Να πάρουμε την Ελλάδα στα χέρια μας…

Ποτέ στην Ελλάδα η πολιτική σύγκρουση δεν είχε τόσο βαθιά πολιτικά χαρακτηριστικά όσο σήμερα. Όχι γιατί στο παρελθόν δεν υπήρχαν πολιτικές συγκρούσεις στον άξονα Πρόοδος – Συντήρηση, ή στο δίπολο Δεξιά – Αριστερά. Κάθε άλλο.

Σήμερα όμως είναι η πρώτη φορά που η Δεξιά, με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει τόσο ξεκάθαρη, χωρίς προσχήματα και χωρίς υπονοούμενα και τόσο επιθετική ακραία νεοφιλελεύθερη και συγχρόνως και ακραία δεξιά και οπισθοδρομική ατζέντα.

Το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, εφαρμόζοντας την επιθετική πολιτική του «Σοκ και δέος» επανέρχεται δριμύτερο, πιο αδίστακτο και πιο αποφασισμένο από ποτέ για να πάρει εκδίκηση από την ελληνική κοινωνία, σαρώνοντας υπέρ μεγάλων συμφερόντων ό,τι δεν πρόλαβαν να σαρώσουν τα μνημόνια των δανειστών.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, κυβέρνηση πολιτικών γόνων και επιγόνων, εκπροσωπώντας ανοιχτά πια τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας της χώρας, επανέφερε στο πολιτικό πεδίο την ταξική σύγκρουση ανάμεσα σε πλούσιους και φτωχούς, ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους, ανάμεσα σε προνομιούχους και σε πολίτες δεύτερης κατηγορίας, ανάμεσα σε εισοδηματίες από την Κηφισιά και σε ψυκτικούς από το Περιστέρι, ανάμεσα δηλαδή στα οικονομικά ρετιρέ και στα κοινωνικά υπόγεια.

Ο νόμος για τα εργασιακά που ψήφισε η κυβέρνηση πριν λίγες μέρες, καθ’ υπόδειξη του ΣΕΒ, είναι μνημείο υποστήριξης της ατζέντας των εργοδοτών σε βάρος των εργαζομένων, που επιστρέφει τη χώρα σε έναν εργασιακό μεσαίωνα.

Ο νόμος για το Περιβάλλον που εφαρμόζεται ήδη, με ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων αγαθών και εκχώρηση δημόσιας γης και προστατευόμενων οικοσυστημάτων σε ιδιωτικά συμφέροντα, αποτελεί μνημείο σκανδαλώδους μεταβίβασης δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος.

Οι νομοθετικές προβλέψεις της Παιδείας, όπως η εισαγωγή της βαθμολογικής βάσης που στερεί το δικαίωμα της ισότιμης πρόσβασης στα πανεπιστήμια σε 1 στα 3 νέα παιδιά, η αυταρχική πρόβλεψη της πανεπιστημιακής αστυνομίας, η αναγνώριση των «πτυχίων» που δίνουν τα αδιαβάθμητα και χωρίς αξιολόγηση ιδιωτικά κολέγια που με το σύστημα της δικαιόχρησης λειτουργούν σαν εμπορικές επιχειρήσεις στην Ελλάδα, που όμως πουλούν «εκπαιδευτικές υπηρεσίες» και πρόσφατα το «όραμα για το νέο σχολείο», κάτω από τον γενικό τίτλο της πρωθυπουργικής δήλωσης:

«Δεν μπορεί και δεν πρέπει να σπουδάσουν όλοι στα πανεπιστήμια», αποτελούν μνημεία ταξικής πολιτικής και επιστροφής σε αλήστου μνήμης εποχές διακρίσεων και μειωμένου μορφωτικού και βιοτικού επιπέδου για τη χώρα.

Η εξαγγελθείσα ιδιωτικοποίηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας μέσω ΣΔΙΤ, εν μέσω υγειονομικής κρίσης και πανδημίας, αποτελεί μνημείο κατάργησης του κοινωνικού κράτους που με κόστος για τον πολίτη αναπτύχθηκε στα πολιτισμένα Ευρωπαϊκά κράτη τον περασμένο αιώνα και που τώρα παραχωρείται… ευγενώς σε ιδιώτες με σκοπό την κερδοφορία τους.

Και τέλος η επίθεση στις εγγυήσεις της Δημοκρατίας, όπως εκδηλώνεται με τη φίμωση της φωνής της αντιπολίτευσης, με τη στέρηση του πλουραλισμού, της ελευθεροτυπίας και της ελεύθερης έκφρασης, με τη διαπλοκή με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ και τον ασφυκτικό έλεγχο της επικοινωνίας, με τον έλεγχο της Δικαιοσύνης και τον αυταρχικό ρόλο της αστυνομίας, καταργεί τις δημοκρατικές κατακτήσεις χρόνων και επιστρέφει τη χώρα σε σκοτεινές εποχές που είχαμε πιστέψει ότι ποτέ ξανά δεν θα επανέρχονταν.

Όλα αυτά μαρτυρούν τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία εκπροσωπεί ξεκάθαρα πλέον τα συμφέροντα μιας οικονομικής και επιχειρηματικής ελίτ με την οποία ουσιαστικά ο Μητσοτάκης συγκυβερνά.

Την ελπίδα για την πολιτική αλλαγή συντηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Που είναι το κόμμα της Αριστεράς που, εκπροσωπεί τα εκατομμύρια των Ελλήνων που «ζούμε με τον μισθό μας», όπως με κυνισμό μας χαρακτήρισε ο Μητσοτάκης και έχουμε μείνει χωρίς άλλη φωνή, να παρακολουθούμε όσα αλλάζουν για εμάς χωρίς εμάς, μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη των διαπλεκόμενων με την κυβέρνηση ΜΜΕ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, εκπροσωπώντας τα εκατομμύρια θύματα της επέλασης των λίγων και προνομιούχων μιας ιδιότυπης πολιτικής και επιχειρηματικής συνομωσίας που μόνο σκοπό της έχει το κέρδος, με μια αριστερή πολιτική ατζέντα, επαναφέρει την ισορροπία στην πολιτική σύγκρουση, υπερασπιζόμενος μια σειρά από καινοτομίες:

– Ένα δημοκρατικό μοντέλο διακυβέρνησης που θα στηρίζεται στην αξιοκρατία, τη διαφάνεια, την ελευθεροτυπία, τον πλουραλισμό και την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης
– Μια «πράσινη» Ευρωπαϊκή οικονομική ατζέντα
– Ένα νέο παραγωγικό μοντέλο στην κατεύθυνση μιας δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης στηριγμένης στα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας
– Μια νέα κοινωνική συμφωνία για ένα νέο κοινωνικό κράτος με επαναφορά των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, καθώς και του δημόσιου χαρακτήρα της Παιδείας, της Υγείας και του Περιβάλλοντος

Πρόκειται για τη μητέρα όλων των πολιτικών μαχών. Από την έκβασή της θα κριθεί αν η Ελλάδα στο εξής θα ανήκει στα εκατομμύρια των ταλαιπωρημένων και καθημαγμένων από την κρίση Ελλήνων ή θα ελέγχεται από μια μικρή ολιγαρχία του πλούτου, σε στενή συνεργασία με μια μικρή ομάδα πολιτικών οικογενειών.

Η συσπείρωση όλων των κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων γύρω από μια δημοκρατική και προοδευτική ατζέντα που έχει σκοπό:

– να αποκαταστήσει τις εγγυήσεις της Δημοκρατίας,
– να οδηγήσει σε μια πράσινη, βιώσιμη και δίκαιη ανάπτυξη και
– να επαναφέρει την κοινωνική συνοχή, αποκαθιστώντας το κοινωνικό κράτος,
– είναι ο μόνος δρόμος για την έξοδο από το αδιέξοδο της σημερινής νεοφιλελεύθερης μέγγενης που σφίγγει τη χώρα και το λαό.

Αν οι πολίτες αντιληφθούν τη δύναμη που έχουν οι πολλοί και πάρουν την Ελλάδα στα χέρια τους, θα επανέλθουμε σύντομα σε τροχιά δημοκρατίας, ανάπτυξης και κοινωνικής δικαιοσύνης.

Πηγή: tvxs.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr