Η Τέχνη Καταστρέφει – Μία ταινία για την πνευματική κορυφή και την ασυλία της μεγαλοφυΐας

«Από τη στιγμή που ένας καλλιτέχνης προσφέρει μια τέτοια πνευματική τροφή που μπορεί και συγκλονίζει την ύπαρξη και την εξυψώνει από την καθημερινότητα, μπορούν να του συγχωρεθούν τα πάντα», επισημαίνει, προσπαθώντας να μας βάλει στο κλίμα της ταινίας.

-Ποιο είναι το βασικό θέμα της ταινίας; Γιατί αποφασίσετε να καταπιαστείτε με αυτό;

Το βασικό θέμα είναι το πώς η Τέχνη – μέσα στο συγκεκριμένο κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο που λειτουργεί – μπορεί να παράξει δυστυχία και καταστροφή. Πώς ο διαχωρισμός καλλιτέχνες/δημιουργοί από τη μια και αποδέκτες/θεατές από την άλλη είναι στη ρίζα αυτής της αντίφασης. Όταν η δημιουργία και η έκφραση – που είναι κοινό κτήμα όλων των ανθρώπων – γίνεται κτήμα και ιδιότητα μιας περιορισμένης κοινωνικής ομάδας αυτό είναι πηγή μεγάλων συγκρούσεων, ψυχικών και κοινωνικών που προκαλούν “παράπλευρες απώλειες” – κυρίως στο στενό περιβάλλον των δημιουργών.

– Η Τέχνη Καταστρέφει. Τι συμβολισμούς φέρει για εσάς ο τίτλος της ταινίας;

Δεν υπάρχει κανένας συμβολισμός, ο τίτλος κυριολεκτεί. Αφορά στις καταστροφικές σχέσεις ανάμεσα στον δημιουργό/καλλιτέχνη και στο άμεσο περιβάλλον του. Υπάρχει μια ατελείωτη λίστα με καλλιτέχνες που εξόντωσαν τους οικείους τους στην προσπάθεια δημιουργίας του έργου τους και της αναρρίχησής τους στην “πνευματική κορυφή”.

– Με ποιον τρόπο οι μεγαλοφυείς καλλιτέχνες δημιούργησαν ασυλία γύρω από το ωραίο;

Όσο πιο σημαντικό είναι το έργο και ο δημιουργός του και άρα όσο βαθύτερη είναι και η εξυψωτική επίδραση του στο “κοινό”, τόσο οι συμπεριφορές του καλλιτέχνη – ακόμα και όταν καταστρέφουν τους γύρω του- αποκτούν μια ασυλία, την ασυλία της μεγαλοφυΐας. Από τη στιγμή που ένας καλλιτέχνης προσφέρει μια τέτοια πνευματική τροφή που μπορεί και συγκλονίζει την ύπαρξη και την εξυψώνει από την καθημερινότητα, μπορούν να του συγχωρεθούν τα πάντα.

– Είναι σημαντικό να αξιολογείται μόνο το αποτέλεσμα / προϊόν της τέχνης ή και η ποιότητα του δημιουργού;

Το έργο έχει οπωσδήποτε την δική του αυτονομία, είναι προφανές. Ένα ωραίο έργο δεν παύει να είναι ωραίο επειδή ο δημιουργός του είναι, για παράδειγμα, βιαστής ή πιο ήπια, αδιάφορος πατέρας. Aυτό είναι το παράδοξο. Προσωπικά, όταν έχω μια τέτοια βιογραφική πληροφορία η οπτική γωνία για το έργο αλλάζει τελείως. Με τον καιρό απολαμβάνω ισχυρότερα τα έργα εκείνα, που η ζωή και το έργο των δημιουργών τους είναι σε απόλυτη αρμονία. Και υπάρχουν τέτοιοι δημιουργοί, ο Τσέχωφ για να αναφέρω ένα παράδειγμα από το θέατρο.

– Πείτε μας λίγα λόγια για το “ταξίδι” της ταινίας στο 58ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Η πρεμιέρα της ταινίας είναι την Πέμπτη 9/11 στις 19:30 στην αίθουσα Μαρκετάκη και η επαναληπτική προβολή την Παρασκευή στις 15:30. Όλες μου οι ταινίες έχουν ξεκινήσει την πορεία τους από αυτό το φεστιβάλ. Είναι η στιγμή που η ταινία μέσα από το δημιουργικό βλέμμα των θεατών πραγματικά ολοκληρώνεται. Είναι η στιγμή που ο κόπος όλων των συνεργατών, οι ατελείωτες ώρες μόχθου για την ταινία αποκτούν νόημα.

– Ποιες είναι οι δυσκολίες για τον ελληνικό κινηματογράφο σήμερα; Και ποια η  γοητεία του;

Η κατασκευή μιας ταινίας είναι από μόνη της μια συνεχής υπερπήδηση εμποδίων. Αλλά εδώ οι οικονομικές δυσκολίες είναι τέτοιες που μπορούν να λυγίσουν και την πιο ισχυρή θέληση. Αυτό όμως που σίγουρα μπορώ να καταθέσω είναι η μεγάλη ψυχή όλων ανεξαιρέτως των συνεργατών μου. Αν αυτό ονομάζεται γοητεία, τότε ναι! Αλλά όταν τελειώνει μια ταινία δεν θέλω να στέκομαι στις δυσκολίες κατασκευής αλλά μόνο στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, αυτό μόνο μετράει. Η συνάντηση του έργου με τον δημιουργικό θεατή. Η ταραχή και η χαρά αυτής της συνάντησης. Είναι μια ιερή στιγμή που τίποτα δεν πρέπει να μολύνει.

– Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας;

Πολλά. Άλλα είναι λίγο πιο μπροστά, άλλα ακολουθούν κατά πόδας, άλλα έχουν μείνει πίσω κρατώντας δυνάμεις για να προσπεράσουν τα προηγούμενα. Αφήνω τις ιδέες να δώσουν τη δική τους εσωτερική μάχη ώστε να κερδίσει – να υλοποιηθεί – η ισχυρότερη.