Ο Ρεβέλι και η εριστικότητα

Εξαιρετικό το κείμενο του Μάρκο Ρεβέλι που η ιταλική Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα υιοθέτησε ως πολιτικό ντοκουμέντο στην πορεία της προς τη δημιουργία ενός νέου πολιτικού υποκειμένου. Και διαβάζοντας το απόσπασμα που δημοσίευσε πριν από λίγες μέρες η “Αυγή”, κατανοεί κάποιος πόσο κοινά είναι τα προβλήματα στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Πόσο κοινοί είναι και πρέπει να είναι οι αγώνες. Και πόσο κοινοί είναι οι προβληματισμοί στην Αριστερά της Ιταλίας και στην Αριστερά της Ελλάδας.

Βλέπεις όμως και διαφορές. Όχι τόσο στον προβληματισμό, όσο στο είδος των προβλημάτων που καλείται να λύσει η Αριστερά σε κάθε χώρα. Γράφει για παράδειγμα ο Ρεβέλι: “Εδώ όμως παρεμβάλλονται τα δικά μας σημεία αδυναμίας. Αυτό που κάνει να τρέχει μακριά από εμάς ο κανονικός κόσμος είναι η δική μας ενδημική εριστικότητα. Για να οικοδομήσουμε μια αξιόπιστη προοπτική χρειάζεται πρώτα απ’ όλα μια ξεκάθαρη ρήξη με τις συνήθεις πρακτικές και παράλογες μορφές που εργαζόμαστε σαν Αριστερά”.

Να κάτι που δεν ισχύει πλέον σε μας. Οι διαφορές ανάμεσα στις αριστερές δυνάμεις και μέσα σ’ αυτές συζητιούνται με νηφαλιότητα, με πολιτικά επιχειρήματα, χωρίς καμιά έριδα, καμιά εριστικότητα, κανέναν καυγά. Ούτε χαρακτηρισμοί, ούτε ευτελείς κατηγορίες, ούτε ηλεκτρονικά ξεκατινιάσματα, ούτε εμπαθείς εχθρότητες. Τόσο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ όσο και, πολύ περισσότερο, σε όλο το αριστερό φάσμα, στην Ελλάδα ήδη συντελείται, αν δεν έχει συντελεστεί, η ξεκάθαρη ρήξη με τις συνήθεις πρακτικές.

Πάρτε για παράδειγμα τις πρόσφατες εκλογές. Πόσο πολιτισμένα, χωρίς καμιά εριστικότητα, και χωρίς βεβαίως να θιγούν πρόσωπα, έγινε ο διάλογος για τους υποψηφίους. Ιδιαίτερα για τους συνεργαζόμενους. Ή, άλλο παράδειγμα, τη συζήτηση για πιθανές συμμαχίες. Ούτε καχυποψίες, ούτε φοβίες για διολίσθηση στην αγκαλιά του συστήματος, ούτε βολές στο μαλακό υπογάστριο της εμπιστοσύνης του ενός για τον άλλο. Όλα πολιτικά, πολιτισμένα και σε καμιά περίπτωση πολωτικά. Ως ενδημική τουλάχιστον, η εριστικότητα είναι παρελθόν.

Με κάθε ταπεινοφροσύνη, θα μπορούσε να συστήσει κανείς στους Ιταλούς συντρόφους να μελετήσουν την ελληνική πείρα. Έχει πολλά να τους προσφέρει, ιδιαίτερα στο προνομιακό ελληνικό πεδίο της εριστικότητας. Αν σκύψουν με προσοχή στο πώς αντιμετωπίζει, για παράδειγμα, το ΚΚΕ τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και πολλοί εντός και εκτός του ΣΥΡΙΖΑ τον ΣΥΡΙΖΑ, θα ξέρουν τουλάχιστον τι να αποφύγουν…

Πηγή: avgi.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr