Ιδιωτικοποίηση των δασών – Βάζουν το λύκο να φυλάει τα πρόβατα

Εξέπληξε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας Θόδωρος Σκυλακάκης, παρουσιάζοντας στο δίκτυο CNN το σχέδιο της κυβέρνησης για την προστασία των δασών:

«Θα χάσουμε τα δάση μας αν δεν τα διαχειριστούμε με έναν τελείως διαφορετικό τρόπο απ’ ό,τι κάναμε μέχρι τώρα», είπε.

Και εκεί που όλοι πιστέψαμε ότι επιτέλους η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ακολουθώντας τις υπόλοιπες νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη, ανακάλυψε, έστω και αργά, τις αρετές των δημόσιων πολιτικών για την εφαρμογή μέτρων προσαρμογής στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης με σκοπό την πρόληψη των δασικών πυρκαγιών και τον μετριασμό των καταστροφικών συνεπειών τους, ήρθε η αμέσως επόμενη πρόταση για να δηλώσει ξεκάθαρα την κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής:

«Απαιτούνται χρηματικοί πόροι και συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και των αγορών για τον καθαρισμό των δασών».

Στη συνέχεια ήρθε ο πρωθυπουργός στη Βουλή για να επιβεβαιώσει την είσοδο ιδιωτών στη διαχείριση των δασών, με σκοπό την κερδοφορία.

«Όσο τα δάση εγκαταλείπονται και δεν είναι παραγωγικά και είμαστε φοβικοί να ξανακάνουμε τα δάση μας παραγωγικά, τόσο περισσότερες δυσκολίες θα έχουμε στη διαχείρισή τους. Πρέπει να βρούμε τρόπο να ξανακάνουμε τα δάση πιο παραγωγικά, έτσι ώστε αυτό που λέμε καθαρισμός των δασών να γίνεται μέσα από οικονομικά βιώσιμες δραστηριότητες. Είναι μύθος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να καθαρίσουμε όλα τα ελληνικά δάση».

«Αυτό που λέμε καθαρισμός των δασών» βέβαια, κάποτε γίνονταν με επιτυχία με την άσκηση δημόσιων πολιτικών από την καθ’ ύλη αρμόδια και έμπειρη στη δασική διαχείριση δασική υπηρεσία. Όταν όμως η δασική υπηρεσία απονευρώθηκε, υποστελεχώθηκε και εξαιρέθηκε από κάθε σχετική δραστηριότητα, οι νεοφιλελεύθεροι διαπίστωσαν ότι τα δάση εγκαταλείφθηκαν.

Και τότε εφηύραν «το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Είσοδος στα δάση επιχειρηματικών συμφερόντων τα οποία θα τα… προστατεύουν με το αζημίωτο. Με κίνητρο, δηλαδή, τις επενδύσεις στα δάση, οι ιδιώτες θα τα φυλάνε και θα τα καθαρίζουν.

Πρόκειται για την αντιγραφή του μύθου του λύκου που ανέλαβε να φυλάει τα πρόβατα.

Η ιδιωτικοποίηση των δασών, η απαλλαγή δηλαδή των δημόσιων υπηρεσιών από τη διαχείριση των κοινών αγαθών και η υποκατάσταση των δημόσιων πολιτικών από ιδιωτικά συμφέροντα, παραβιάζει τη θεμελιώδη παραδοχή της αειφορικής, γνωστής και ως βιώσιμης ανάπτυξης, καθώς και της εξέλιξής της, της πράσινης ανάπτυξης.

Οι σύγχρονες θεωρίες για την αποκατάσταση της φέρουσας ικανότητας της φύσης, η οποία διαταράχθηκε ακριβώς από την ανισόρροπη συμμετοχή της οικονομίας του κέρδους στην περιβαλλοντική διαχείριση, επιβάλλουν την ισόρροπη συνεισφορά της Οικονομίας, της Κοινωνίας και του Περιβάλλοντος σε κάθε δραστηριότητα που αφορά στα κοινά αγαθά.

Η ανάθεση σε ιδιώτες της δασικής διαχείρισης παραβιάζει αυτές τις αρχές, γιατί διαταράσσει την ισορροπία υπέρ της Οικονομίας του κέρδους και σε βάρος τόσο της Κοινωνίας, η οποία απομακρύνεται από τα οικοσυστήματα για να εγκατασταθούν ιδιώτες, όσο και του περιβάλλοντος, που υφίσταται τις συνέπειες της κερδοφορίας και χάνει τη βιωσιμότητά του.

Συγκεκριμένα, η διαχείριση των δασών από οικονομικά συμφέροντα, με τις μοιραία αποσπασματικές και ασύνδετες μεταξύ τους δράσεις των ιδιωτών, στερεί τη δυνατότητα της ολοκληρωμένης διαχείρισης των οικοσυστημάτων. Χάνεται έτσι ο συντονισμός των δράσεων, ο ενιαίος χαρακτήρας των παρεμβάσεων και η συνέργεια που εξασφαλίζουν την αποτελεσματική δασική προστασία.

Επιπλέον, η κερδοφορία στην οποία αποσκοπούν οι ιδιώτες, όπως εκ του αποτελέσματος γνωρίζουμε πια καλά σήμερα, ανατρέπει την οικολογική ισορροπία και παραβιάζει τους βασικούς κανόνες της αειφορίας (αεί φέρω).

Η προστασία γίνεται εκμετάλλευση των δασών και η διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας γίνεται επενδύσεις με σκοπό την κερδοφορία των ιδιωτών.

Η απουσία, τέλος, ελέγχων από πλευράς του δημοσίου για την τήρηση των ισορροπιών, (checks and balances) και την τήρηση των περιβαλλοντικών κανόνων και περιορισμών, όπως συμβαίνει σε όλα τα πολιτισμένα κράτη του κόσμου, επιταχύνει την πορεία των δασών προς την υποβάθμιση και τον αφανισμό. Με αλυσιδωτές συνέπειες όσον αφορά στην οικολογική υποβάθμιση, στην απώλεια σημαντικών δημόσιων αγαθών, στη διάβρωση του εδάφους, στην ερημοποίηση και εντέλει στην κλιματική αλλαγή.

Η ιδιωτικοποίηση της δασικής διαχείρισης αποτελεί τη χρυσή συνταγή για την εξασφαλισμένη υποβάθμιση και την καταστροφή τους.

Είναι να απορεί κανείς.

Τόσα παραδείγματα επιτυχημένης διαχείρισης της φύσης υπάρχουν σε όλον τον κόσμο, με διακριτούς τους ρόλους του κράτους και των ιδιωτών. Όπου το δημόσιο θέτει το πλαίσιο και τα όρια για την αξιοποίηση του φυσικού πλούτου και οι ιδιώτες ασκούν διαχείριση ώστε να μην παραβιάζεται η φέρουσα ικανότητα και η ισορροπία της φύσης.

Κι ύστερα, μια και μιλάμε για πολιτικές που αντλούν την έμπνευσή τους από τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας, γιατί δεν κάνουν, αλήθεια, μια απλή οικονομοτεχνική μελέτη του κόστους και του οφέλους, συνυπολογίζοντας και τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, μιας τέτοιας πολιτικής;

Από τη μια να υπολογίσουν το κόστος που θα έχει αυτή η πολιτική στην εθνική οικονομία. Η οποία πρώτον θα χάσει το συγκριτικό πλεονέκτημα του δημόσιου πλούτου, που αποτελεί προϋπόθεση για κάθε μορφή οικονομικής ανάπτυξης.

Δεύτερον να υπολογίσουν το οικονομικό και το κοινωνικό κόστος από την καταστροφή της φύσης και την αλλαγή του κλίματος προς ξηρότερες και θερμότερες συνθήκες.

Και τρίτον θα χάσει και τα οφέλη από τον τουρισμό, ο οποίος θα καταστραφεί όταν η Ελλάδα γίνει, τελικά, Σαχάρα.

Κι από την άλλη, ας υπολογίσουν τα πρόσκαιρα κέρδη που θα αποφέρει σε κάποιους αυτή η καταστροφική εκμετάλλευση της ελληνικής φύσης.

Και ύστερα να ζυγίσουν κόστος και όφελος. Για να διαπιστώσουν πόσο μικρό θα είναι τελικά σε βάθος χρόνου το κέρδος, σε σχέση με το κόστος που θα πληρώσουμε ως χώρα από την απώλεια της φύσης, των δημόσιων αγαθών και του κλίματος, αλλά και από τις ολέθριες συνέπειες που θα επέλθουν στην οικονομική ανάπτυξη και την κοινωνική ευημερία.

Είναι κρίμα, στη χώρα που κάποτε γέννησε την έννοια του μέτρου, σήμερα να γίνονται τέτοιες ακρότητες και τέτοιες υπερβολές, στο όνομα του πρόσκαιρου κέρδους κάποιων λίγων, που θα εκμεταλλευτούν την πολιτική που προτείνει ο κ. Μητσοτάκης.

Κι όλα αυτά σε βάρος της φύσης και των κοινών αγαθών που συντηρούν την ανάπτυξη. Όσο όμως και σε βάρος της ελληνικής κοινωνίας, που θα φτωχοποιηθεί ακόμη περισσότερο, βλέποντας όλα όσα την συντηρούσαν και της χάριζαν την επιβίωση να χάνονται, για χάρη μιας προσωρινής κερδοφορίας.

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr