Το δέντρο βιώνει την εναλλαγή των τεσσάρων εποχών χωρίς να συνειδητοποιεί την ύπαρξη του χρόνου και το γεγονός πως οι εποχές διαδέχονται η μια την άλλη.
Για το δέντρο όλες οι καταστάσεις υφίστανται με τον ίδιο τρόπο. Ένα μέρος του καλοκαιριού είναι χειμώνας, ένας μέρος της άνοιξης είναι φθινόπωρο.
Ένα μέρος της ζέστης είναι το κρύο, ένα μέρος της γέννησης είναι ο θάνατος. Η φωτιά είναι ένας μέρος του νερού και η γη ένα μέρος του αέρα. […]
Όταν ένα δέντρο πεθαίνει, το όνειρό του χωρίς πολλά πολλά περνάει σε ένα άλλο δέντρο.
Γι’ αυτόν τον λόγο τα δέντρα δεν πεθαίνουν ποτέ. Στην άγνοια της ύπαρξής τους φωλιάζει η απελευθέρωση από τον χρόνο και τον θάνατο.
Aπόσπασμα από το βιβλίο «Το Αρχέγονο και άλλοι καιροί», μτφρ.: Αλεξάνδρα Δ., εκδόσεις Καστανιώτη
