Για την έξοδο από τα μνημόνια, 21 Αυγούστου 2018

Του
Στέφανου Τζουμάκα

Από
αύριο δυο στρατηγικές -με τις δυνάμεις
που τις εκπροσωπούν- θα ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ να
είναι σε διαρκή αναμέτρηση. Από τη μια,
η στρατηγική των προοδευτικών δυνάμεων
που ορίζουν ως κυρίαρχο την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ,
τις επιχειρήσεις, τη παραγωγή, τις
εξαγωγές, τις θέσεις εργασίας, τις
αμοιβές, τη φορολογία, για την κοινωνία
των 2/3. Είναι το βασικό πλαίσιο των
συμφερόντων της μεγάλης πλειοψηφίας
σε κάθε χώρα.

Από
τη άλλη η δεξιά στρατηγική που επιδίωκε
και επιδιώκει την επιβολή της ατζέντας
των ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ως καθοριστικής
με τους τρείς δείκτες, το χρέος, το
έλλειμμα, τον πληθωρισμό.

Ένα
τμήμα των δεξιόστροφων ευρωπαίων και
ιδιαίτερα Γερμανών παραγόντων των
δημοσιονομικών υποθέσεων αναγνωρίζει-
για λόγους που αφορούν στην υποχρέωση
τους να τηρούν κανόνες από τις ευρωπαϊκές
συνθήκες – ότι η Ελλάδα παύει να μετέχει
σε μνημονιακά δημοσιονομικά προγράμματα.
Ωστόσο, θα πρέπει όπως όλες οι χώρες της
Ευρωζώνης να κρατά χαμηλά τους δείκτες
με μέτρα και πολιτικές. Το εγχώριο
παράρτημα της δημοσιονομικής
νεοφιλελεύθερης δεξιάς θέλει και τέταρτο
μνημόνιο, κατά απαίτηση μιας παρασιτικής
ολιγαρχίας που θέλει μείωση κρατικών
δαπανών έως 50% ακόμα, μείωση φόρων έως
40%, διαγραφή των θαλασσοδανείων δεκάδων
δις, μείωση ασφαλιστικών εισφορών,
ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης,
των υπηρεσιών υγείας κ.ο.κ. Οι απαιτήσεις
τους είναι σταθερές. Μόνο για περαιτέρω
μείωση μισθών δεν μιλάνε τώρα καθότι
επέτυχαν τη φτηνή εργασία, και της
δωδεκάωρη δουλεία.

Δεκαετίες
επιδιώκει για να επιβάλει ως κυρίαρχη
την ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ατζέντα, από την εποχή
των αξέχαστων Ρέιγκαν και Θάτσερ, όπου
εξέθρεψαν επιχειρηματικά πρότυπα του
τύπου: Τους πολιτικούς τους έχουμε
υπαλλήλους για τα δημοσιονομικά και η
Οικονομία, οι επιχειρήσεις, οι τράπεζες,
τα θαλασσοδάνεια, τα νεκροταφεία στις
βιομηχανικές περιοχές, οι επιδοτήσεις
είναι δική τους υπόθεση.

ΔΕΝ
αφορά σε κοινωνίες και πολιτική δράση.
Η οικονομία είναι ιδιοκτησία των
αφεντικών. Τα δημόσια οικονομικά, η
μείωση δημόσιων δαπανών, η διάλυση του
κοινωνικού κράτους είναι το κυρίαρχο
για τους νεοφιλελεύθερους Με τη -χωρίς
περιστροφές – διατύπωση: Πρώτα η
δημοσιονομική σταθερότητα και ΜΕΤΑ η
ανάπτυξη και η πραγματική οικονομία.

Για
τη συγκέντρωση του πλούτου σε λίγους
κλεπτοκράτες, για την επιστροφή στο
βιοτικό επίπεδο του 1977, για το ότι
οδήγησαν το 40% του πληθυσμού να ζει κάτω
από το όριο της φτώχειας, για τη μείωση
των εισοδημάτων πάνω από 40% στο 70% των
Ελλήνων, για τη διάλυση 300 χιλιάδων και
πλέον επιχειρήσεων, για τη μείωση του
εθνικού πλούτου κατά 30%, για την πτώση
των εμπορικών αξιών κοντά στο ένα τρις
ευρώ, για την ανεργία, για τη φοροδιαφυγή,
για τα θαλασσοδάνεια, για την νέα
μετανάστευση 700 χιλιάδων νέων, παριστάνουν
τους αυτιστικούς. Γιατί αυτά επεδίωκαν.

Ο
μέσος ευρωπαίος πολίτης έχει υποστεί
τέτοια πλύση εγκεφάλου, που θεωρεί ότι
η οικονομία είναι τα δημόσια οικονομικά,
το χρέος, το έλλειμμα, ο πληθωρισμός,
λόγω του ότι από τη κατάσταση των τριών
αυτών δεικτών διαμορφώνεται ΚΑΙ η αξία
του νομίσματος.

Ως
γνωστόν οι απανταχού δεξιόφρονες
διατείνονται ότι για τη δημοσιονομική
κρίση ευθυνόταν οι κυβερνήσεις που
προέβαιναν σε πολιτικές αύξησης των
δημοσίων δαπανών στους μισθούς και τις
συντάξεις, στην
πρόσληψη ανθρώπινου δυναμικού, επιλογή
που υποχρέωνε και τον ιδιωτικό τομέα
σε ανάλογες αμοιβές και αποσιωπούν ότι
η διεθνής κρίση ήταν η ευκαιρία να
επιβάλλουν μέτρα για την σωτηρία των
τραπεζών, έναντι των απαιτήσεων τους
από ομόλογα του δημοσίου κρατών μελών
της ΕΕ και διέλυσαν κοινωνίες και χώρες.

Τι
αποσιωπούσαν και γιατί:

1. Τη
   διάλυση της παραγωγικής βάσης της χώρας
   και τη προκλητική διανομή του πλούτου.
   Φέτος το πλουσιότερο 10% -των εχόντων-
   καρπώθηκε το 80% του πλούτου και το
   φτωχότερο 10% – των νεόπτωχων και
   «μελλοντόπτωχων»- έλαβε το 20% του
   πλούτου.

2. Την
   προκλητική φοροδιαφυγή (τριάντα δις
   το χρόνο) για δύο δεκαετίες.

3. Την
   κρατικοδίαιτη λεηλασία του δημοσίου
   και των ασφαλιστικών ταμείων από το
   φαρμακευτικό κύκλωμα και τα διαγνωστικά
   κέντρα. Διψήφιος αριθμός δις ετησίως.

4. Τους
   εξοπλισμούς (πέμπτη χώρα στο κόσμο! σε
   δαπάνες εξοπλισμών).

5. Τις
   εγγυήσεις του δημοσίου για πλιάτσικο
   στις τράπεζες με θαλασσοδάνεια (90 δις),
   παράλληλα με το πλιάτσικο στο
   χρηματιστήριο.

   Απέτυχαν
   και στα βασικά, πολλαπλασίασαν το
   δημόσιο χρέος, 345 δις, εκτίναξαν το
   ιδιωτικό χρέος, 200 δις και τώρα απαιτούν
   πολιτικές εξυπηρέτησης -δηλαδή
   αποπληρωμής -των τεράτων που δημιούργησαν.

   Συνεχίζουν
   τη δημοσιονομική ρητορική επίθεση για
   την ώρα και μιλούν για ΜΕΙΓΜΑ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ
   ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ που θα συνεχίζει μέτρα
   λιτότητας.

   Οι
   δημοσιονομικοί εμφανίζονται και ως
   ενδιαφερόμενοι για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Τώρα
   μιλούν για προσέλκυση επενδύσεων, ποιοι
   αυτοί που ρήμαξαν τον εθνικό πλούτο.

   Η
   χώρα επειγόντως χρειάζεται 100δις για
   ένα πενταετές σχέδιο ριζικής αλλαγής
   των αρνητικών δεδομένων.

Από
τη μεταπολίτευση και μετά ΔΕΝ οργανώθηκε
και ΔΕΝ διεξήχθη ποτέ ούτε μία συζήτηση
στη ΒΟΥΛΗ για την ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ. Μόνο ετήσιες
συζητήσεις για τα δημόσια οικονομικά
στα πλαίσια των εγκρίσεων των ετήσιων
προϋπολογισμών του Κράτους.

Η
κυβέρνηση είναι καιρός να φέρει την
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ως πρώτο ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ, σε
κάθε της επιλογή και δράση .Να οργανώσει
μια μεγάλη συζήτηση στη βουλή για την
οικονομία .Επίσης να οργανώσει απογραφή
της κατάστασης των επιχειρήσεων από
περιφέρεια σε περιφέρεια και από κλάδο
σε κλάδο. Θα είναι ένα μεγάλο μάθημα
εθνικής αυτογνωσίας και προσανατολισμού.

Οι
νεοφιλελεύθεροι, οι δεξιοί παντός τύπου
θα συνεχίζουν να ασχημονούν, όπως κάνουν
από την αρχή της κρίσης. Τα συμφέροντα
της χώρας δεν τους ενδιαφέρουν. Έχουν
δικά τους και για αυτό δεκάδες δις τα
φυγάδευσαν στο εξωτερικό, με την
προτροπή όχι μόνο της δεξιάς αλλά και
της τράπεζας Ελλάδας.

Αύριο,
η 21 Αυγούστου θα αποτελεί ορόσημο ενός
επιτεύγματος των προοδευτικών δυνάμεων
στον αγώνα για την οικονομία και τη
κοινωνία. Ο πόλεμος θα συνεχιστεί. Τα
ιδιοτελή συμφέροντα είναι πολλά. Και η
Ευρωζώνη είναι χωρίς κοινή δημοσιονομική
πολιτική, χωρίς κοινή φορολογική
πολιτική, χωρίς κοινή τραπεζική πολιτική,
χωρίς υπουργό οικονομικών. ΠΟΛΥ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΕ ΧΩΡΙΣ ΥΠΟΥΡΓΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.

Αυτή
η ανυπαρξία οργανωμένων αρμοδιοτήτων
δεν είναι τυχαία, συνδέεται με τα
συμφέροντα μιας αποτυχημένης «Γερμανικής
Ευρώπης», που αποτελεί το καταστροφικό
υπόβαθρο της υπονόμευσης της αρχής της
ισοτιμίας των κρατών μελών, ακόμη
αποτελεί το υπόβαθρο για παράνομη
συσσώρευση πλούτου και κρατών και
επιχειρηματικών συμφερόντων. Δημιουργεί
δε τις συνθήκες για την άνοδο αντι-συστημικών
δήθεν δυνάμεων, ακροδεξιών δήθεν τιμωρών
και πυλώνων αντιδημοκρατικών εξελίξεων
στην Ευρωπαϊκή ήπειρο.

Πολλά
μέτωπα ανοικτά, πολλές οι προκλήσεις.
Εμείς έχουμε διαλέξει –εν γνώσει μας–
το δρόμο των αγώνων.

Και
στην χώρα μας, πρώτο καθήκον μας είναι
να τους ξαναστείλουμε στην αντιπολίτευση.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr