έκτακτης ανάγκης. Η περιοχή των Εξαρχείων θα ενταχθεί σε «ειδικό καθεστώς», η κρατική μηχανή στο όνομα της διατήρησης της κοινωνικής ειρήνης θα στοιχειώνει και θα τρομοκρατεί πιο απελευθερωμένη. 

– Στην τόνωση του ηγετικού προφίλ του πρωθυπουργού. Ο Μητσοτάκης θα αυτοθαυμάζεται ως ηγέτης παγκόσμιας εμβέλειας που «τέλειωσε» την τρομοκρατία καθώς όπως φαίνεται θεωρεί ότι αποτελεί χρυσή σελίδα για το βιογραφικό του, ο πρώτος θάνατος απεργού πείνας στην Ευρώπη μετά τον Μπόμπι Σαντς.

Το τι είναι ο Κουφοντίνας δεν αποτελεί στοιχείο διαπραγμάτευσης. Η δικαιοσύνη τον έκρινε γι αυτό και τον τιμώρησε. Προφανώς όμως και η δικαιοσύνη δεν καταδίκασε τον Κουφοντίνα σε θάνατο. 

Το ερώτημα πλέον που εγείρεται είναι πως χαρακτηρίζεται κάποιος που βλέπει έναν νεκρό ως σανίδα σωτηρίας; Ποιος τίτλος ταιριάζει σε αυτόν που οδηγεί έναν άνθρωπο σε θάνατο, για να ξεφύγει από τα αδιέξοδά του;