Παιχνίδια ολοκληρωτισμού

Στη σύλληψη των φεμινιστριών αποδείχτηκε η υποκρισία του ακραία νεοφιλελεύθερου Κ. Μητσοτάκη. Το μήνυμα ήταν σαφές και κανείς δεν μπορεί να προσποιείται ότι δεν το καταλαβαίνει: το Πολυτεχνείο ήταν μόνο η αρχή, μια πρόβα τζενεράλε για το τι θα επακολουθήσει. Καταστολή, διώξεις με προφάσεις που δεν συνιστούν ούτε καν κατηγορία. Η κυβέρνηση θεωρεί την πανδημία μια ευκαιρία, αφού της προσφέρει ένα εύκολο πρόσχημα για κάθε χρήση. Εκμεταλλεύεται στο έπακρο τον φόβο που επικρατεί στην κοινωνία αποκαλύπτοντας ένα αυταρχικό πρόσωπο που διαπνέεται από καθεστωτικές αντιλήψεις. Συγκεκριμένα σημάδια συναινούν σ’ αυτό.

Πρώτο, όποιος τολμά να διαμαρτυρηθεί για οτιδήποτε έχει να αντιμετωπίσει την καταστολή και τον αυταρχισμό των ΜΑΤ του Χρυσοχοΐδη. Ακόμα και η πιο μικρή συνάθροιση, η πιο μικρή διαμαρτυρία καταστέλλεται από χιλιάδες αστυνομικούς που σπεύδουν να την καταπνίξουν εκφοβίζοντας τους διαδηλωτές.

Δεύτερον, προβάλλεται μια εικόνα αντιστροφής της πραγματικότητας.  Όποιος καταγγέλλει προβλήματα και ελλείψεις -γιατροί, συνδικαλιστές, εκπαιδευτικοί- παραδίδεται στη χλεύη των ακροδεξιών της Ν.Δ. που κυριαρχούν στα κανάλια και των φίλα προσκείμενων δημοσιογράφων τους.

Τρίτον, οι απόψεις της αντιπολίτευσης είτε δεν ακούγονται, είτε διαστρέφονται. Πόσοι τηλεθεατές κατάλαβαν γιατί τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν ψήφισαν τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών όταν αυτή «προωθήθηκε» ως αύξηση εισοδήματος;

Τέταρτον, επικρατεί απόλυτη έλλειψη ενημέρωσης. Ενδεικτικό είναι ότι ο υπουργός Υγείας Β. Κικίλιας αρνήθηκε να απαντήσει ακόμα και σε ελάχιστες ερωτήσεις που σκόπευαν να θέσουν οι δημοσιογράφοι (σεβόμενοι τον ρόλο τους) στο Open. Προτίμησε να εκτεθεί απειλώντας ότι θα αποχωρήσει αμέσως μετά τον μονόλογο αυτοσυγχαρητηρίων του.

Πέμπτον, ενοχοποιείται ολόκληρη η κοινωνία. Φταίνε οι πολίτες, ειδικά οι νέοι, για την αποτυχία της κυβέρνησης στη διαχείριση της πανδημίας.

Έκτον, η ταύτιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την Ακροδεξιά αποτελεί ένα συγκεκριμένο πολιτικό σχέδιο σε εξέλιξη, ενώ την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός καμαρώνει ή μάλλον χλευάζει όταν επικαλείται ερείσματα στο Κέντρο.

Όλα αυτά αποτελούν σημάδια, ίχνη μιας ακραίας νεοφιλελεύθερης πολιτικής που επιδίδεται σε πρόβες ολοκληρωτισμού. Το δικαίωμα του συνέρχεσθαι είναι βασική έκφραση της δημοκρατίας και ζωογόνο κομμάτι της πολιτικής και της κοινωνίας. Η διαφωνία και η διαμαρτυρία είναι η τροφή της. Η ενημέρωση το ίδιο. Δεν καταστέλλονται, δεν αναστέλλονται, ούτε η ζωή ποινικοποιείται.

Πηγή: Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr