Καταδικάζουμε μεν τους βιασμούς, αλλά όχι κι όλους

Τα πράγματα άλλαξαν σημαντικά μετά τη δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη κι είναι δυστυχές ότι άλλαξαν έτσι. Θα έπρεπε να μας άκουγαν νωρίτερα.  Όμως, ακόμα και τώρα, δεν είναι όλοι οι βιασμοί καταδικαστέοι.

Δεν έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε που το μεγαλοστέλεχος της ΝΔ, Νίκος Γεωργιάδης, βρέθηκε προ των ευθυνών του για τους βιασμούς ανηλίκων αγοριών από τη Μολδαβία. Τα θύματα ήταν θύματα τράφικινγκ, ενός κυκλώματος σύγχρονης δουλείας που δεν έχει καμία σχέση με την εργασία στο χώρο του σεξ. Πρόκειται για λαθρεμπόριο ανθρώπων, σκλάβων.

Ο Νίκος Γεωργιάδης, λοιπόν, ήταν βιαστής. Όχι, πελάτης. Ασελγούσε πάνω σε ανήλικα αγόρια. Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρία του ενός θύματος, ήταν εξαιρετικά βίαιος.

Η υπόθεση του Νίκου Γεωργιάδη “κουκουλώθηκε”. Δεν καταδικάστηκε συλλήβδην. Από το δεξιό μπλοκ είχαν ακόμα και το θράσος να μας πούνε ομοφοβικούς! Κανένας δεν ασχολήθηκε με τις σεξουαλικές προτιμήσεις του, μακάρι να μην ήταν βιαστής και να είχε σχέσεις με όσους άντρες ήθελε. Εμείς δώσαμε αγώνες για αυτά τα δικαιώματα, όχι η ΝΔ. 

Εμείς δώσαμε κι αγώνες για τα δικαιώματα των γυναικών. Των παιδιών. Εμείς δώσαμε αγώνες για τα δικαιώματα των θυμάτων. Έτσι πάει, λοιπόν. Όλοι οι βιασμοί είναι ίδιοι, γιατί με τον ίδιο τρόπο σου σκοτώνουν την ψυχή. Αν δε, πρόκειται για παιδιά, η οργή φουντώνει.

Κι όμως. Η Σοφία Μπεκατώρου, αυτή η θαρραλέα γυναίκα, βρήκε υποστήριξη. Γιατί ήταν θύμα, γυναίκα και ολυμπιονίκης. Τα θύματα του Νίκου Γεωργιάδη έχουν ήδη ξεχαστεί από το δημόσιο διάλογο. Κι ο βιαστής δε στιγματίστηκε ποτέ.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr