Ελευθερία του Τύπου ή των βαρόνων του Τύπου;

Του Γιώργου Πλειού

Επίσης είναι ίσως η πρώτη φορά που ειπώθηκαν πολλές ανακρίβειες, φτάνοντας ορισμένες φορές κάποιοι μέχρι του σημείου αμφισβήτησης της διάκρισης των θεσμών, που ισχύει στις ανοιχτές κοινωνίες.

Πριν απ’ όλα να υπομνήσουμε ότι το επίδικο ζήτημα αφορά πρωτίστως και κυρίως την ΕΣΗΕΑ. Οι υπόλοιποι είμαστε παρατηρητές που ίσως θα είναι πιο χρήσιμο αν ασχοληθούμε με τις αιτίες και τις διαδικασίες που έφτασε η ΕΣΗΕΑ μέχρι αυτή την απόφαση ή και με τις συνέπειές τους εκτός ΕΣΗΕΑ, αν δηλαδή ασχοληθούμε με την κοινωνιολογία αυτών των κυρώσεων – αλλά πάλι ο καθένας με την ειδικότητά του. Η απόφαση για τις πειθαρχικές κυρώσεις (διαγραφή και επίπληξη) είναι μια απόφαση που αφορά τα μέλη της ΕΣΗΕΑ, τα οποία συμμετέχουν εθελοντικά στην επαγγελματική αυτή ένωση, όπως συμβαίνει σε όλα τα σωματεία. Ως εκ τούτου, όλοι εμείς οι υπόλοιποι μπορούμε να έχουμε άποψη (άλλωστε όλοι και όλα κρίνονται στις δημοκρατίες) αλλά δεν μπορούμε να θέλουμε να επιβληθεί η άποψή μας, και μάλιστα εξωτερικά, στο εσωτερικό μιας οικειοθελούς επαγγελματικής ένωσης.

Από αυτό απορρέει πως οι δημοσιογράφοι στους οποίους επεβλήθησαν πειθαρχικές κυρώσεις δεν έχασαν τη δουλειά τους, δεν απώλεσαν το δικαίωμα να δημοσιεύουν τις απόψεις τους. Δεν παραβιάστηκε κατ’ ελάχιστον το άρθρο 14 του Συντάγματος που αναφέρεται στην ελευθερία του Τύπου – άλλωστε αν αυτό είχε συμβεί θα υπήρχε ανάλογη προσφυγή των θιγομένων στη δικαιοσύνη. Ότι οι τιμωρηθέντες από το σωματείο τους δημοσιογράφοι δεν φιμώθηκαν, αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι συνεχίζουν να εργάζονται συνεχίζουν δημοσιεύουν, και μάλιστα τις ίδιες απόψεις για τις οποίες τους επεβλήθησαν πειθαρχικές κυρώσεις, και μάλιστα στα ίδια μέσα.

Διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο εδώ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr