Ήρωες εκ του ασφαλούς οι "αντιστασιακοί" της ΝΔ

του Άγγελου Προβολισιάνου

Τη στάση αυτή αναμένεται να υιοθετήσουν ΠΑΣΟΚ και Ποτάμι, αφού δεν είναι λίγα τα παραδείγματα που συμπορεύονται με τη ρητορική αλλά και την πρακτική της Νέας Δημοκρατίας, αποτελώντας έναν ενιαίο αντιπολιτευτικό σώμα στο Κοινοβούλιο.

Το οξύμωρο είναι ότι τα ίδια πολιτικά πρόσωπα το καλοκαίρι απαιτούσαν την υιοθέτηση της πρότασης Γιούνκερ και στη συνέχεια ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο που προέκυψε από τη συμφωνία της 13ης Ιουλίου.

Εκτός όμως από τα απτά παραδείγματα του «ΝΑΙ» τόσο στο δημοψήφισμα όσο και στη ψήφιση της τρέχουσας συμφωνίας, η σκοπιμότητα της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται πως γίνεται πιο ξεκάθαρη όσο πλησιάζει (;) η ώρα να κλείσει η αξιολόγηση.

Ο Μητσοτάκης αρχικά δεν παρουσιαζόταν βιαστικός για να γίνει πρωθυπουργός, όμως στα τέλη Μαρτίου κάτι άλλαξε και από τότε ζητάει επίμονα εκλογές. 

Γεγονός που προκάλεσε και τον γνωστό σχολιασμό του ΠΑΣΟΚ μέσω Twitter:

«Ποιός τους κατέγραφε και γιατί;»

Στη συνέχεια, η διαρροή της συνομιλίας Τόμσεν – Βελκουλέσκου από το Wikileaks αντιμετωπίστηκε ως ένα γεγονός που πρόσφερε γόνιμο αντιπολιτευτικό έδαφος για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, αν και από τη συνομιλία προκύπτει πως το Ταμείο προσανατολίζεται σε ένα επικείμενο πιστωτικό γεγονός στην Ελλάδα, με σκοπό την υιοθέτηση κι άλλων ακραίων μέτρων.

«Λίγο περίεργο πάντως δεν είναι να υπάρχει τέτοια διαρροή εν μέσω της διαπραγματεύσεως; Ποιός τους κατέγραφε και γιατί;» ήταν οι ερωτήσεις του Άδωνι Γεωργιάδη, όμως η ουσία του διαλόγου των δύο στελεχών του ΔΝΤ δεν προκάλεσε κανένα ερώτημα στον αντιπρόεδρο της ΝΔ.

Όταν ήρθε στην επιφάνεια το ζήτημα του προληπτικού πακέτου μέτρων, η ΝΔ έκανε στροφή 180 μοιρών και από το γνωστό «οδηγείτε τη χώρα στα βράχια», έκανε λόγο για ξεπούλημα της χώρας από μια αναξιόπιστη κυβέρνηση που οδηγεί σε τέταρτο μνημόνιο. Το ερώτημα που προκύπτει είναι: Πότε η αναξιοπιστία των δανειστών θα προκαλέσει τα ίδια τουλάχιστον σχόλια στην αντιπολίτευση;

Με προσεγμένο λόγο ο κ. Κουμουτσάκος χαρακτήρισε σήμερα, Πέμπτη, υπερβολικές τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, αλλά αυτές είναι απόρροια της «αναξιοπιστίας που επιδεικνύει η κυβέρνηση» και της «λάθος τακτικής τής στις διαπραγματεύσεις».

Για την αντισυνταγματικότητα της νομοθέτησης συγκεκριμένων προληπτικών μέτρων -όπως ζητά το Ταμείο- αλλά και για τον πλήρη εκτροχιασμό του διεθνούς δικαίου, αν κάτι τέτοιο υλοποιηθεί, κουβέντα δεν ακούστηκε.

Eurostat, ποια Eurostat;

Ίδια τακτική και για τα λεγόμενα του οικονομικού επιτρόπου. Ο Μοσκοβισί χαρακτήρισε κλεισμένη τη συμφωνία κατά 99% για τα μέτρα του Ιουλίου, όμως αυτή «κόλλησε» στην εμμονή του Ταμείου για μέτρα προληπτικού χαρακτήρα, γνωστά και ως «κόφτη». Και σε αυτή την περίπτωση ο ενιαίος αντιπολιτευτικός μηχανισμός βουβάθηκε.

Επίσης, ως διά μαγείας τα στοιχεία της Εurostat και της Κομισιόν είναι πολιτικά επεισόδια που χάθηκαν από τη σφαίρα αντίληψης του αντιπολιτευτικού σώματος. Έτσι, το πρωτογενές πλεόνασμα ύψους 0,7% που προέκυψε από την Eurostat, όπως επίσης και η επιστροφή στην ανάπτυξη (2,7% το 2017) είναι στοιχεία που θάφτηκαν γιατί ήταν διαπραγματευτικά όπλα της χώρας για το κλείσιμο της αξιολόγησης.

Ένα από τα πολιτικά δεδομένα που επέφεραν λιτότητα και μνημόνια είναι πως οι αντιπολιτευτικοί τακτικισμοί έχουν πάψει να δημιουργούν στενό ζωτικό χώρο που αποσοβεί το πολιτικό κόστος, αφού αποδεδειγμένα αυτά τα έξι χρόνια ήρωες εκ του ασφαλούς δεν μπορούν να υπάρξουν. 

Και πιο τρανταχτό παράδειγμα από αυτή την κυβέρνηση δεν υπάρχει.