"Γαλλία και Ιταλία έχουν σαφή ατζέντα, η Γερμανία δυστυχώς όχι"

Η Γαλλία και η Ιταλία έχουν μια σαφή ατζέντα, η Γερμανία δυστυχώς όχι και πρέπει να αποφασίσει, υποστηρίζουν ο Γιοχάνες Μπέκερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Μίνστερ και ο Κλέμενς Φιστ, πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου, σε κοινό τους άρθρο στη «Frankfurter Allgemeine Zeitung» (FAZ).

Λόγω Τραμπ, Ερντογάν, του πολέμου στη Συρία και της προσφυγικής κρίσης είναι πιο αναγκαία από ποτέ μια ισχυρή Ευρώπη, ικανή να δρα. Στην πραγματικότητα όμως η ήπειρός μας έχει πληγεί οικονομικά και είναι διχασμένη εσωτερικά. Στην Ευρώπη λείπει μια ηγεσία η οποία να πάρει πειστικές πρωτοβουλίες για την επίλυση των οικονομικών και πολιτικών προκλήσεων. Η Κομισιόν δεν μπορεί να παίξει έναν τέτοιο ρόλο, αφού δεν έχει τη δημοκρατική νομιμοποίηση και την εντολή, έστω και αν δεν της λείπει η φιλοδοξία. Οι μεγάλες χώρες της ΕΕ υποφέρουν από την υψηλή ανεργία και την αδύναμη ανάπτυξη και περιορίζονται στο να ζητούν μεγαλύτερα περιθώρια χρέωσης και αλληλέγγυα ευθύνη της ευρωζώνης στα χρέη τους. Η Μ. Βρετανία οδεύει προς την έξοδο. Και η Γερμανία; Η γερμανική πολιτική αρνείται τον ηγετικό της ρόλο ακόμα και αν μερικές φορές δίνεται η εντύπωση για το αντίθετο.

Ένα κεντρικό ζήτημα για την αδυναμία της Ευρώπης είναι η κρίση της Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης, η οποία εξακολουθεί να μην έχει ξεπεραστεί. Πώς γίνεται επτά χρόνια μετά την κρίση να μην έχουν όμως επιλυθεί τα μεγάλα προβλήματα, αλλά αντίθετα να εξακολουθούν να επιδεινώνονται, αναρωτιούνται οι δυο οικονομολόγοι συγγραφείς του άρθρου.

Οι πρωτοβουλίες δεν εκπορεύονται αυτόν τον καιρό από τη Γερμανία, αλλά από τη Γαλλία και την Ιταλία. Πρέπει, μεταξύ άλλων, να μετατραπεί η ευρωζώνη σε κοινότητα συνευθύνης των χρεών των κρατών-μελών και σε «ένωση μεταβιβάσεων», της περιορισμένης δηλαδή μεταφοράς πόρων από τη μια χώρα-μέλος της Ευρωζώνης σε μια άλλη, κάτι το οποίο, δεδομένων των χρεών και της οικονομικής αδυναμίας τους, θα ήταν και προς το εθνικό τους συμφέρον. Ο ρόλος της Γερμανίας είναι καθαρά αντιδραστικός, η κ. Μέρκελ επικρίνεται ως «Madame Non» και η μεγαλύτερη επιτυχία της Γερμανίας είναι μέχρι τώρα ότι έχει παρεμποδίσει την κοινοτικοποίηση των χρεών υπό τη μορφή των Eurobonds. Έως τώρα, διότι και επ’ αυτού του θέματος η γερμανική κυβέρνηση δεν διατυπώνει μια σαφή αντιπρόταση, δεν λέει ένα σαφές «όχι!», αλλά εκφράζει μιαν αόριστη δυσφορία.