Εχουμε ήδη διαπιστώσει ότι οι επιστημονικές οδηγίες συναρτώνται ευθέως από την πολιτική οικονομία: από τη διαθεσιμότητα υγειονομικού υλικού (μάσκες, γάντια, απολυμαντικά, στολές κ.λπ.), από την επάρκεια των εθνικών συστημάτων περίθαλψης σε ΜΕΘ, από την ετοιμότητα και την αποτελεσματικότητα των δομών δημόσιας υγιεινής κ.ο.κ.
Μας το είπε εδώ και αρκετές εβδομάδες, ο Νοτιοκορεάτης «τσιόδρας», ο λοιμωξιολόγος που ηγείται των κορεατικών προγραμμάτων κατά των επιδημιών από το 2003. Αν οι μάσκες Ν95, όχι οι απλές, επαρκούν μόλις και μετά βίας για τους γιατρούς, τότε λες ότι δεν τις χρειάζεται ο γενικός πληθυσμός ― έτσι σχολίασε υπομειδιώντας ο Νοτιοκορεάτης τις αντιφατικές οδηγίες των Ευρωπαίων αλλά και του Π.Ο.Υ. Προσθέτοντας ότι η χώρα του είχε κινητροδοτήσει εγκαίρως τις βιοτεχνολογικές εταιρείες για να αναπτύξουν και να παραγάγουν τεστ-κιτ, πολλά, εκατομμύρια τεστ-κιτ για Covid-19.
Η δημόσια υγεία είναι και πολιτική και οικονομία
Οι «ισχυρές συστάσεις» της ελληνικής κυβέρνησης, λ.χ. για τη χρήση μάσκας, για την τηλεργασία και για την άδεια ειδικού σκοπού σε γονείς, είναι πολιτική χωρίς την ευθύνη της πολιτικής. Είναι ευχολόγιο και αποποίηση ευθύνης.
Η αντιμετώπιση της πανδημίας μάς θέτει όλους ενώπιον καινοφανών προκλήσεων: Πώς αποσύρεις οριζόντια και μαζικά έναν πληθυσμό σε καραντίνα, επειδή δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον ιό διαφορετικά, και δύο μήνες αργότερα ξαναβάζεις τον ίδιο πληθυσμό σε συγχρωτισμό εργασίας και σχολείου, χωρίς ανοσία, χωρίς φάρμακο, χωρίς εμβόλιο, χωρίς επεξεργασμένα και δοκιμασμένα υγειονομικά πρωτόκολλα, ακόμη και χωρίς κατάλληλες μάσκες;
Οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες, για οποιαδήποτε κυβέρνηση απανταχού Γης. Αλλά η δυσκολία του προβλήματος δεν μπορεί να γίνεται άλλοθι για κυβερνητικούς χειρισμούς επιπόλαιους, με όρους προπαγάνδας και κομματικής κερδοσκοπίας, με αδιαφανείς αναθέσεις και ντιλ, με αγνόηση ή και περιφρόνηση της πραγματικότητας στα όρια της κοινωνικής αναλγησίας.
Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, μετά και το όγδοο μήνυμα-διάγγελμά του, εμφανίζονται χωρίς ολοκληρωμένη στρατηγική. Βλέποντας και κάνοντας στο υγειονομικό μέτωπο, παραβλέποντας και τις εισηγήσεις των επιστημόνων. Βλέποντας και κάνοντας, με καθυστερήσεις, ελλείμματα και σκάνδαλα Vouchergate, με όργιο απευθείας αναθέσεων, στο οικονομικό και κοινωνικό μέτωπο. Νομοθετώντας με τη Βουλή κλειστή ουσιαστικά, μονιμοποιώντας μια κατάσταση διαρκούς εξαίρεσης· νομοθετώντας λ.χ. βίαια και δόλια κατά του περιβάλλοντος, φυσικού και δομημένου.
Συμφέροντα και καραμπόλες
Τα ελατήρια, τα συμβόλαια και οι δεσμεύσεις της παρούσας κυβέρνησης υφυπουργών (οι υπουργοί διοικούν κρυπτόμενοι) είναι φανερά, είναι κερδοσκοπικά, και αυτά καθοδηγούν πλέον τους χειρισμούς της τεράστιας υγειονομικής κρίσης εν αναμονή δεύτερου και τρίτου κύματος, αυτά τα ελατήρια καθοδηγούν και τους χειρισμούς της εξίσου τεράστιας οικονομικής κρίσης που παγώνει εργαζόμενους, επαγγελματίες και μικρές επιχειρήσεις.
Η πολιτική της κυβέρνησης διαμορφώνεται από ομάδες συμφερόντων και καραμπόλες. Τα σχολεία ανοίγουν επειδή πιέζουν οι σχολάρχες των ιδιωτικών, για να μη χάσουν τα δίδακτρα. Οπως ακριβώς θα ανοίξουν οι ναοί, επειδή πιέζουν οι δελφίνοι τον αρχιεπίσκοπο, ο οποίος πιέζει τον πρωθυπουργό, με αφορμή τα κάλαντα της Πρωτοψάλτη. Τα υγειονομικά πρωτόκολλα στον τουρισμό είναι έτοιμα να προσφερθούν από ιδιώτες πιστοποιητές: χωρίς εθνικές ή ευρωπαϊκές προδιαγραφές; Και ποιος θα πιστοποιεί και εποπτεύει τους πιστοποιητές;
Ο υφυπουργός «συστήνει ισχυρά» τη χρήση μάσκας. Μα η σοβαρή μάσκα Ν95 που προφυλάσσει τον κάτοχο, είναι πανάκριβη: 50 ευρώ τα δέκα τεμάχια. Θα επιδοτήσει η κυβέρνηση τις οικογένειες και τους κινδυνεύοντες εργαζόμενους για να προμηθευτούν ασφαλείς μάσκες; Θα τις βάλει στη διατίμηση; Θα φροντίσει για μαζικές εισαγωγές; Τι ρωτάμε…
Οι ισχυρές συστάσεις δεν είναι πολιτική, είναι υποκρισία. Και πολιτική αδυναμία.
Πηγή: tvxs.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
