Η Αλεπού και ο Πελαργός

Δώδεκα μύθοι του ’13. Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου της Ήρας Ραΐση, στο οποίο η συγγραφέας παρουσιάζει τη σύγχρονη Ελλάδα και τις παθογένειες της, μέσα από 12 σύντομες και άκρως ενδιαφέρουσες ιστορίες. Στο έργο της Ήρας Ραΐση, συμμετέχει με τα έργα του ο Χαράλαμπος Πολιτάκης , ενώ σε αυτό φιλοξενείται και μία σύνθεση του Μανώλη Χάρου. Το koutipandoras.gr θα σας παρουσιάζει κάθε εβδομάδα ένα μύθο. Αυτός είναι ο πέμπτος. 

Η ΑΛΕΠΟΥ ΚΑΙ Ο ΠΕΛΑΡΓΟΣ

Από την Ήρα Ραΐση 

Ο Παναγιώτης και ο Γρηγόρης γνωρίστηκαν σ΄ ένα παιδικό πάρτι. Ήταν και οι δύο περίπου μεσήλικες επιτυχημένοι επαγγελματίες και καλοί οικογενειάρχες.

Πρώτος προσέγγισε τον Παναγιώτη ο Γρηγόρης, ζητώντας φωτιά για το τσιγάρο του, στη βεράντα του σπιτιού. Πολύ γρήγορα έπιασαν ενδιαφέρουσα κουβέντα και ένιωσαν αμοιβαία συμπάθεια.

Μέχρι να τελειώσει η βραδιά, αντάλλαξαν τηλέφωνα επικοινωνίας και αποφάσισαν να κάνουν συντροφιά. Συμφώνησαν ότι ήταν κάτι που είχαν ανάγκη και οι δύο, αφού είχαν φτάσει τις ζωές τους σ΄ ένα καλό επίπεδο επίτευξης των στόχων τους. Τώρα ήταν καιρός για λίγη διασκέδαση, έλειπε από την ζωή τους.

Η αφοσίωση στην καριέρα και στην οικογένεια δεν άφηνε περιθώριο για προσωπικό χρόνο αλλά οι δύο φίλοι πια, καταλαβαίνοντας ότι τα χρόνια περνούν, τα νιάτα φεύγουν, αποφάσισαν να κερδίσουν λίγο χρόνο για τους εαυτούς τους.

Ο Γρηγόρης ήταν αθλητικός τύπος. Λάτρευε τα σπόρ. Ο Παναγιώτης ήταν διανοούμενος. Λάτρευε τις τέχνες και ιδιαίτερα την ζωγραφική. Ο καιρός περνούσε, οι άντρες συναντήθηκαν αρκετές φορές με τις οικογένειές τους σε άλλες γιορτές και εκδρομές.

Έτσι, γνωρίστηκαν καλύτερα και ο Γρηγόρης ανακάλυψε ότι ο Παναγιώτης είχε σημαντικές γνωριμίες που θα μπορούσαν να φανούν χρήσιμες για το δικό του επάγγελμα.

Ξεκίνησε λοιπόν να τον κολακεύει και τον προσκάλεσε σε σύντομες διακοπές με το ιστιοπλοϊκό σκάφος ενός άλλου φίλου. Αντρική συντροφιά, θα ξέφευγαν λίγο από την καθημερινότητα. Ο Παναγιώτης ενθουσιάστηκε με την ιδέα. Δεν είχε ταξιδέψει ποτέ με ιστιοπλοϊκό σκάφος παρόλο που το ήθελε πολύ. Επιπλέον τι όμορφα που θα ήταν… αντρική συντροφιά μακριά από τις οικογενειακές ευθύνες..

Με ιδιαίτερη ανυπομονησία και λαχτάρα περίμενε το Σαββατοκύριακο. Αγόρασε ακόμη και ναυτικά ρούχα. Μπουφάν και κοντό παντελόνι. Το ταξίδι ήταν υπέροχο, ο Παναγιώτης απολάμβανε τον θαλασσινό αέρα και τα αστεία, τα ανέκδοτα της παρέας.

Ωστόσο, όταν το σκάφος έφτασε στον προορισμό του και έριξε άγκυρα ο Παναγιώτης έμεινε μόνος. Η υπόλοιπη συντροφιά απομακρύνθηκε με το φουσκωτό σκάφος για καταδύσεις και υποβρύχιο ψάρεμα. Ο Παναγιώτης δεν ήταν ικανός να τους ακολουθήσει. Ένα παλαιότερο χειρουργείο στο αυτί του είχε απαγορεύσει τέτοιου είδους δρα- στηριότητες.

Ο Γρηγόρης το γνώριζε αυτό, αλλά δεν έμεινε πίσω ώστε να του κάνει παρέα. Μάλιστα επέστρεψε στο σκάφος τελευταίος απ΄ όλους. Έτσι ο Παναγιώτης απόμεινε πολλές ώρες μόνος του, χωρίς καμία συντροφιά και ενδιαφέρον, χωρίς ασχολία.

Αισθάνθηκε πολύ άβολα και στενοχωρήθηκε. Ευχόταν να είχε περάσει το Σαββατοκύριακο με την οικογένειά του. Εδώ τον είχαν αγνοήσει εντελώς. Μετάνιωσε που δέχτηκε αυτή την πρόσκληση.

Ακόμα χειρότερα.. όταν όλοι επέστρεψαν χαρούμενοι στο σκάφος κρατώντας τα «λάφυρα» του ψαρέματος διέγνωσε περιφρόνηση στο βλέμμα του Γρηγόρη.

Οι διακοπές είχαν καταστραφεί, η διάθεσή του χάλασε και απογοητεύτηκε εντελώς από τον επίδοξο φίλο του. Μερικές εβδομάδες αργότερα, ήταν η σειρά του Παναγιώτη να προσκαλέσει τον Γρηγόρη σε μια εκδήλωση.

Επρόκειτο για μια σημαντική έκθεση ζωγραφικής, μεγάλων καλλιτεχνών, σ΄ ένα μοντέρνο Κέντρο Τεχνών.

Ο Γρηγόρης δεν μπόρεσε ν΄ αρνηθεί την πρόσκληση παρόλο που ήταν τελείως άσχετος και αδιάφορος για την ζωγραφική. Δεν θέλησε να εκτεθεί ή να δείξει ότι μειονεκτούσε στο θέμα αυτό και έτσι καμώθηκε τον πρόθυμο και προσποιήθηκε θερμό ενδιαφέρον.

Η επίσκεψη στο Κέντρο Τεχνών πραγματοποιήθηκε. Ο Γρηγόρης φρόντισε ν΄ αγοράσει κατάλληλα ρούχα, ακόμη και φουλάρι και πήρε το ύφος του καλλιεργημένου «σοφιστικέ» τύπου.

Ωστόσο δεν έπεισε κανέναν. Μετά την παρουσίαση των εκθεμάτων οι επισκέπτες συγκεντρώθηκαν στο φουαγιέ για την μετέπειτα δεξίωση, οπότε ξεκινούσε μια δημιουργική συζήτηση και σχολιασμός των έργων ζωγραφικής.

Η έλλειψη παιδείας και σχετικών γνώσεων του Γρηγόρη αποδείχτηκαν πανηγυρικά. Με το που άνοιγε το στόμα του ρεζιλευόταν. Δυο – τρεις απαντήσεις που κατάφερε να του αποσπάσει ένας παλιός φίλος του Παναγιώτη τον γελοιοποίησαν πανηγυρικά.

Ο Γρηγόρης ένιωσε άβολα και ντράπηκε πολύ. Αισθάνθηκε μειονεκτικά και μετάνιωσε που δέχτηκε την πρόσκληση. Κάποια στιγμή το «μαρτύριό» του πήρε τέλος και άρχισαν να κατευθύνονται προς την έξοδο του Κέντρου Τεχνών.

Ο Παναγιώτης τότε του χτύπησε μαλακά δυο – τρεις φορές τον ώμο και τον κοίταξε με περιφρονητικό ύφος. Παρόμοιο με εκείνο που είχε ο Γρηγόρης το απόγευμα που επέστρεψε θριαμβευτής ψαρέματος στο σκάφος.

Έπειτα του είπε ήρεμα και σιγανά: «Δεν θα επιστρέψουμε μαζί, δεν έρχομαι στο αυτοκίνητό σου. Θα καλέσω ταξί. Στο καλό να πάς, και σε συμβουλεύω να μην κάνεις στον άλλον αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν … Α.. και κάτι άλλο… Με την πονηριά που διαθέτεις, ποτέ δεν θ΄ αποκτήσεις κάποιο φίλο!»