Κυνηγούν την Αριστερά, θα τους καταπιεί η Ακροδεξιά

Η ευρωπαϊκή ηγεσία επιχειρεί, σε αγαστή σύμπνοια και συνεργασία με το ΔΝΤ, να καταστείλει την αριστερή κυβέρνηση της Ελλάδας και για να το καταφέρει καταφεύγει σε μεθόδους ακραίες. Όλα τα όπλα στο τραπέζι. Και ο ανορθόδοξος οικονομικός πόλεμος, η ασφυξία των τραπεζών, το στέγνωμα της αγοράς, οι απειλές για ολοκληρωτικό αφανισμό σε περίπτωση μη συμφωνίας και  η πολιτική χυδαιότητα, η περιφρόνηση για έναν λαό, που φτάνει στα όρια του ρατσισμού. Ναι, ρατσισμός είναι ο τρόπος που μιλούν και γράφουν για μας ο Σόϊμπλε και οι δορυφόροι του, η «Μπιλντ» και οι επίδοξοι μιμητές της. Ρατσισμός είναι και οι διαρροές για την ανθρωπιστική βοήθεια που θα δοθεί στην Ελλάδα σε περίπτωση ρήξης, κάτι σαν την μεταπολεμική Ούντρα των Αμερικάνων, που μοίραζε γάλα και σκόνη. Να μας πετάνε λαχανάκια Βρυξελλών από ελικόπτερα κι εμείς να τρέχουμε να τα αρπάζουμε με το στόμα.

Αν  ήταν μόνο η Ελλάδα, θα λέγαμε, εντάξει, δεν πειράζει  είναι η ενστικτώδεις αντίδραση των λογής δεξιών απέναντι στην απειλή του μπολσεβικισμού. Δεν είναι όμως μόνο η Ελλάδα. Τα ίδια έκαναν, τηρουμένων των αναλογιών, και στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιρλανδία, την Κύπρο, τα ίδια κάνουν και στους λαούς τους, η πλούσια και ευνοημένη από την κρίση Γερμανία έχει το 12% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχειας.

Δεν είναι καν η οικονομία. Ο εξτρεμισμός εξαπλώνεται παντού, δείτε για παράδειγμα πως αντιμετωπίζει η ηγεσία της Ε.Ε. τους μετανάστες που καταφτάνουν από τις εμπόλεμες περιοχές. Πνίγονται οι άνθρωποι κατά χιλιάδες στην Μεσόγειο για να γλιτώσουν από το ISIS, την πείνα και τις σφαγές και οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρότειναν ως λύση το βούλιαγμα των δουλεμπορικών πλοίων στην Συρία και την Λιβύη. Και από τις εκατοντάδες χιλιάδες που καταφτάνουν στα παράλια της, η πλούσια Ευρώπη αποφάσισε να περιθάλψει 40.000 όλους κι όλους κι αυτούς ακόμη κάποιες χώρες αρνούνται να τους δεχτούν. 

Τον εξτρεμισμό επιλέγουν,  από τον εξτρεμισμό θα το βρουν. Από τον δεξιό εξτρεμισμό που θεριεύει στην Ευρώπη, 22% και συμμετοχή στην κυβέρνηση οι ακροδεξιοί στην Δανία, πρώτο κόμμα με 30%  στην Αυστρία, 13% στην Μεγάλη Βρετανία,  ακροδεξιός Πρόεδρος στην Πολωνία, καλπάζει η Λέγκα του Βορρά στην Ιταλία και στο βάθος καραδοκεί η Μαρί Λεπέν, που υπόσχεται να γίνει η «κυρία Frexit», αυτή που θα βγάλει την Γαλλία από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Διαπράττουν ύβρι απέναντι  στην Αριστερά και η Νέμεσίς τους έρχεται από την Ακροδεξιά. Θα είναι όμως Νέμεσις; Την φοβούνται, άραγε, την Ακροδεξιά ή είναι έτοιμοι να αναλάβουν το ρίσκο,  προκειμένου να καταστείλουν τον προαιώνιο εχθρό;

Τι να φοβηθεί η Μέρκελ από την Ακροδεξιά, τι να φοβηθεί ο Σόιμπλε; Τι να φοβηθούν αυτοί που συγκυβερνούν με το Χριστιανοκοινωνικό Κόμμα του συχωρεμένου του Γιόχαν Στράους, που είχε πει κάποτε ότι «πιο δεξιά από εμάς πρέπει να είναι μόνο ο τοίχος».

Γιώργος Ανανδρανιστάκης

 εφημ. ΑΥΓΗ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr