Eπιστολή από έναν Παλαιστίνιο πατέρα που έχασε από βόμβες τα τρία του παιδιά

Έκκληση να σταματήσει η αιματοχυσία στη Γάζα κάνει Ο Δρ Izzeldin Abuelaish παλαιστίνιος γιατρός με ειδίκευση στη στειρότητα. Ο Αμπουλαίζ πλήρωσε πολύ ακριβά αυτόν τον παραλογισμό του πολέμου αφού το 2009 είδε τις τρεις κόρες του να σκοτώνονται από ισραηλινές οβίδες. Τώρα έχει αφιερωθεί στην προσπάθεια για ειρήνη ενώ διδάσκει στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο. Παλαιστίνιοι και ισραηλινοί πρέπει να εργαστούν μαζί για να οικοδομήσουν μια νέα γενιά που πιστεύει στον ανθρωπισμό και στην ελευθερία, σημειώνει σε άρθρο του   στον guardian. 

«Η παραφροσύνη, όπως είπε ο Einstein, είναι κάποιος να κάνει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά και να περιμένει κάθε φορά ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Εμείς οι Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί έχουμε βιώσει πολλούς καταστροφικούς πολέμους και το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο: περισσότεροι θάνατοι, πιο φοβεροί τραυματισμοί, περισσότερη αιματοχυσία, περισσότερη εχθρότητα και μίσος. Τι περιμένουμε να είναι το αποτέλεσμα του κάθε πολέμου;», σημειώνει.

Στη συνέχεια αναφέρεται στις απώλειες από τις νέες επιθέσεις στη Γάζα, αλλά, όπως τονίζει οι συνέπειες του πολέμου είναι πολύ πιο πέρα από αυτό που βλέπουμε στις οθόνες μας. «Αυτό που δεν βλέπουμε είναι 10 φορές πιο ανυπόφορο από αυτό που είναι ορατό». Και συνεχίζει ο Δρ Izzeldin Abuelaish: «Μετά τη δολοφονία των τριών θυγατέρων μου, από ισραηλινή βόμβα τον Ιανουάριο του 2009 κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, αν οι κόρες μου ήταν η τελευταία θυσία στο δρόμο για την ειρήνη μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, τότε δέχομαι την απώλεια τους. Υποσχέθηκα ότι θα συνεχίσω να μάχομαι με τα μόνα διαθέσιμα για μένα μέσα: σοφία, θάρρος, με το λόγο και με ουσιαστική δράση. Αλλά αυτό που έμαθα από αυτόν τον πόλεμο που σημάδεψε την οικογένειά μου έτσι ανεπανόρθωτα, ήταν ότι όλοι μας (Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί) παίρνουμε μια αμυντική θέση για να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας.

Αυτό προέρχεται από το φόβο και από την εμπειρία του παρελθόντος. Μόνο όταν αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε την ευθύνη και συμφιλιώσουμε τους εαυτούς μας με ένα νέο τρόπο σκέψης, θα έχουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Η σύγκρουση είναι το αποτέλεσμα του φόβου, της δυσπιστίας και της καχυποψίας. Πρέπει να συντρίψουμε αυτά τα τεχνητά εμπόδια που έχουν υψωθεί στο μυαλό μας, γιατί τίποτα δεν θα αλλάξει μέχρι να αλλάξουμε ό, τι είναι στις καρδιές μας, στο μυαλό και στην ψυχή. Έχω νιώσει βαθιά την έννοια του αφόρητου πόνου, την απώλεια, την έλλειψη ασφάλειας και πώς είναι να ζεις μέσα στον τρόμο. Και καταλαβαίνω και αισθάνομαι και τον πόνο των Ισραηλινών που έχασαν ανθρώπους αγαπημένους και είναι αναγκασμένοι να ζουν με το φόβο. Αλλά ποιός είναι ο καλύτερος τρόπος για τους Παλαιστίνιους και τους Ισραηλινούς ώστε να ξαναβρούν την ελπίδα και τη ζωή; Πρέπει να θεραπεύσουμε τους ανθρώπους μας και να κλείσουμε εντελώς το τραύμα, όχι με τρόπους που αφήνουν ένα μέρος του ανοιχτό. Τίποτα δεν είναι αδύνατο, αλλά πρέπει να δράσουμε πριν η κατάσταση καταστεί αμετάκλητη. Παλαιστίνιοι και οι Ισραηλινοί είναι θυμωμένοι για πολύ καιρό, πρέπει όμως να αναρωτηθούμε τι έχουμε πετύχει με το θυμό; Ο θυμός έφερε την καταστροφή και την αδικία στον εαυτό μας και στους άλλους.

Όταν ο πόλεμος τελειώσει, και ελπίζω ότι αυτό θα συμβεί σύντομα, όλοι θα γιορτάζουν τη νίκη, όμως στην πραγματικότητα, όλοι θα είναι χαμένοι από αυτό τον πόλεμο. Τι είδους νίκη είναι αυτή που παράγει ορφανά και ακρωτηριασμένα παιδιά και αφήνει πληγές στην ψυχή που δεν επουλώνονται; Σαν πληγωμένος, πατέρας που έχασε τα τρία αγαπημένα παιδιά του και πενθεί, αισθάνομαι τον πόνο όλων των ανθρώπων, αλλά ζητώ ένα τέλος σε αυτή την αιματοχυσία. Αυτή είναι μια στιγμή στην ιστορία που δεν πρέπει να χάσουμε. Η ελπίδα και το μέλλον της ασφάλειας και της ελευθερίας του Ισραήλ συνδέονται με την ασφάλεια, την ελευθερία και το μέλλον των Παλαιστινίων. Είμαστε σαν σιαμαία δίδυμα και κάθε ζημία που προκαλείται σε κάποιον από εμάς επηρεάζει και τον άλλο. Το πιο θαρραλέο πράγμα για τις δύο πλευρές θα είναι να αγκαλιάσουν την αξιοπρέπεια, τη χάρη και τη δύναμη του άλλου. Δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να συνεργαστούμε για να επουλώσουμε τις πληγές μας, να σκουπίσουμε τα δάκρυα μας και έχοντας κατά νου τα διδάγματα του παρελθόντος, να κοιτάξουμε μπροστά…. Όλοι ματώνουν στο ίδιο χρώμα και η ζωή όλων είναι ίδια και πολύτιμη. Καμία αιτία δεν δικαιολογεί τη δολοφονία, τον εκφοβισμό ή την απειλή των ανθρώπων. Ας οικοδομήσουμε μια νέα γενιά που πιστεύει ότι η πρόοδος του ανθρώπινου πολιτισμού είναι ένα κοινό όραμα και ότι τα πιο ιερά πράγματα στο σύμπαν είναι η ανθρωπιά και η ελευθερία».

http://www.theguardian.com