Το «κόμμα Μητσοτάκη» και η Νέα Δημοκρατία

Οι πολιτικοί αρχηγοί που κληρονομούν κόμματα προσπαθούν από την πρώτη στιγμή για να εδραιώσουν την παρουσία τους να στήσουν τους δικούς τους μηχανισμούς. Κάποιοι συνεχίζουν στην πορεία που είχε χαράξει ο προκάτοχός τους με μικρές αλλαγές για να μην προκαλέσουν εσωτερικές αντιδράσεις, κάποιοι που αισθάνονται πιο δυνατοί ανακατεύουν την τράπουλα, προωθούν πρόσωπα της εμπιστοσύνης τους, εξοστρακίζουν όσους θεωρούν απειλή και δίνουν το δικό τους στίγμα στην ταυτότητα της παράταξης.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου είχαν υπό τον απόλυτο έλεγχό τους τα κόμματά τους -άλλωστε αυτοί ήταν οι ιδρυτές-, η δημοφιλία τους στο εθνικό ακροατήριο λειτουργούσε αποτρεπτικά για όσους σκέφτονταν να τους αμφισβητήσουν, πλαισιώνονταν από στελέχη που όφειλαν την ύπαρξή τους σ’ αυτούς και ήταν πρόθυμα να θυσιαστούν για να τους προστατεύσουν. Αυτό το καθεστώς δεν άλλαξε για τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μέχρι το τέλος της διαδρομής του, άλλαξε όμως για τον Ανδ. Παπανδρέου, ο οποίος στη δύση του πολιτικού βίου του, ανήμπορος λόγω των προβλημάτων υγείας, βρέθηκε απέναντι σε οργανωμένη κίνηση (η ομάδα των τεσσάρων) που πέτυχε την αντικατάστασή του. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, παρά το γεγονός ότι είχε αποσπάσει το τρίτο μεγαλύτερο εκλογικό ποσοστό την περίοδο της Μεταπολίτευσης, αντιμετώπισε σε όλη τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του μια εσωκομματική αντιπολίτευση που τον δυσκόλευε σε κάθε βήμα του και τελικώς τον οδήγησε στην πτώση.

Ο Κώστας Σημίτης, όπως έχει πει συνεργάτης του «ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ τον ψήφιζε, αλλά δεν τον ερωτεύτηκε», οργάνωσε με τη βοήθεια του Θεόδ. Τσουκάτου ένα ισχυρό δίκτυο φίλων, το αποκαλούμενο εκσυγχρονιστικό ρεύμα, το οποίο με συμμαχίες και συμβιβασμούς κατάφερε να κυριαρχήσει στο κόμμα και στην Ελλάδα για μία οκταετία. Ο Κώστας Καραμανλής, με βαρύ όνομα, δεν δίστασε να εκπαραθυρώσει προβεβλημένα στελέχη της Ν.Δ. που επιχείρησαν να τον θέσουν υπό επιτροπεία. Δεν απειλήθηκε. Φλέρταρε με την ιδέα να αλλάξει τον τίτλο, αλλά δεν το τόλμησε. Ο Γιώργος Παπανδρέου, κι αυτός με βαρύ όνομα, πήρε το δαχτυλίδι της διαδοχής από τον Κώστα Σημίτη (λες και επρόκειτο για μοναρχία) και κέρδισε την εσωκομματική μάχη εναντίον του Ευάγγ. Βενιζέλου το 2007 γιατί, όπως έχουν δείξει διάφορες μετρήσεις, οι οπαδοί του κόμματος τον προτίμησαν επειδή ήταν ο γιος του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ. Δεν είχε όμως φροντίσει να καλύψει τα νώτα του. Υποχρεώθηκε να παραιτηθεί από τη θέση του πρωθυπουργού. Ηταν το θύμα μιας καλά σχεδιασμένης συνωμοσίας στην οποία συμμετείχαν και παράγοντες του ΠΑΣΟΚ.

Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Κέρδισε την αρχηγία της Ν.Δ., αν και αουτσάιντερ, και για να μην την πάθει όπως ο πατέρας του συμμάχησε με τη σάρα, τη μάρα και το κακό συναπάντημα για να αποκτήσει ερείσματα στο κόμμα. Παρ’ ότι δηλώνει ισχυρός, παρ’ ότι έχει στη διάθεσή του ένα θηριώδες σύστημα υποστήριξης (οικονομικούς παράγοντες, μέσα μαζικής ενημέρωσης), οι κινήσεις του βγάζουν άγχος και ανασφάλεια. Συγκέντρωσε ένα σωρό αρμοδιότητες (μυστικές υπηρεσίες, δημόσια μέσα ενημέρωσης, μεγάλα έργα), ανέχεται τα φάλτσα των εσωκομματικών συμμάχων του, αφήνει ατιμώρητες πρακτικές που τον εκθέτουν, έχει δημιουργήσει μια παράλληλη κυβέρνηση που στελεχώνεται από ανθρώπους που δεν προέρχονται από τη Δεξιά, δεν είναι εκλεγμένοι, αναφέρονται μόνον σ’ αυτόν και στους οποίους έχει αναθέσει να παρακολουθούν τους υπουργούς, να τους καθοδηγούν και να τους ελέγχουν.

Οι άνθρωποι του προέδρου κατέχουν νευραλγικά πόστα και είναι προικοδοτημένοι με εξουσίες. Λύνουν και δένουν στην κυριολεξία. Απολογούνται μόνο στον αρχηγό. Το υπό διαμόρφωση «κόμμα Μητσοτάκη» και η νέα ηγετική ομάδα που χτίζει ο πρωθυπουργός (τεχνοκράτες και φερτοί) απειλούν την παράδοση, τις ισορροπίες και τις αξίες της συντηρητικής παράταξης. Οι μουρμούρες, οι γκρίνιες και οι διαφωνίες πυκνώνουν.

---

Ανάγωγα 

Ο υπουργός Τσιάρας υποστηρίζει ότι όλοι όσοι αντιδρούν στο νομοσχέδιο για τη συνεπιμέλεια κάνουν μόνον κριτική, δεν έχουν προτάσεις. Προφανώς ούτε είδε ούτε άκουσε τις ενστάσεις της αντιπολίτευσης και πολλών οργανώσεων. Επίσης, οι δέκα τροπολογίες που κατέθεσαν οι βουλευτίνες της Ν.Δ. Γιαννάκου-Κεφαλογιάννη τι είναι άραγε; Εκθεση ιδεών; Η επιμονή του υπουργού να αντιστέκεται σε οποιαδήποτε αλλαγή, μάλλον ενισχύει τις υποψίες της κ. Γιαννάκου ότι υπάρχουν ισχυρά συμφέροντα με πολλά λεφτά.

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr