Η βραδιά του Τιτανικού

Ας φανταστούμε μια ιστορική στιγμή, μερικά δευτερόλεπτα πριν ο Τιτανικός προσκρούσει στο παγόβουνο.
Ο καπετάνιος ο όποιος στο παρθενικό του ταξίδι, αντί να επαγρυπνά, είχε πέσει για ύπνο, ξαφνικά αποφασίζει πως πρέπει να ρωτήσει όλο το πλήρωμα και τους επιβάτες προς τα που να στρίψει το τιμόνι για να αποφευχθεί η σύγκρουση με το παγόβουνο.

Ο δεύτερος καπετάνιος, στη βάρδια του όποιου πηρέ το πλοίο την λάθος τροχιά, αντί να βοηθήσει τον πρώτο να στρίψουν μαζί το τιμόνι, μουλαρώνει και λέει πως δεν θα βοηθήσει να στρίψουν αν πρώτα δεν γίνει εκείνος πρώτος καπετάνιος και αν δεν επιλέξει εκείνος το πλήρωμα του πλοίου (αδιαφορώντας για το ότι με τα “νάζια” του πιθανώς να βυθιστεί το πλοίο).
Οι πρώτοι μηχανικοί στέκονται παραπίσω και αγριεμένοι προτείνουν να βάλουν τις μηχανές να δουλεύουν ανάποδα γιατί η ποριά στην οποία κινείται το πλοίο είναι πλήρως λανθασμένη και πρέπει να πάμε προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Βέβαια γνωρίζουν πως όποιο πλοίο προσπάθησε να κάνει κάτι τέτοιο στην ιστορία οδηγήθηκε σε τραγική κατάρρευση και πλήρη διάλυση των μηχανών του.

Οι ναύτες φροντίζουν να σπέρνουν τον πανικό τριγυρνώντας ανάμεσα στους επιβάτες και διατυμπανίζοντας πως ο καπετάνιος είναι άχρηστος, η ποριά λανθασμένη, ο δεύτερος καπετάνιος πιο άχρηστος από τον πρώτο, κατηγορώντας τους πάντες και διαμορφώνοντας έτσι ένα κλίμα αναπόφευκτης καταστροφής που εξαγριώνει και προκαλεί πανικό στους επιβάτες.

Τέλος οι επιβάτες χωρίζονται σε κατηγορίες. Υπάρχουν αυτοί που έχουν δει πόσο μεγάλο είναι το παγόβουνο και θέλουν να αφήσουν απερίσπαστο τον καπετανιο να προσπαθήσει να στρίψει το τιμόνι, επιδιώκοντας πρώτα να σωθεί το πλοίο και μετά να αποδώσουν ευθύνες και να αλλάξουν καπετάνιο. Υπάρχουν εκείνοι που δήθεν πονηροί πιστεύουν πως αν πέσει το πλοίο πάνω στο παγόβουνο θα πάθει και το παγόβουνο μια μικροζημιά αδιαφορώντας για το ότι το δικό τους πλοίο θα έχει εντωμεταξύ βυθιστεί. Υπάρχουν τέλος οι εκατοντάδες φτωχοί επιβάτες που κοιμούνται στο αμπάρι και που απογοητευμένοι από την ζωή τους λένε πως καλύτερα να βουλιάξουν να τελειώνει το ζήτημα αφού δεν έχουν τίποτα να χάσουν (ξεχνώντας ασφαλώς πως τώρα είναι ακόμα ζωντανοί ενώ αν το πλοίο τρακάρει θα πνίγουν).

Μέσα σε όλα αυτά κάποιοι τρελοί προτείνουν να σταματήσουμε μια στιγμή για να διαλέξουμε όλοι μαζί νέο καπετάνιο, άλλοι έχουν κάνει κατάληψη στο μηχανοστάσιο διαμαρτυρόμενοι γιατί θα ξεβολευτούν από τα δωμάτιά τους αν χρειαστεί να μπουν σε βάρκες διάσωσης σε ενδεχόμενο ναυάγιο, άλλοι που έχουν μαζευτεί κάτω από την γέφυρα και πετάνε πέτρες προς όλους τους αξιωματικούς την ώρα που προσπαθούν να στρίψουν το τιμόνι και κάποιοι που υποστηρίζουν πως όλα αυτά είναι μια συνωμοσία τρίτων απλά και μονό για να καταστρέψουν αυτούς και το πλοίο τους.

Ας ξυπνήσουμε τώρα και ας δούμε την Ελλάδα, όπου ο πρωθυπουργός δεν κοιμήθηκε στην αρχή της παρθενικής του θητείας, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν λαϊκίζει ψηφοθηρικά, αλλά συναινεί και βοηθάει, τα μικρά κόμματα δεν προτείνουν ανισόρροπες επαναστάσεις και εξεγέρσεις, τα μέσα ενημέρωσης δεν καλλιεργούν κλίμα τρομοκρατίας, οι συνδικαλιστές δεν κρατούν την κοινωνία δέσμια στις συντεχνιακές τους ισορροπίες, οι πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της πιθανότατης καταστροφής και είναι έτοιμοι να αποδεχτούν τα δύσκολα μετρά αλλά και πολύ περισσότερο να συμμετέχουν καθημερινά στην προσπάθεια αλλαγής της νοοτροπίας αποστερούμενοι τα παράλογα προνόμια του παρελθόντος.

Ευτυχώς που ζούμε σε αυτή χωρά. Ας συνεχίσουμε λοιπόν να απολαμβάνουμε το βαλς της ορχήστρας μέχρι τη στιγμή που τα παγωμένα νερά θα σπάσουν τα τζάμια του σαλονιού. Και αυτή η στιγμή δεν αργεί…

Αλέξανδρος Παπαδόπουλος
Πολιτικός Μηχανικός