Ευρωσύνοδος: Η επόμενη μέρα – Ελλάδα και θεσμοί σε ανακωχή μεταθέτουν τη ρήξη στο μέλλον

Του Αδάμ Γιαννίκου

Η λήξη της πιο μεγάλης ημέρας του πολέμου έδειξε ότι ακολουθεί μια ακόμα μεγαλύτερη με τις αντιμαχόμενες πλευρές να έχουν 48 ώρες να προετοιμάσουν τις λεπτομέρειες της επικείμενης συμφωνίας. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ανακωχή, καθώς ο πόλεμος της Ελλάδας με τους πιστωτές της δεν πρόκειται να λήξει, αν δεν λυθεί οριστικά το ζήτημα του χρέους.

Η σύγκλιση την Παρασκευή από τον Ντόναλντ Τουσκ έκτακτης συνόδου για την Ελλάδα σε επίπεδο υπουργών Οικονομικών (Eurogroup) και αρχηγών κρατών (EuroSummit) των χωρών της Ευρωζώνης προδιέγραψε το αποτέλεσμα της χθεσινής ημέρας. Το αυστηρό μήνυμα του Πολωνού προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου περιέγραψε με ακρίβεια τα δρώμενα στην εβδομάδα που διανύουμε.

«Ο σκοπός της συνόδου είναι να διασφαλίσει ότι όλοι κατανοούμε τις θέσεις των άλλων και τις συνέπειες των αποφάσεών μας. Χρειάζεται να ξεφορτωθούμε τις όποιες ψευδαισθήσεις ότι θα υπάρξει μια μαγική λύση σε επίπεδο ηγετών. Η σύνοδος δεν θα είναι το τελευταίο βήμα. Δεν θα υπάρχουν τεχνικές διαπραγματεύσεις. Αυτή είναι η δουλειά των υπουργών Οικονομικών. Είμαστε κοντά στο σημείο όπου η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στην αποδοχή αυτού που εγώ πιστεύω ότι είναι μια καλή προσφορά συνεχιζόμενης υποστήριξης ή να οδεύσει προς τη στάση πληρωμών. Στο τέλος της ημέρας, η απόφαση και ευθύνη είναι και μπορεί να είναι μόνο ελληνική. Υπάρχει ακόμα χρόνος, αλλά μόνο για λίγες μέρες. Ας τις χρησιμοποιήσουμε με σοφία».

Δηλαδή, η έκτακτη σύνοδος για την Ελλάδα πραγματοποιήθηκε στο «ανώτατο πολιτικό επίπεδο» -όπως χαρακτηριστικά τόνισε στην αναγγελία του ο Τουσκ- μόνο και μόνο για να διαπιστωθεί από τους συμμετέχοντες ηγέτες ότι η δεν υπάρχει μαγική πολιτική λύση. Τι υπάρχει;

Το ΔΝΤ εκτός πλάνου για την Αθήνα

Προς το παρόν, δεν υπάρχει συμφωνία. Με την απαραίτητη απόσταση από τα γεγονότα που ακολούθησαν το Eurogroup της Ρίγας στις 24 Απριλίου, διαπιστώνει κανείς ότι οι διαπραγματεύσεις των τελευταίων εβδομάδων κινήθηκαν σε δύο άξονες. O μεν ένας αφορούσε τη φύση της διαπραγμάτευσης: πολιτική μέσω των αρχηγών κρατών ή τεχνική μέσω των θεσμών. O δε άλλος αφορούσε τους παράγοντες της διαπραγμάτευσης: σε γενικές γραμμές, από τη μιά την ετερόκλητη συμμαχία Σόιμπλε-ΔΝΤ και, από την άλλη, την ομάδα των πιο ευάλωτων σε ενδεχόμενο Greccident/Grexit χωρών -κατά βάση τις Γαλλία- Ιταλία- και το αίτημα για ευελιξία εντός των υφιστάμενων ευρωπαϊκών συνθηκών.

Βλέποντας πως η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου ήταν κενό γράμμα, η Αθήνα επέλεξε να κινηθεί προς την πλευρά της πολιτικής διαπραγμάτευσης στον ένα άξονα, αναζητώντας στον άλλο στηρίγματα από την πλευρά όσων ζητούσαν ευελιξία. Η παλαιότερη τάση εντός του ΣΥΡΙΖΑ για προσέγγιση με το ΔΝΤ, εξαιτίας της διαχρονικής του θέσης για κούρεμα που το καθιστούσε εν δυνάμει σύμμαχο ανάλογων αιτημάτων της Αθήνας, δεν είχε πλέον κανένα νόημα από τη στιγμή που η Λαγκάρντ υιοθετούσε για τους δικούς της λόγους την αδιάλλακτη γραμμή Σόιμπλε για απόλυτη εφαρμογή του προγράμματος ανεξαρτήτως πολιτικού κόστους.

Χαρακτηριστικός ήταν ο διάλογος χθες ανάμεσα σε Τσίπρα-Λαγκάρντ, λίγο πριν από την έναρξη της συνόδου: «Μας θέλετε on board κι εμάς; Επιθυμείτε τη συνέχιση της συνεργασίας;» ρώτησε τον Έλληνα πρωθυπουργό η επικεφαλής του ΔΝΤ για να λάβει την απάντηση: «Σας θέλουμε. Η κυβέρνηση εκτιμά την ειλικρινή στάση του ΔΝΤ. Αλλά, σας θέλουμε με όλες σας τις απόψεις, όχι αλα καρτ. Να πείτε και την άποψή σας για το χρέος και όχι μόνο για τα σκληρά μέτρα».

Η Κριστίν Λαγκάρντ δεν χάνει ευκαιρία να δείχνει τη δυσαρέσκειά της για στάση των Ευρωπαίων που ξεχνούν διαρκώς τις υποσχέσεις του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, όπου τέθηκε για πρώτη φορά ζήτημα εκ νέου διευθέτησης του ελληνικού χρέους. Η επικεφαλής του Ταμείου έχει επανειλλημμένα πει ότι δεν πρέπει να γίνει «γρήγορη και βρώμικη δουλειά», καθώς γνωρίζει ότι η Ελλάδα είναι το πετράδι στο στέμμα του ΔΝΤ, που αναδείχθηκε σε παγκόσμιο ρυθμιστή με το ελληνικό bailout αλλά αμφισβητείται στο εσωτερικό του από τις αναδυόμενες οικονομίες για το ζήτημα της μη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους και την ετεροβαρή κατανομή ισχύος υπέρ των αναπτυγμένων.

Ήδη από τον Απρίλιο, στην Ευρώπη συζητείται η αποπληρωμή των υψηλότοκων και βραχυπρόθεσμων δανείων του ΔΝΤ με νέα χαμηλότοκα και μακροπρόθεσμα δάνεια από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς στήριξης (και νέο μνημόνιο), καθώς με δεδομένη την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι αδύνατον η Ελλάδα να επιστρέψει στο ταμείο τα δάνεια ύψους 19 δισ. ευρώ, που προβλέπονται εντός της τετραετίας. Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί έχουν, πλέον, να απαντήσουν σε ποιο βαθμό το ΔΝΤ θα διατηρήσει τον εποπτικό του ρόλο, συνεκτιμώντας την επίσημη λήξη της συμμετοχής του στο ελληνικό πρόγραμμα, στις 29/2/2016. Σε κάθε περίπτωση, θα είναι μια «βρώμικη και γρήγορη» -για τα ευρωπαϊκά ήθη και έθιμα-δουλειά εντός του 2015.

Βαδίζοντας στον γαλλοϊταλικό άξονα με οδηγό τον Ρέντσι

Ο εκνευρισμός της Κριστίν Λαγκάρντ ήταν εμφανής χθες στις Βρυξέλλες. Η Γαλλίδα αξιωματούχος δεν παρέστει καν στην προγραμματισμένη συνέντευξη Τύπου μετά το Eurogroup, αιτιολογώντας την απουσία αυτή ως ανάγκη για επίσπευση της διαδικασίας. Συγκρατημένη αισιοδοξία εκφράστηκε από την Άγκελα Μέρκελ. Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε μπροστά στις κάμερες παρέμεινε στις γνωστές θέσεις του, πίσω, όμως, από τις κλειστές πόρτες επιχείρησε να δυναμιτίσει τη διαδικασία.

Στον αντίποδα, οι Πιερ Μοσκοβισί και Φρανσουά Ολάντ εμφανίστηκαν στις κάμερες υπέρ το δέον αισιόδοξοι. Αναλυτές σχολίαζαν πως, παρά την αρχική προσκόλληση στο Βερολίνο, το Παρίσι επιχειρεί την αυτονόμησή του, πλειοδοτώντας στο ζήτημα της «συνολικής και βιώσιμης λύσης». Στο δρόμο του Ολάντ καλείται εκ των πραγμάτων να βαδίσει ο Ματέο Ρέντσι.

Η Ιταλία αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα με την Γαλλία, αλλά ο πρώην δήμαρχος της Φλωρεντίας είναι αρκετά νέος και φιλόδοξος για να την πατήσει όπως ο ομοϊδεάτης του. «Η Αθήνα πρέπει να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, αλλά και η ΕΕ έχει ηθική υποχρέωση απέναντι σε μία μεγάλη χώρα όπως η Ελλάδα», δήλωσε προσερχόμενος στη σύνοδο, ο Ιταλός πρωθυπουργός, τονίζοντας ότι οι συζητήσεις δεν θα πρέπει να επικεντρωθούν μόνο στο θέμα της οικονομίας, αλλά και στο «τί είδους κοινότητα θέλουμε για το μέλλον μας».

Η επίδοση της Ευρωζώνης στο α’ τριμηνο ήταν η καλυτερη από το β’ τρίμηνο του 2013, ξεπέρασε -έστω με το αναιμικό 0,4%- τις ΗΠΑ και χαρακτηρίστηκε από την επιστροφή Γαλλίας και Ιταλίας σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης. Τους τελευταίους μήνες, οι σοσιαλδημοκράτες σε Παρίσι και Ρώμη εξαναγκάστηκαν να λάβουν σοβαρά υπόψη τους το ενδεχόμενο ελληνικού ατυχήματος. Παρά το QE της ΕΚΤ, το κόστος δανεισμού για τη δεύτερη και τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης παραμένει εξαιρετικά ευάλωτο στις αρνητικές ειδήσεις από την Ελλάδα, όπως έδειξε η άνοδος των spreads τους τελευταίους μήνες. (Εικ.: Απόδοση ιταλικού 10-ετούς).

Έρευνα της Goldman Sachs (“Global Investment Research”, 27/4) στον απόηχο της δραματικής συνόδου της Ρίγα, προειδοποιούσε ότι σε περίπτωση Grexit οι απόδοσεις των ιταλικών ομολόγων θα εκτοξευτούν έως και 400 μονάδες βάσεις πάνω από αυτές των αντίστοιχων γερμανικών, προτού ενεργοποιηθούν οι ευρωπαϊκοί μηχανισμοί, όπως ο ΟΜΤ που ο Ντράγκι προορίζει για την Ιταλία ως τελευταία γραμμή άμυνας. Σε εκείνη την έκθεση, η Goldman Sachs προέβλεψε πως οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν τον Μάιο και πιθανότατα τον Ιούνιο, με τα spreads της περιφέρειας να παραμένουν ευμετάβλητα, ενώ έθεσε ημερομηνία-ορόσημο την 20η Ιουλίου, εκτιμώντας ότι η Ελλάδα όταν «δεν θα έχει επαρκή μετρητά» για να αποπληρώσει 3,6 δισ. ευρώ προς την ΕΚΤ. Υπενθυμίζεται ότι η Standard & Poor’s έχει ανακοινώσει ότι δεν θα θεωρήσει πιστωτικό γεγονός μια τέτοια εξέλιξη.

Εν μέσω αυτής της κατάστασης, το Βερολίνο εξακολουθεί να μη φοβάται τη Γαλλία. Το μεγάλο ερωτηματικό βορείως των Άλπεων ήταν ανέκαθεν η Ιταλία, της οποίας το βιομηχανικό κατεστημένο δεν υπολείπεται σε επιρροή και διαπλοκή από το γερμανικό. Παραδοσιακά, το Βερολίνο αντιδρά με σπασμωδικό τρόπο απέναντι στις ιταλικές υποθέσεις και δεν είναι τυχαίο πως η Άγκελα Μέρκελ είχε από την αρχή φροντίσει να στηρίξει τον Ρέντσι, όπως κάνει σήμερα με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Μετά τον Τσίπρα το χάος;

Στο σημερινό πρωτοσέλιδο των Times του Λονδίνου δεσπόζει η φωτογραφία ενός χαμογελαστού Τσίπρα με το σχετικό ρεπορτάζ να τιτλοφορείται «Το ελληνικό σχέδιο τόσο αργά για να σωθεί η χαοτική ευρωσύνοδος».

Αν μη τι άλλο, ο Ντόναλντ Τουσκ χάρισε χθες άλλο ένα tag line στη μεγάλη των δημοσιογράφων σχολή. «Συγκάλεσα αυτήν τη σύνοδο για να βάλω τέλος στην επικίνδυνη αβεβαιότητα και για να αποφύγω το χειρότερο σενάριο που σημαίνει χαοτικό και ανεξέλεγκτο Graccident». Αναμφίβολα, ο επί τετραημέρου πρώτος ενικός του πρώην πρωθυπουργού της Πολωνίας αναδεικνύει σε όλο του το μεγαλείο το γκροτέσκο της πανευρωπαϊκής σωτηρίας.

Προσπερνώντας τις καλές υπηρεσίες του Τουσκ, ο γερμανικός Τύπος εμφανίζεται πεπεισμένος ότι η Μέρκελ δεν αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και εστιάζει στον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος γίνεται ξαφνικά ο καλός της υπόθεσης. Παρόμοια φωτογραφία του Έλληνα πρωθυπουργού με τον τίτλο «Καμία προθεσμία για τον Τσίπρα» βλέπουμε και στο πρωτοσέλιδο της Süddeutsche Zeitung από το προπύργιο του CSU στη Βαυαρία. Για την κεντροαριστερών απόψεων εφημερίδα, η χθεσινή σύνοδος έδειξε ότι οι Ευρωπαίοι λαμβάνουν σοβαρά υπόψη την Αθήνα.

Την επτυχία αυτή πιστώνεται ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ανέκαθεν ζητούσε από τους εταίρους να συζητήσουν στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο το ζήτημα της ελληνικής κρίσης χρέους. «Ο Τσίπρας ήθελε να συνομιλήσει, ήθελε να τον ακούσουν. Και αυτό ακριβώς πέτυχε χθες το βράδυ», επισημαίνει η εφημερίδα που τονίζει ότι η Αθήνα «πρέπει τώρα επιτέλους να υιοθετήσει μέτρα περιορισμού των δαπανών για να κερδίσει τη χαμένη της αξιοπιστία και να αποφύγει αυτό που κανείς δεν θέλει».

Η Süddeutsche Zeitung φαίνεται να αποδέχεται τη φράση του Έλληνα πρωθυπουργού πως «η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο της Ευρωπαϊκής ηγεσίας» και ζητά από Ελλάδα και πιστωτές να δείξουν στους Ευρωπαίους πολίτες ότι έκαναν έως την ύστατη ώρα τα πάντα ώστε να καταλήξουν στον καλύτερο δυνατό συμβιβασμό, «μόνο έτσι τα κοινοβούλια στην Αθήνα, το Ελσίνκι, το Βερολίνο και οπουδήποτε αλλού θα δεχθούν αυτόν τον συμβιβασμό».

Η λεπτομέρεια του χρέους

Μέχρι να αποφασιστεί οριστικά τι θα γίνει με το χρέος, κανένας δεν μιλά ξεκάθαρα γι’ αυτό. «Θέλουμε μια συνολική και βιώσιμη λύση που θα συνοδεύεται από ένα ισχυρό αναπτυξιακό πακέτο και που, ταυτόχρονα, θα καθιστά βιώσιμη την ελληνική οικονομία και τη δυνατότητα της χώρας πολύ σύντομα να μπορέσει να ξανασταθεί στα πόδια της. Η μπάλα βρίσκεται στο γήπεδο της Ευρωπαϊκής ηγεσίας», δήλωσε αργά το βράδυ χθες ο Αλέξης Τσίπρας μετά το πέρας της συνόδου.

 

(Vid.: 00:40 – Η κάμερα του Euronews δεν έχασε την ευκαιρία να εστιάσει στο πρόσωπο του Γιάνη Βαρουφάκη)

Νωρίτερα στις δικές της αντίστοιχες δηλώσεις, η Άγκελα Μέρκελ κράτησε ισορροπίες, αποκαλώντας το ζήτημα του χρέους «λεπτομέρεια».

• Βασιζόμαστε στις αποφάσεις της 20ης Φεβρουαρίου. Οι θεσμοί μας είπαν ότι έχουμε σημείο εκκίνησης και ότι μιλάμε για πρόοδο.
• Θέλουμε να παραμείνει στην Ευρωζώνη, αλλά ο χρόνος πιέζει και είναι πολλά αυτά που πρέπει να γίνουν ακόμα.
• Ελπίζω ότι οι ηγέτες της ΕΕ την Πέμπτη θα παραλάβουν συμφωνία από το Eurogroup της Τετάρτης.
• Το ζήτημα της διευθέτησης του χρέους δεν επείγει.Το χρέος είναι βιώσιμο. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται να αποπληρώσει μεγάλο τμήμα των δανείων για πολλά χρόνια.
• Το χρέος είναι ανάμεσα στις λεπτομέρειες που δεν συζητήσαμε σήμερα. Τώρα μιλάμε για τη χρηματοδότηση.
• Είναι ξεκάθαρο ότι η χρηματοδοτική βιωσιμότητα είναι μέρος των ελληνικών διαπραγματεύσεων.
• Στο θέμα αυτό επιμένει το ΔΝΤ. Όταν θα υπάρξει συμφωνία σε μέτρα και χρηματοδότηση, τότε θα φτάσουμε σε αυτή τη συζήτηση στο πλαίσιο όμως του δεύτερου προγράμματος για τεχνικούς λόγους.
• Δεν συζητήθηκε τρίτο πρόγραμμα.
• Πρέπει να εργαστούμε σκληρά.

Στο ίδιο πνεύμα, ο Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ με τον Ντόναλντ Τουσκ εξ’ αριστερών, επανέλαβε πως η Κομισιόν εγγυάται αναπτυξιακό πακέτο 35 δισ. ευρώ προς την Ελλάδα έως το 2020 και εμφανίστηκε πεπεισμένος ότι θα υπάρξει τελική συμφωνία εντός της εβδομάδας «για τον απλό λόγο ότι πρέπει να βρούμε μία. Όπως λένε στο ποδόσφαιρο δεν μπορούμε να παίξουμε παράταση».

 

 

Μέχρι να αποφασιστεί τι θα γίνει με τη μεγάλη λεπτομέρεια, η πανευρωπαϊκή σωτηρία θα παίζεται σε δύο γήπεδα. Από τη μία, στο γήπεδο των πολιτικών αρχηγών όπως ο λίγος Φρανσουά Ολάντ, που χρησιμοποίησε τη φρασεολογία του Έλληνα πρωθυπουργού, μιλώντας για «συνολική και βιώσιμη λύση», τόνισε ότι οι εταίροι «υποδέχτηκαν θετικά» τις ελληνικές προτάσεις και ανέφερε ότι αν ήταν στο χέρι του η συμφωνία θα είχε κλείσει από χθες.

Και από την άλλη, στο γήπεδο αυτονομημένων υπουργών και παρατρεχάμενων, όπως στο χθεσινό Eurogroup. όπου υπήρξε έντονος διάλογος για το αν πρέπει να επιβληθούν κεφαλαιακοί περιορισμοί στην Ελλάδα. Η πρώτη σχετική διαρροή έγινε από τον Βέλγο ΥΠΟΙΚ, Γιόχαν Φαν Όφερτφελντ, κάνοντας πολλούς στα social media να μιλήσουν για «σπάσιμο της ομερτά». Αργότερα, οι Financial Times αποκάλυψαν -κατά το προσφιλές της αναφοράς σε ανώνυμη πηγή (που εν προκειμένω πιο επώνυμη δεν γινόταν)- ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και ο Ιρλανδός ομόλογος του, Μάικλ Νούναν, πίεσαν για περιορισμό του ELA προς τις ελληνικές τράπεζες, αν δεν επιβάλλονταν capital controls -πρόταση που αν γινόταν δεχτή θα έκανε τους ερευνητές της Goldman Sachs να μοιάζουν με προπτυχιακούς φοιτητές.

Εν τέλει, επιβεβαιώθηκε πως ο Σόιμπλε έχει περιοριστεί εντός των τειχών του Βερολίνου, όπου αναμένεται σκληρή μάχη στη Bundestag για επικύρωση της όποιας ελληνικής συμφωνίας, καθώς οι πάσης φύσεως καλοθελητές προτιμούν να εστιάζουν μόνο στην αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ και όχι στη δεξιά του CDU, για την ανάσχεση της οποίας η Άγκελα Μέρκελ έχει ανατρέψει τις βασικές ισορροπίες εντός της τρίτης κυβέρνησής της.

Εν τέλει, και παρά τα χθεσινά, γερά πατήματα του Τσίπρα εντός της αιθούσης, που δεν άφησαν περιθώρια για τις συνήθεις διαρροές περί «ξύλου», το ετερόκλητο γκρουπ των εταίρων/πιστωτών της Ελλάδας ήλθε προετοιμασμένο για να προσφέρει ανακωχή, μεταθέτοντας τη φθορά της κυβέρνησης Τσίπρα στο εσωτερικό. Όπως το είχε θέσει ο Βάλντις Ντομπρόβσκις ήδη από την περασμένη Παρασκευή στη συνέντευξή του στο ΜΝΙ, «δεν είναι πολιτική διαπραγμάτευση, αλλά πολιτική κατεύθυνση/καθοδήγηση (political guidance)».

Τα υφεσιακά μέτρα, που καθαρογράφονται σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων μετά τη διαφαινόμενη «πολιτική» σύγκλιση των δύο πλευρών, δεν αφήνουν άλλο περιθώριο στην ελληνική κυβέρνηση από το να γυρίσει στην Αθήνα με μια υπόσχεση για το χρέος. Όπως γίνεται με κάθε επιστροφή από τις Βρυξέλλες που κομίζει λιτότητα εις Αθήνας, τη συμφωνία θα ακολουθήσουν μεσοπρόθεσμα, ορόσημα, προαπαιτούμενα, ισοδύναμα και όλο το ιδιόλεκτο των μνημονιακών δεσμεύσεων. Η ανακωχή δεν σημαίνει λήξη του πολέμου.

Στις ώρες που απομένουν μέχρι το Eurogroup της Τετάρης και την προγραμματισμένη σύνοδο κορυφής σε επίπεδο χωρών Ευρωπαϊκής Ένωσης της επομένη, υπάρχουν οι λεπτομέρειες που απομένουν να διευθετηθούν και είναι αυτές οι οποίες θα κρίνουν αν η κυβέρνηση Τσίπρα εξαντλήσει την τετραετία.

Η ρήξη παραπέμπεται στις καλένδες, όπου υπάρχουν από τη μια 1,9 δισ. ευρώ για το 2014 από τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών του Ευρωσυστήματος λόγω της συμμετοχής τους στο πρόγραμμα SMP της ΕΚΤ, η δόση 1,8 δισ. ευρώ που εκκρεμεί από τον EFSF, και τα 10,9 δισ. ευρώ του ΤΧΣ, που είναι αφιερωμένα στη σωτηρία των τραπεζών.

Και από την άλλη, το τέλος των ψευδαισθήσεων…

(Φωτ.: Bloomberg, 15/6/2015)