"Ο ISIS είναι μια εγκληματική οργάνωση που δημιούργησαν και χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ"

Το Λαϊκό Μέτωπο (PFLP) είναι η δεύτερη σε ισχύ, μετά τη Φατάχ, συνιστώσα της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO), έχει έδρα στη Δαμασκό και είναι η σημαντικότερη οργάνωση της παλαιστινιακής αριστεράς, με θέσεις πιο μαχητικές από αυτές της Φατάχ. Τρομοκράτης για τους Ισραηλινούς, η Χαλέντ υπήρξε παγκόσμιο σύμβολο της ένοπλης παλαιστινιακής αντίστασης, μετά τη συμμετοχή της σε μία από τις τέσσερις ταυτόχρονες αεροπειρατείες του Σεπτεμβρίου 1970, εμπνέοντας τραγούδια, ταινίες και έργα τέχνης διεθνώς. Οι Παλαιστίνιοι απάντησαν, και με αυτές τις αεροπειρατείες, στη δεινή ήττα που υπέστησαν με την κατάληψη των εδαφών τους από το Ισραήλ το 1967 και τη σφαγή τους στην Ιορδανία κατά τον ?μαύρο Σεπτέμβρη? του 1970.

Επειδή το PFLP ήταν μια μαρξιστική οργάνωση με διεθνιστική ιδεολογία, έγινε εύκολα «γέφυρα» με τους κύκλους τόσο της ευρωπαϊκής αντιϊμπεριαλιστικής αριστεράς (όπως π.χ. η TMRI, διεθνής οργάνωση που διηύθυνε ο Έλληνας Μιχάλης Ράπτης-Pablo), όσο και της τριτοκοσμικής, όπως π.χ. οι Σαντινίστας της Νικαράγουας. Αυτές οι δυνάμεις συνέδραμαν και πρακτικά τη διεθνή (εκτός Αραβίας) ένοπλη δράση του PFLP. Αντίστροφα, στελέχη τους εκπαιδεύτηκαν στα παλαιστινιακά στρατόπεδα, μεταξύ των οποίων έλληνες αγωνιστές κατά της στρατιωτικής δικτατορίας και κύπριοι σοσιαλιστές, που ήθελαν να προετοιμαστούν και δυναμικά για την απελευθέρωση του νησιού από την τουρκική κατοχή.

«Δεν με ενδιαφέρει τι λένε για ‘μένα. Ξέρω ποια είμαι και ξέρω τον λαό μου», απαντάει η Χαλέντ αναφορικά με τις κατηγορίες για τρομοκρατία εναντίον της. Όσο για τις επανειλημμένες ήττες που γνώρισε το παλαιστινιακό και αραβικό εθνικό κίνημα (των οποίων αντανάκλαση θεωρεί την άνοδο του ισλαμισμού μεταξύ των αραβικών μαζών), λέει ότι δεν συνιστούν «τελική ήττα» των Παλαιστινίων. «Έχουμε εμπεδώσει μια κουλτούρα αντίστασης» σημειώνει, προσθέτοντας ότι «η αραβική εθνική υπόθεση δεν είναι υπόθεση μιας γενιάς» και τονίζοντας ότι οι αγώνες και οι εμπειρίες συσσωρεύονται μέχρις ότου δώσουν το ποθητό αποτέλεσμα.

Για τη Λεϊλά Χαλέντ οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή είναι το αποτέλεσμα εφαρμογής ενός σχεδίου που αποσκοπούσε στην καταστροφή των ισχυρότερων στρατών των Αράβων (ιρακινού, λιβυκού και συριακού), αλλά και χωρών που είχαν μεγάλους, αρχαίους πολιτισμούς. Σε ότι αφορά τις διαφορές νεοσυντηρητικών και της τάσης Μπρεζίνσκι ή του Ομπάμα με τον Νετανιάχου, θεωρεί ότι είναι τακτικές και δεν αφορούν τις μείζονες, στρατηγικές επιδιώξεις. Η Χάλεντ πιστεύει ότι το σχέδιο ομοσπονδοποίησης της Συρίας εντάσσεται στον σχεδιασμό «κατακερματισμού» των κρατών της Μέσης Ανατολής, για τους Κούρδους υποστηρίζει ότι «χρησιμοποιούνται», ενώ για το Ισραήλ πιστεύει ότι πάει σε κάποια μορφή φασισμού.