Η «Επιθεώρησις Χωροφυλακής» σας εύχεται καλό καλοκαίρι

Καθώς άνθρωποι με ευαισθησίες είμεθα και συναισθανόμεθα την αγωνία (ούτως ειπείν πρεμούρα) της εθνοσωτήριας νέας κυβέρνησης η οποία έχει αναλάβει το τιτάνιο έργο της εθνικής ανορθώσεως και της απομιάνσεως από κάθε αναρχοκομμουνιστικό λεκέ που κατέλειπε στην καθημαγμένη πατρίδα μας ο συριζομαδουρίτικος συρφετός, συνδράμουμε με τις ελάχιστες δυνάμεις μας προς την κατεύθυνση που οδηγεί στην εκπλήρωση των πεπρωμένων της Ελλάδος. Αναλογιζόμενοι δε την αγωνία της εθνοσωτηρίου για την αναρρίπιση του τουρισμού –αγωνία που εκτονώθηκε με την τοποθέτηση του σωστού ανθρώπου (του αλευροβιομηχάνου και έκδηλου θαυμαστή του δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλου) στη σωστή θέση– αλλά και για τη σύσφιγξη των σχέσεων αστυνομίας – πολιτών ανατρέχουμε στα αρχεία της «Επιθεωρήσεως Χωροφυλακής», εκδόσεως του Αρχηγείου Χωροφυλακής σε επιμέλεια του τμήματος Δημόσιων Σχέσεων, προκειμένου να αντλήσουμε ιδέες και να τις παραχωρήσουμε ευγενικά προς χρήση στη νέα εθνοσωτήριο.

Ο Λένον, ο Λενής και οι τρίχες της ροκ κεφαλής

Αρχή με το τεύχος του σωτήριου έτους 1970 και του πλέον σωτήριου μήνα Σεπτεμβρίου, όπου το ενδιαφέρον μας αμέσως κεντρίζει η λεζάντα που υπάρχει στη σελίδα 4: «Πέρασε ο καιρός που τα όργανα τάξεως ήταν ο “μπαμπούλας” των πολιτών. Σήμερα ακόμα και οι παρατηρήσεις και τα πρόστιμα γίνονται με ευγένεια και χαμόγελο. Επί πλέον, άψογος στην γενική στολή του ο τροχαίος χωροφύλαξ συναγωνίζεται σε κομψότητα την χαριτωμένη τουρίστρια». Γιατί το μυστικό είναι το χαμόγελο και η «γενική» (ό,τι διάβολο μπορεί να σημαίνει αυτό) στολή. Ας πούμε, οι μαυροπάνθηρες του Μητσοτάκη μοιάζουν λίγο με τρομακτικές κούκλες (άσε που το μαύρο δεν σε προδιαθέτει για χαμόγελο). Η σύζυγος του πρωθυπουργού, ως καθ’ ύλην αρμόδια, θα μπορούσε να επιμεληθεί τις νέες στολές του καινούργιου τμήματος (γιατί μόνο στη Λυρική;) και να εμπνευστεί από τη στολή των παλιών παγωτατζήδων, η εικόνα των οποίων πλημμυρίζει με ευφρόσυνα και δροσερά συναισθήματα τους πολίτες.

Συνεχίζοντας το ξεφύλλισμα του τεύχους την προσοχή μας προσελκύει το δημοσίευμα-ανασκόπηση του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος της Επιδαύρου, το οποίο σαφώς δεν θα διεκπεραίωνε τον παιδευτικό του ρόλο δίχως τη συνδρομή του σώματος της χωροφυλακής: «Μια ειδικωτέρα πλευρά είναι και η της κυκλοφορίας, λίαν υπολογίσιμος διά την διαμόρφωσιν της συνολικής περί Ελλάδος εικόνος. Εις τον ειδικόν τούτον τομέα πρέπει να υπογραμμισθή το θαυμάσιον έργον της υπηρεσίας Τροχαίας Χωροφυλακής, αι σύντονοι προσπάθειαι της οποίας απέδωσαν λαμπρά αποτελέσματα. Καλώς μελετημένα μέτρα, άψογοι οι επί της τροχαίας άνδρες, επαρκή τα μέσα εποπτεύσεως. Ούτω η Ελλάς έδωσε και εφέτος –περισσότερον από το παρελθόν έτος– την όψιν προηγμένης Ευρωπαϊκής Χώρας, ευρισκομένης εις την φάσιν θετικώς ανοδικής πορείας». Ακόμη σε αυτή την φάσιν ευρισκόμεθα.

Φυσικά από τους συνεργάτες του περιοδικού δεν θα μπορούσε να λείπει ο εκ των εκλεκτών μελών της εν Ελλάδι Δεξιάς του Κυρίου Αμβρόσιος Καλαβρύτων, γνωστότερος τότε ως αρχιμανδρίτης Αμβρόσιος Λενής, μοίραρχος – ιεροκήρυκας χωροφυλακής, ο οποίος στο πνιγηρά εμβριθές πόνημά του «Σκιές του πολιτισμού μας» ξιφουλκεί μεταξύ άλλων κατά του Τζον Λένον, της κόμης του και των χίπηδων: «[…] Αξίζει πράγματι τον κόπο να περάση κανείς για μια στιγμή από το Πικαντίλλυ Σίρκους του Λονδίνου για να διαπιστώση με τα μάτια του τον κατεξευλισμό, στον οποίο οδηγεί ο σημερινός άνθρωπος τον εαυτό του, στα πρόσωπα των Χίππυς που διημερεύουν και διανυκτερεύουν εκεί. Να στρέψωμε τώρα την προσοχήν μας στα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας. Αναστατώθηκε προ ημερών ο τύπος σε διεθνή κλίμακα γιατί ο Τζών Λέννον έκοψε τα… μαλλιά του. Σήμερα δε αναστατώνεται και πάλι για να μας πληροφορήση ότι τα μαλλιά του κουρεμένου Μπήτλ, άλλο ιερό κειμήλιο, θα εκτεθούν σε πλειστηριασμό υπέρ… της ειρήνης. Χάθηκαν βλέπετε τα σοβαρά θέματα. Και για τους ιεραποστόλους που θυσιάζονται στη Μπάφρα δεν υπάρχει διαθέσιμος χώρος στις εφημερίδες. Ντροπή στον πολιτισμό μας». Η μισή δική μας και η άλλη μισή της πληστειριασθείσης κόμης του Λένον.

Το πρωί χωροφύλαξ, το βράδυ καθηγητής

Περaίπου έναν χρόνο μετά, τον Ιούνιο του 1971, η «Επιθεώρησις Χωροφυλακής» αποδεικνύει περίτρανα πως οι άντρες της χωροφυλακής μπορούν να επιτελέσουν πολύπλευρο κοινωνικό έργο: «Εν συνεννοήσει μετά των προϊσταμένων των και εν συνεργασία μετά των λοιπών Αρχών, να καταρτίσουν (σ.σ.: ο ΕΟΤ και η Χωροφυλακή) ειδικά προγράμματα διδασκαλίας δι’ όλους τους κλάδους των επαγγελματιών κατά κατηγορίας (χωριστά, εργάτας λιμένος, ξηράς, μικροπωλητάς πάσης φύσεως, εστιάτορας, καφεπώλας, ζαχαροπλάστας, παντοπώλας, κρεοπώλας, αρτοποιούς, οδηγούς αυτοκινήτων Δ.Χ., εισπράκτορας κ.λπ.) και καθ᾿ ωρισμένας της ημέρας ώρας (ειδικὸν ωράριον), κατ’ έτος και κατά τους μήνας Φεβρουάριον, Μάρτιον και Απρίλιον, ένθα υπάρχει μικροτέρα απασχόλησις. Εις τα προγράμματα ταύτα, τα οποία να εγκριθούν από τους κατά τόπους Διοικητάς Χωροφυλακής, να συμπεριλαμβάνεται η διδασκαλία των αστυνομικών εν γένει διατάξεων και των τουριστικών τοιούτων, αι οποίαι αφορούν έκαστον κλάδον, της συμπεριφοράς, εμφανίσεως, της καθαριότητος των ιδίων και του πέριξ χώρου, και τέλος της μετά μεγάλης προσοχής αποφυγής οιασδήποτε εκμεταλλεύσεως των ξένων. Ως Καθηγηταί να χρησιμοποιηθούν Αξιωματικοί Χωροφυλακής, Λιμενικού Σώματος, Καθηγηταί ή άλλοι υπάλληλοι, τη διαταγή του Νομάρχου διά τους τελευταίους. Ως αίθουσαι διδασκαλίας να χρησιμοποιηθούν αι Λέσχαι Χωροφυλακής, τα Κοινοτικά ή Αστυνομικά Καταστήματα. Τέλος ας δοθή ένας τίτλος εις το σχολείον αυτό (π.χ. σχολείον εκπαιδεύσεως επαγγελματιών)».

Καθώς βέβαια οι αστυνομικοί είναι πυλώνες της κοινωνίας που ακολουθούν τις απαράγραπτες αξίες του έθνους –δηλονότι είναι οικογενειάρχες– η «Επιθεώρησις της Χωροφυλακής» μεριμνά για τις συζύγους τους συμβουλεύοντάς τες με πνεύμα υπαινικτικά σεξιστικό: «Ισως σας φανή κάπως υπερβολικό κυρία μου, αλλά τι χάνετε να δοκιμάσετε: Μεσημέρι περιμένετε τον σύζυγόν σας για φαγητό, είστε βέβαια κουρασμένη ακόμη από τις τόσες δουλειές, όμως κάνετε μια ακόμη προσπάθεια. Πιστέψτε μας, αξίζει τον κόπο. Ενα φορεματάκι καλοβαλμένο. Περιποιηθήτε τα μαλλιά σας, τα χέρια σας. Μη ξεχάσετε λίγα λουλούδια συγυρισμένα με γούστο. Και… περιμένετε, θα εκπλαγήτε από το αποτέλεσμα». Ομως επειδή η καλή νοικοκυρά εκτός από «δούλα και κυρά» είναι και μητέρα, ιδού μια συμβουλή που αφορά την ελληνορθόδοξη ανατροφή του γόνου της: «Το να μάθετε το παιδάκι σας να προσεύχεται δεν είναι καθόλου ξεπερασμένη και άχρηστη προκατάληψη. Προσεύχομαι σημαίνει πιστεύω. Το παιδί και αργότερα ο νέος, η νέα, μόνο στήριγμα και γνώμονα στη ζωή θα έχη την πίστη του» (τεύχος 19, Ιούλιος 1971). Τι νομίζετε, ότι η υπουργός Παιδείας Νίκη Κεραμέως με την ιδέα για ιεροκήρυκες στα σχολεία ανακάλυψε την Αμερική;

Αναμφίβολα ρίγη συγκίνησης και υψιπετείς σκέψεις προκαλεί η λεζάντα του εξωφύλλου του τεύχους Ιουλίου 1972: «Ωρα ανάπαυλας: μπονάτσα η θάλασσα, γαλάζια και ακύμαντη, πρόδρομος της καλοκαιριάτικης ξαστεριάς. Δύο φίλοι αλλάζουν τσιγάρα: Ο φρουρός της ησυχίας και της τάξεως, και ο θαλασσόλυκος, ο ψημμένος σε βορηάδες, σορόκους και μαΐστρους. Μια στιγμή ξεκούρασης πριν ο ένας σαλπάρη για καινούργια ψαριά και ο άλλος συνεχίση την περιπολία του». Ανάθεμα στον αντικαπνιστικό νόμο που δεν μας επιτρέπει να «αλλάζουμε» τσιγάρα με τους μαυροπάνθηρες στις αποβάθρες των τρένων. Να το προσέξει αυτό ο Χρυσοχοΐδης: με αυτά τα αντικαπνιστικά ξενόφερτα ήθη κλονίζεται η σχέση αστυνομικού – πολίτη.

Και πάλι Λενής, αυτήν τη φορά με φιλοχίπικη διάθεση: «Αυτή η καινούργια εμπειρία, είναι διάχυτη στα συνθήματα των Χίππυς, που αποτελούν το κίνημα του Χριστοῦ. Smi1e God 1oves You γράφουν σ’ ένα απ᾿ τα πολλά. Καὶ σημαίνει: Χαμογέλασε, ο Θεός σε αγαπά. […] Επειτα πάνω σ’ αυτά τα άπλυτα και ξεσκισμένα ρούχα του μπορεί να διαβάση κανείς κάτι τέτοιες διακηρύξεις: “Προτιμώ τον Ιησούν από τα ναρκωτικά”. Πράγμα το οποίον αποτελεί εξομολόγησιν και ομολογίαν πίστεως. Στις αφίσες επίσης αυτού του κινήματος θα συναντήση κανείς αξιοπρόσεκτα συνθήματα. Μια απ’ αυτές παριστάνει ένα χέρι που δείχνει, στην κορυφή υπάρχει ένας σταυρός και στη βάσι είναι γραμμένες δύο λέξεις. “One Way”… Δύο μόνον λέξεις, που λέγουν εν τούτοις τόσα πολλά. “Μία οδός” οδηγεί εις σωτηρίαν. Η οδός του Σταυρού». Πρόταση προς το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων: οι ιεροκήρυκες στα σχολεία να συνοδεύονται από παλιούς χίπηδες.

«Στην μαγευτική ακρογιαλιά του Αγιου Ανδρέα – περιοχή που λέγεται ότι έχει το καλύτερο κλίμα στην Αττική, στην Ελλάδα και στον κόσμο, λειτουργούν οι παιδικές εξοχές Χωροφυλακής. Συγκρότημα επιστημονικά ωργανωμένο, και φροντισμένο με στοργή και αγάπη για το παιδί, εκπληρώνει ένα σκοπό υψηλό και μεγάλο. Την εκκόλαψη μιας γενιάς Ελλήνων με νου υγιή, με σώμα υγιές και με ψυχή Ελληνική» (το πρώτο και το τρίτο στοιχείο είδαμε στις πρόσφατες εκλογές). Λεζάντα που στα εσώτερά της περικλείει τη θαλάσσια αύρα της Ελλάδας με τον πυρήνα του ελληνορθόδοξου πολιτισμού. Αν μη τι άλλο, η λεζάντα του εξωφύλλου του τεύχους 32 (Αύγουστος 1972) προδιαθέτει για μια συνέχεια ανεπανάληπτου καλοκαιρινού κάλλους. Και δεν απογοητευόμαστε: το αφιέρωμα στις ένδοξες σελίδες της αντίστασης επί Κατοχής είναι αφιερωμένο στην ΠΑΟ (Πανελλήνια Απελευθερωτική Οργάνωση). Οι δωσίλογοι βαπτίζονται αντιστασιακοί και ποταμούς ρέει το κλάμα για την εξολόθρευσή τους: «Τον τραγικόν επίλογον αυτής της ιστορίας της ΠΑΟ, ας γράψουν οι ειδικοί. Ας γράψουν οι επιδέξιοι χειρισταί της γραφίδος. Οι ομαδικοί τάφοι της Βροντούς, της Τριάδος, του Προμαχώνος, της Νικοκλείας, του Κιλκίς, του Βαθυλάκου-Κοζάνης, θα αποτελέσουν τας αναγκαιούσας πηγάς. Οι νέοι της Ελλάδος, διά να μη χάνουν τον εθνικόν των προσανατολισμόν, ας μελετούν την ιστορίαν αυτών των τάφων. Είθε η Αθηνά και ο Απόλλων, ν’ αποκοιμήσουν τον Αρη, όσο μπορούν πιο πολύ. Μα… αν η Κλωθώ στριφογυρίση και πάλι τ’ αδράχτι της τότε όλοι ας είναι έτοιμοι». Καλοκαιρινό ανάγνωσμα ειδικού εθνικού βάρους που συνοδεύεται ευχάριστα με το σύνθημα «Φασίστες και αφεντικά στου πηγαδιού τον πάτο, ζήτω το παγκόσμιο προλεταριάτο».