Η Bιργινία Ταμπαροπούλου στο koutipandoras.gr: Το "Μαυροπούλι" είναι μία δυνατή ιστορία αγάπης

Η ηθοποιός Βιργινία Ταμπαροπούλου μας μιλάει για αυτό το ιδιαίτερο έργο με την ξεχωριστή γραφή, για έναν κοινωνικά καταδικασμένο και καταστροφικό έρωτα, για τα αγαπημένα της θεατρικά έργα και τα επόμενα σχέδια της.

Συνέντευξη στην Ηλέκτρα Ζαργάνη

–Τι είναι αυτό που σας γοήτευσε στο “Μαυροπούλι” του David Harrower;

Με το που ξεκίνησα να διαβάζω αυτό το έργο, δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου! Οι χαρακτήρες σε αυτή την ιστορία , η τόσο ωραία κρυμμένη πίσω από τα λόγια αυτών των ηρώων, με συγκίνησε και με γοήτευσε βαθιά.

-Το πολυβραβευμένο έργο καταπιάνεται με ένα δύσκολο θέμα ταμπού. Την ερωτική ιστορία μιας δωδεκάχρονης με έναν άντρα πολύ μεγαλύτερο της. Πως το προσεγγίσατε εσείς;

Το δικό μας μαυροπούλι είναι μια ιστορία αγάπης…Φυσικά με το άκουσμα μιας ερωτικής σχέσης ανάμεσα σε ένα 12χρονο κορίτσι κι έναν σαραντάρη άντρα, η πρώτη σκέψη είναι αποπλάνηση, ως και κακοποίηση. Εμείς όμως είδαμε δύο ανθρώπους που ερωτεύτηκαν. Βαθιά…Κι όταν είσαι ερωτευμένος δεν έχεις συναίσθηση ακριβώς τι κάνεις ή μέχρι που μπορείς να φτάσεις! Ήταν λάθος, αυτοί οι άνθρωποι ερωτεύτηκαν σε λάθος χρόνο. Και το πλήρωσαν. Και τώρα επιστρέφουν, μέσα σε ένα χώρο γεμάτο σκουπίδια, για να ανασύρουν μνήμες και πληγές. Για εμάς ήταν μια ιστορία αγάπης που φέρει όμως τον τίτλο: κακοποίηση.

-Πως εναλλάσσεται ο ρόλος του θύτη και του θύματος μέσα στην ιστορία;

Εκεί ακριβώς βρίσκεται και η μαγεία αυτού του έργου, στην γραφή του συγγραφέα. Ο λόγος του είναι τόσο ζωντανός και θραυσματικός ταυτόχρονα, που καταφέρνει να σμιλεύσει δυο χαρακτήρες θύτες-θύματα. Κι εκεί βρίσκεται η βαθιά αλήθεια του έργου: τελικά αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι θύματα μιας ολόκληρης κοινωνίας που τους καταδίκασε, και τους τραυμάτισε για το υπόλοιπο της ζωής τους. Αυτή η ερωτική ιστορία υπήρξε με απόλυτη ειλικρίνεια, απλά δυστυχώς ή ευτυχώς αυτοί οι δύο άνθρωποι δεν έπρεπε να ερωτευτούν. Κι αυτή τους την επιλογή, την πλήρωσαν, ο καθένας με διαφορετικό τρόπο, αλλά πολύ σκληρά. Τώρα πια είναι θύτες- θύματα της ίδιας τους της ύπαρξης…

–Η παράσταση “παίζει” με τα ζητήματα της μνήμης, του χρόνου, των απωθημένων. Πόσο πιστεύετε ότι μας καθορίζουν όλα αυτά;

Για τους δύο ήρωες ο χρόνος σταμάτησε 17 χρόνια πριν. Οι μνήμες και τα πολύ ακραία συναισθήματα που βίωσαν τότε, τώρα τους καταδιώκουν και τους ανακουφίζουν ταυτόχρονα.. Είναι εγκλωβισμένοι και κατακερματισμένοι. Οι ψυχές τους έχουν σπάσει σε χίλια κομμάτια και το παρελθόν με όλο του το σκοτάδι, είναι αυτό που τους κρατάει ζωντανούς. Για αυτό άλλωστε και συναντιούνται. Για να βρουν απαντήσεις, να δικαιολογήσουν τις ζωές τους που πήγαν χαμένες, να εξιλεωθούν. Το παρελθόν κι οι μνήμες επηρεάζουν το παρόν μας. Τρυπώνουν στο μυαλό και την ψυχή μας. Και καμιά φορά είναι θησαυρός, καμιά φορά φυλακή…

–Υπήρξαν θεατές που ενοχλήθηκαν από το θέμα με το οποίο καταπιάνεται το έργο;

Προς θετική μου έκπληξη, δεν υπήρξαν θεατές που ενοχλήθηκαν, αλλά υπήρξαν θεατές που σοκαρίστηκαν, ταράχτηκαν, και γοητεύτηκαν.Θέλω να πω, πως μέσα από τη δική μας ματιά είδαν μια ιστορία αγάπης κι όχι κακοποίησης, δυο πληγωμένα ζώα που παλεύουν με τις σάρκες τους και ουσιαστικά έναν μόνο θύτη: την κοινωνία. Τους γονείς, τους φίλους, τους δικαστές, όλους αυτούς που χωρίς δεύτερη σκέψη τους κατέκριναν και τους διέλυσαν.Δε θέλω να παρεξηγηθώ, δε λέω πως είναι μια χαρά και πάντα αποδεκτό να υπάρχουν τέτοιου είδους σχέσεις.

Το αντίθετο, συνήθως είναι επικίνδυνο και άρρωστο.Αυτό που λέω, είναι ότι ακριβώς επειδή δεν είμαστε εξοικειωμένοι με καταστάσεις πέρα από τα συνήθη κοινωνικά όρια, σχεδόν αυτόματα βάζουμε ταμπέλες, κρίνουμε κι αποφασίζουμε χωρίς δεύτερη σκέψη.Οι θεατές αυτής της παράστασης προβληματίστηκαν και σοκαριστήκαν γιατί μετά το τέλος της, δικαιολόγησαν σχεδόν απόλυτα τους δύο ήρωες…

– Ποια είναι τα σχέδια σας για το επόμενο διάστημα;

Στο άμεσο μέλλον, ετοιμάζουμε μια παράσταση-μονόλογο,η οποία ονομάζεται “Βρωμιά”.Είναι του Ρόμπερτ Σνάιντερ και αφηγείται την ιστορία ενός μετανάστη σε ξένο τόπο. Θα ανέβει στο θέατρο Αλκμήνη από 27 Οκτώβρη

Κι εκεί, συν-σκηνοθετώ με τον Αντώνη Αντωνάκο. Τώρα για πιο μελλοντικά σχέδια, υπάρχει κάτι πολύ ωραίο στον ορίζοντα, αλλά θα μου επιτρέψετε να μην το αποκαλύψω ακόμη!

– Ποια φράση περιγράφει για εσάς με τον καλύτερο τρόπο την αποστολή του θεάτρου;

Να δημιουργεί κόσμους, να κοινωνεί συναισθήματα, προβληματισμούς, ιδέες, να ευφραίνει, να παθιάζει, να ξεγελάει… Να μαγεύει.

– Ποια είναι τα αγαπημένα σας θεατρικά έργα;

Λοιπόν θα πω τα τρία λίγο πιο αγαπημένα: “Βυσσινόκηπος” του Τσεχωφ, “Αντιγόνη” του Σοφοκλή, “Καλοκαίρι και καταχνιά” του Ουίλλιαμς.

Ιnfo:

Θέατρο της οδού Κεφαλληνίας/ Β’Σκηνή, Κεφαλληνίας 16-18, Κυψέλη

Από Σάββατο 15 Οκτωβρίου έως Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Πέμπτη έως Σάββατο στις 21.00

Κυριακή στις 20:00

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό: 12 ευρώ

Φοιτητικό, ΑΜΕΑ: 8 ευρώ

Άνεργοι, Ατέλειες: 5 ευρώ

Προπώληση: viva.gr, 11876, Media Markt, Public, SevenSpots, Βιβλιοπωλεία «Ευριπίδης»

Πληροφορίες – κρατήσεις: Τηλ.: 210 8838727