Η κόλαση είμαστε εμείς. Ύβρις, νέμεσις, τίσις…

Όλοι οι ηλικιωμένοι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται στα νοσοκομεία και στις εντατικές και τελικά δεν αντέχουν και πεθαίνουν, τείνουν να γίνουν για τους υπόλοιπους, μια ανορθογραφία, που έρχεται ο ιός ως από μηχανής θεός να την διορθώσει. Έπασχαν όπως ανακοινώνεται από υποκείμενα νοσήματα. Άρα λογικά, επιλέχτηκαν ως θύματα.

Οπότε όλοι εμείς οι υπόλοιποι, που θεωρούμε ότι δεν πάσχουμε από υποκείμενα νοσήματα, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι. Κι αν τύχει και πεθάνει κάποιος νεότερος, ψάχνουμε να βρούμε από τι υποκείμενο νόσημα έπασχε, ώστε να καταχωρηθεί στους δικαιολογημένους θανάτους που δεν μας αφορούν.

Δεν αντιλαμβανόμαστε, ότι πολλοί από τους νεκρούς με τα υποκείμενα νοσήματα, ζούσαν μέχρι χτες μαζί μας. Παππούδες και γιαγιάδες που έλεγχαν την αρρώστια τους, που διαβίωναν  ως υγιείς, που φρόντιζαν τα παιδιά και τα εγγόνια τους. Εάν δεν εισέβαλλε ο ιός στην ζωή τους, είχαν ακόμα αρκετά χρόνια να ζήσουν.  

Ζούμε με την απάνθρωπη βεβαιότητα ότι ο ιός αφορά τους άλλους και όχι εμάς. «Η κόλαση είναι οι άλλοι» είπε ο Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Η κόλαση είμαστε εμείς. Κλεισμένοι  σε καβούκια ατομικότητας, παρατηρούμε και αναλύουμε μέσα από βλακώδεις θεωρίες, δίνοντας σε αυτό που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε διαστάσεις παγκόσμιας  συνωμοσίας.

Από κοντά δεσποτάδες, καλόγεροι και παπάδες, που κήρυτταν ότι «στην εκκλησία δεν κολλάς ιό. Κολλάς Θεό!» Και σήμερα κάποιοι που τους πίστεψαν δεν ζουν και κάποιοι άλλοι είναι διασωληνωμένοι στις ΜΕΘ και δίνουν μάχη για την ζωή τους. Και αρκετοί παπάδες αρνητές του κορωνοϊού, είναι σήμερα διαγνωσμένοι φορείς. Για να αποδειχτεί για μια ακόμη φορά ότι ο φονταμενταλιστικός φανατισμός, είναι  θανατηφόρα επικίνδυνος.

«Θέλουν να μας ελέγξουν και να μας εκμεταλλευτούν». Λες και πριν τον κορονοϊό αυτό δεν συνέβαινε. Οι πλούσιοι πάντα προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν τους φτωχούς. Το ίδιο θα προσπαθήσουν να κάνουν και τώρα. Και είναι στο χέρι μας να αντιδράσουμε και να στρέψουμε τον κόσμο αλλού. Όμως άλλο αυτό και άλλο η άρνηση της πραγματικότητας. Διαστροφικές  θεωρίες δεν  βοηθούν να έχουμε αυτογνωσία ως κοινωνία, ώστε να μπορούμε ορθολογικά να αντιδράσουμε.

Το μεγάλο πρόβλημα που μας κληροδότησε ως κοινωνία ο κορονοϊός, είναι η ασέβεια με την οποία αντιμετωπίζουμε τον θάνατο των άλλων. Μέσα από το facebook διαβάζουμε απαξιωτικά σχόλια ακαρδίας, με δόση χαιρεκακίας, γι αυτούς που πέθαναν: «Έφαγαν τα ψωμιά τους», «μακάρι να φτάσουμε στα χρόνια τους.»

 Ίσως οι νεκροί θα πρέπει να μας ζητήσουν συγγνώμη γιατί ζούσαν μέχρι τώρα.

Ύβρις, νέμεσις, τίσις…

Όταν κάποιοι σημερινοί υγιείς και άτρωτοι, βρεθούν στο  μέλλον εκεί που οι άνθρωποι  υποφέρουν, τότε ίσως συναισθανθούν, καταλάβουν και μετανοιώσουν για την απάνθρωπη ελαφρότητα τους…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr