Μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του ο Στέφανος Κασσελάκης δίνει στο Documento την πρώτη του συνέντευξη σε κυριακάτικη εφημερίδα.
Αφήνει αιχµές για όσους και όσες «πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είναι προορισµένος να καραδοκεί στο περιθώριο της Ιστορίας για την επόµενη µεγάλη καπιταλιστική κρίση», ενώ παράλληλα επισηµαίνει πως ο εσωκοµµατικός στίβος των υποψηφίων δεν πρέπει να µετατραπεί σε «διαγωνισµό καρφωµάτων».
Υποστηρίζει ότι η διαχωριστική γραµµή µεταξύ Αριστεράς και ∆εξιάς δεν έχει εκλείψει και εξηγεί την περιπέτεια της οικογένειάς του εξαιτίας του παραδικαστικού κυκλώµατος, όπως επίσης το πώς µπόρεσε να εξασφαλίσει δάνειο µε προσωπική εγγύηση στις ΗΠΑ. Να σηµειωθεί πως όταν η εφηµερίδα δηµοσίευσε το ντιµπέιτ των διεκδικητών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ο Στ. Κασσελάκης δεν µετείχε ακόµη µέρος στην εσωκοµµατική κούρσα.
Πώς κρίνετε τις αντιδράσεις µετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς σας;
Ως προς την καλοπροαίρετη διάστασή τους, τις κρίνω ενθαρρυντικές. Υπάρχει µια µεγάλη µερίδα κόσµου εντός κι εκτός ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ που βρίσκει πολιτικές απαντήσεις στην υποψηφιότητά µου για τη θέση του προέδρου του κόµµατος. ∆ηµιουργείται µια δυναµική σχέση µε αυτό τον κόσµο, η οποία αποκτά και ποσοτικά και ποιοτικά χαρακτηριστικά.
Το ενθαρρυντικό δεν είναι µόνο ότι είµαστε πολλοί που µιλάµε για την ανάγκη µιας σύγχρονης Αριστεράς, αλλά και ότι είµαστε δοκιµασµένοι και γειωµένοι έξω στην κοινωνία. Αρα ξέρουµε πώς µπορεί αυτή η σύγχρονη Αριστερά να αποκτήσει οργανωτική και πολιτική υπεροχή, πώς µπορεί να επανέλθει στις νίκες: να ξαναφέρει κοντά της τους ανθρώπους που θέλουν να συµµετάσχουν στα κοινά χωρίς ινστρούχτορες πάνω απ’ το κεφάλι τους, να ξανακερδίσει τους νέους που αναζητούν το νόηµα να ζεις καλά στον 21ο αιώνα.
Λείπατε αρκετά χρόνια από τη χώρα και δη την περίοδο της κρίσης. Πώς µπορείτε να συµβάλετε στην επούλωση των κοινωνικών πληγών και να εγγυηθείτε τη «ριζοσπαστική ανασυγκρότηση της χώρας» τη στιγµή που δεν βιώσατε τις ίδιες αγωνίες µε όσες και όσους σήκωσαν το κάρο της λιτότητας;
Αν ακολουθήσουµε τον συλλογισµό που λέει ότι µπορείς να συµβάλεις στην επούλωση των κοινωνικών πληγών µόνο αν έχεις ζήσει εντός συνόρων στα χρόνια των µνηµονίων, τότε είναι σαν να δεχόµαστε ότι ένας δηµοκράτης αριστερός του εξωτερικού δεν µπορεί να βοηθήσει τη χώρα του, αλλά µπορεί να το κάνει ένας ακροδεξιός µισαλλόδοξος φασίστας επειδή αυτό είναι το µοναδικό εµπειρικό κριτήριο: να έχει µείνει στην Ελλάδα. ∆εν µπορεί να είναι έτσι.
Η βιωµατική σχέση µε την ελληνική πραγµατικότητα έχει πολλές διαστάσεις, όχι µόνο γιατί µετακινούµαστε αλλά και γιατί οι ίδιοι αλλάζουµε, εξελισσόµαστε. Η χώρα αλλάζει, ο κόσµος ολόκληρος αλλάζει. Βιώσαµε σε πλανητική κλίµακα την πανδηµία, την ενεργειακή κρίση, την αδιανόητη ακρίβεια, την εξάπλωση των γεωπολιτικών εντάσεων, όµως εξαιτίας των καταστροφικών επιλογών και της διαχειριστικής ανικανότητας του Κυρ. Μητσοτάκη οι συνέπειες πολλαπλασιάστηκαν.
Η ριζοσπαστική ανασυγκρότηση της Αριστεράς και της Ελλάδας δεν είναι να ανακαλύψεις την Αµερική. Είναι να επανεφεύρεις την Ελλάδα. Να διατηρείς την ανθρωπιά σου, να έχεις ενσυναίσθηση, να είσαι δηµιουργικός, να εµπνέεις, να συνεργάζεσαι και να τολµάς.
∆εν είµαι ο πρώτος ούτε ο τελευταίος που έχει διαµείνει χρόνια στο εξωτερικό και επιστρέφει για να συνεισφέρει σε ένα κίνηµα ανασυγκρότησης της χώρας. ∆εν έρχοµαι για να αποκατασταθώ. Ερχοµαι για να µπω µπροστάρης σ’ έναν κοινό αγώνα που συµβαίνει µια φορά στη ζωή µας. Εχω αποδείξει στην πράξη ότι µπορώ να πάρω σωστές αποφάσεις –τις χρήσιµες αποφάσεις για τους ανθρώπους γύρω µου– και να πετύχω τους κοινούς µας στόχους, µέχρι τους επόµενους.
Προτάσσετε τη σταδιοδροµία σας «στην εργασία, στην κοινωνική ζωή». Θεωρείτε πως τα συγκεκριµένα χαρακτηριστικά σάς δίνουν πλεονέκτηµα έναντι των συνυποψηφίων σας;
Κάθε υποψήφιος προτάσσει αυτά που θεωρεί ο ίδιος ότι είναι τα δυνατά του χαρακτηριστικά. Εδώ δεν κάνουµε διαγωνισµό τριπόντων ούτε µετράµε ένσηµα για να βγάλουµε στη σύνταξη την αριστεροσύνη µας. Η διαδικασία είναι πολιτική και δυναµική, µια διαρκής αναµέτρηση µε τον εαυτό µας, µε τις συλλογικές αγωνίες και ανάγκες. Οταν διεκδικούµε να αλλάξουµε την κοινωνία πρέπει να γνωρίζουµε πώς λειτουργούν η κοινωνία, οι άνθρωποι, οι επιχειρήσεις, η οικονοµία. Είµαι 35 ετών και γνωρίζω καλά πώς λειτουργούν και κινητοποιούνται οι ικανοί άνθρωποι µε ιδέες και όραµα, ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι, πού τους βρίσκεις, αλλά και ποιοι είναι οι µηχανισµοί της παραγωγής στον 21ο αιώνα, πώς τους αξιοποιείς για να λειτουργούν υπέρ του δηµόσιου συµφέροντος και υπέρ των εργαζοµένων. Καλούµαστε να πάρουµε αποφάσεις που επηρεάζουν ζωές ανθρώπων και όχι συσχετισµούς υπαλλήλων.
Μπορείτε να µας εξηγήσετε τι είδους χτύπηµα δέχτηκε η οικογένειά σας από το παραδικαστικό κύκλωµα, όπως επίσης πώς µε προσωπική εγγύηση εξασφαλίσατε δάνειο για να δραστηριοποιηθείτε στη ναυτιλία;
Το παραδικαστικό κύκλωµα χτύπησε τον πατέρα µου. Συνέταιρος στην επιχείρησή του έστησε πλεκτάνη εναντίον του µε χαλκευµένες κατηγορίες για ανύπαρκτες συναλλαγές. Ηταν λάθος εξαρχής η εµπιστοσύνη σε εκείνο το πρόσωπο. Ο δικηγόρος αυτός, όπως είχε γραφτεί και στον Τύπο της εποχής, είχε επαφές µε κατηγορούµενους του παραδικαστικού κυκλώµατος. Αυτή η υπόθεση ταλαιπώρησε πολύ την οικογένειά µου. Πήγαµε στα δικαστήρια, όπου έπειτα από πολλά χρόνια ο πατέρας µου απαλλάχθηκε αµετάκλητα από όλες τις κατηγορίες. Το καταθέτω ως ένα γεγονός στη ζωή µου που την άλλαξε. ∆εν επιδιώκω να κερδίσω συµπάθειες αλλά να καταγράψω τη θέση µου απέναντι στο σύστηµα της αδικίας και της αυθαιρεσίας που καταστρέφει ζωές στον τόπο µας – ιδίως ζωές πιο αδύναµων από εµένα. Η λειτουργία και οι παθογένειες της ∆ικαιοσύνης δεν πρέπει να αντιµετωπίζονται µόνο ως θεωρητικό πρόβληµα. Επηρεάζουν τις ζωές υπαρκτών ανθρώπων. Τις οικογένειες και το µέλλον τους. Αυτό ήθελα να καταδείξω. Για τις ζωές αυτών των ανθρώπων προτίθεµαι να µπω µπροστάρης και να παλέψω.
Οσον αφορά την προσωπική εγγύηση. Εχοντας πιστοληπτική ικανότητα ύστερα από χρόνια εργασίας στην Αµερική, ζήτησα δάνειο από µεγάλη εµπορική τράπεζα των ΗΠΑ. Στη διαδικασία αυτή πληρούσα τις προϋποθέσεις που έθετε το Small Business Administration των ΗΠΑ, το οποίο εγγυήθηκε το ήµισυ του δανείου. Αυτό ξεκλείδωσε τη δανειοδότηση, µε την οποία µπήκα στα ναυτιλιακά χρώµατα και µετά έκανα τα επόµενα επιχειρηµατικά µου βήµατα. ∆εν ξέρω τι σας εντυπωσιάζει εδώ: το ότι στις ΗΠΑ ένας νέος µπορεί να έχει τη στήριξη της αγοράς και του κράτους για να µπει στον κόσµο των επιχειρήσεων ή ότι όλα έγιναν σύννοµα, χωρίς θαλασσοδάνεια και δάνεια του αέρα, όπως συνηθίζουν να κάνουν αρχηγοί, παράγοντες και κόµµατα στην Ελλάδα;
Οι αξίες της Αριστεράς θα είναι πυξίδα σας για την αναµόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ και την απεύθυνσή του στην κοινωνία; Ή µήπως η διαχωριστική γραµµή ανάµεσα στην Αριστερά και τη ∆εξιά έχει θολώσει;
Είναι ανόητος όποιος θεωρεί ότι µε αυτή την τροµακτική όξυνση των κοινωνικών και εισοδηµατικών ανισοτήτων –µε την έκρηξη της ακρίβειας, µε την αγωνία της επόµενης µέρας για εκατοµµύρια νοικοκυριά, µε την αύξηση των εγκληµάτων µίσους, µε τον διωγµό των µεταναστών, µε την υποβάθµιση της ποιότητας ζωής, µε την ισοπέδωση του κοινωνικού κράτους– έχει θολώσει η διαχωριστική γραµµή ανάµεσα στην Αριστερά και τη ∆εξιά. Αντιθέτως, είναι πιο εµφανής από ποτέ. Είναι ξεκάθαρο ποια είναι η ∆εξιά και τι πρεσβεύει. Η Αριστερά δεν έχει καταλήξει στη στρατηγική της και την τακτική που πρέπει να ακολουθήσει. Οι θεωρητικοί ασχολούνται µε τις οργανωτικές διαδικασίες, οι πολιτικοί ασχολούνται µε τη θεωρία. Οι αξίες δεν έφυγαν ποτέ από την Αριστερά, ο κόσµος έφυγε. Χρειαζόµαστε πυξίδα, αλλά χρειαζόµαστε και χάρτη.
Γιατί µετά τη διπλή εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ αισθανθήκατε την ανάγκη να εκφράσετε τον σεβασµό σας στον Κυριάκο Μητσοτάκη;
Αναφέρεστε σε ένα άρθρο µου στην αγγλόφωνη έκδοση της «Καθηµερινής». Οταν γράφεις ένα άρθρο η µόνη ανάγκη που αισθάνεσαι είναι να εκφράσεις αυτό που λέει συνήθως ο κύριος τίτλος ή το συµπέρασµα στην τελευταία παράγραφο κι όχι ένα αποµονωµένο απόσπασµα µέσα στο άρθρο. Και σε αυτό το άρθρο λέω ότι η ελληνική κοινωνία χρειάζεται λύσεις και αποτελέσµατα και εκφράζω την ελπίδα µου ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ να ορθώσει ανάστηµα και να µπορέσει να γίνει σαν το µαζικό κόµµα που είναι οι ∆ηµοκρατικοί. Η αναφορά στον Μητσοτάκη λειτουργεί µέσα στο κείµενο ως εξής: παρόλο που τον γνώριζα από πιο παλιά και τον σέβοµαι προσωπικά («personally», έγραψα), δεν συντάχθηκα ούτε συµπορεύθηκα πολιτικά ποτέ µαζί του. Αντιθέτως, στο κάλεσµα του Αλέξη Τσίπρα για συµπόρευση µε τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ απάντησα θετικά και µε ενθουσιασµό. Και το εκφράζω και το λέω µετά τη διπλή εκλογική ήττα: είµαι εδώ για τα δύσκολα.
Στην περίπτωση που κόψετε πρώτος το νήµα των εσωκοµµατικών εκλογών και µε δεδοµένο ότι δεν είστε µέλος της εθνικής αντιπροσωπείας, πώς θα καλυφθεί το κενό στις συζητήσεις στην ολοµέλεια σε επίπεδο αρχηγών; Θα εφαρµόσετε τη φόρµουλα που ακολούθησε και το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ;
∆εν νοµίζω ότι είναι κάτι που δεν έχει ξανασυµβεί στο κόµµα µας, να έχει πρόεδρο που εκλέγεται σε µεταγενέστερο χρόνο στο κοινοβούλιο. Θα ακολουθήσουµε την πορεία της σύγχρονης Αριστεράς στα πάντα. Θα δουλέψουµε για να ενισχύσουµε την παρουσία µας µέσα στην κοινωνία. Η δύναµη της κοινωνικής συµµετοχής είναι αυτό που τροφοδοτεί την υπεροχή ενός πολιτικού σχηµατισµού στις θεσµικές διαδικασίες και όχι το αντίστροφο.
Θα αξιοποιήσετε σε καίριες θέσεις τους συνυποψήφιούς σας σε περίπτωση που αναλάβετε τα ηνία;
Με ρωτάτε αν θα αξιοποιήσω άξια και ιστορικά στελέχη του κόµµατος σε καίριες θέσεις; Και µόνο η καταφατική απάντηση θα έδειχνε αλαζονεία. Οταν µιλάµε για σύγχρονη Αριστερά της πράξης, για συµπερίληψη, για ελευθερία, για οργάνωση, για δουλειά, δεν µπορούµε να τα ακυρώνουµε όλα µε ασκήσεις αυταρχισµού πίσω από κλειστές πόρτες και µυστικές συνεννοήσεις. Αλλού θα αναµετρηθούµε και θα µετρηθούµε. Προοριζόµαστε για πολύ καλύτερα και σπουδαιότερα πράγµατα.
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
