Από τους Παναγιώτη Φρούντζο, Κωνσταντίνο Καϊμάκη

Σκηνοθεσία: Ζαν-Μαρκ Βαλέ

Παίζουν: Μάθιου Μακ Κόναχι, Τζένιφερ Γκάρνερ, Τζάρεντ Λίτο

Απλά μαθήματα για να τσακίσετε τα «μούτρα» του κράτους: Το 1985, ο Τεξανός Ρον Γούντρουφ μαθαίνει ότι πάσχει από HIV και οι γιατροί του δίνουν μόνο τριάντα μέρες ζωής. Όμως, ο πρώην ομοφοβικός ηλεκτρολόγος συνασπίζεται με έναν επίσης οροθετικό τρανσέξουαλ και οι δυο τους ιδρύουν ένα κλαμπ, όπου οι οροθετικοί έχουν πρόσβαση σε φάρμακα –τα οποία εισάγει ο Γούντρουφ από διάφορες χώρες του κόσμου και δεν έχουν την έγκριση του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων– με μηνιαία συνδρομή. Σύντομα, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον ΕΟΦ, την εφορία και όποια άλλη υπηρεσία μπορεί να τους δημιουργήσει πρόβλημα. Έτσι, δεν αργεί η στιγμή που περνούν στην αντεπίθεση, μηνύοντας το αμερικανικό δημόσιο…

«Παράπλευρη» επιτυχία: Άλλη μια ταινία βασισμένη σε πραγματική ιστορία, η οποία ωστόσο δεν μπορεί να παράγει την έκπληξη. Αν και το πνεύμα της δημιουργίας του Βαλέ διέπεται από διάθεση κριτικής στο αμερικανικό όνειρο, ακόμη και αυτή η χωλή κριτική δημιουργεί ένα πρότυπο επιτυχίας. Η αντιστροφή, δηλαδή, για να γίνει αποδεκτή πρέπει να δίνει τη δυνατότητα στον ήρωα να έχει μία, ίσως και περισσότερες ατάκες στην προτροπή: «Show me the money». Με αυτό τον τρόπο ο μέσος Αμερικανός γελαδάρης μπορεί να αποδεχτεί ότι ακόμη και ο σεξιστής, ομοφοβικός, κυνικός και βίαιος Ρον Γούντρουφ μπορεί να μεταλλαχθεί σε άνθρωπο που προσεγγίζει με ευαισθησία και κατανόηση τη διαφορετικότητα.

Ο Ζαν-Μαρκ Βαλέ ξεδιπλώνει το μελόδραμά του έχοντας ως βάση τις μέρες που απομένουν στον ήρωά του να ζήσει. Αν και αυτό ακούγεται αρκούντως πένθιμο, η διάθεσή του αποπνέει αισιοδοξία και πάθος για ζωή – η αλήθεια είναι, βέβαια, πως αυτά τα συναισθήματα τα έχει μεταφέρει με τόσο κλισαρισμένο τρόπο (το ειδύλλιο του Μακ Κόναχι με την Τζένιφερ Γκάρνερ μπορεί να διδάσκετε σε πρωτοετείς φοιτητές σκηνοθεσίας ως πρότυπο για το τι πρέπει να αποφεύγουν στην κινηματογραφική ανάπτυξη μιας τέτοιας κατάστασης), που τελικά πλημμυρίζουν τον θεατή με αίσθημα σχετικής δυσφορίας.

Αν δεν υπήρχε η ομολογουμένως εντυπωσιακή ερμηνεία του Μάθιου Μακ Κόναχι, αν και κατά την προσωπική μας άποψη οι παρουσίες του στο «Mud» και στο «The Paperboy» ήταν πιο ολοκληρωμένες, η ταινία θα ήταν άλλη μια κοινότοπη περίπτωση κινηματογράφησης του αγώνα ενός ατόμου απέναντι στο κράτος που δεν θα απασχολούσε ιδιαίτερα τους σινεφίλ στο μέλλον. Ενώ τώρα θα έχουν να λένε για το Όσκαρ που κατά πάσα πιθανότητα θα κερδίσει ο Μακ Κόναχι φέτος.

Η χρήσιμη… άχρηστη πληροφορία: Έξι οι υποψηφιότητες της ταινίας στα φετινά Όσκαρ: Καλύτερης ταινίας, Α΄ ανδρικού ρόλου (Μάθιου Μακ Κόναχι), Β΄ ανδρικού ρόλου (Τζάρεντ Λίτο), Πρωτότυπου σεναρίου, Μοντάζ και Μέικ απ.

Επιγραμματικά: Ερμηνείες-διαμάντια από τον Μακ Κόναχι και τον Λίτο σε μια ταινία που χωρίς την παρουσία τους ίσως περνούσε απαρατήρητη.

Δείτε το trailer