Έλα αγάπη μου, έλα να κάνουμε έναν Έλληνα ακόμα

Στην τεκνοποίηση υπάρχουν επιλογές, αλλά υπάρχουν και όρια. Ο καιρός περνάει γρήγορα και τρέμω στη σκέψη ότι σύντομα στην  τούρτα των γενεθλίων μου ο πρώτος αριθμός θα είναι το τέσσερα, ένα απειλητικό τεσσάρι  που θα καταδείξει τις ευθύνες και την ενοχή μου και θα με εξαναγκάσει στον απολογισμό για την εγκληματική μου ολιγωρία στο ζήτημα της δημιουργίας της δικής μας οικογένειας.

Το ξέρω πως υπάρχουν προβλήματα, κυρίως με τη δουλειά. Διακινδυνεύω να χάσω τη θέση της συντονίστριας πωλήσεων  στο πολυκατάστημα.  Όλες οι κοπέλες δουλεύουμε πολλές ώρες και  πρέπει να είμαστε  stand by, ετοιμοπόλεμες για τις ανάγκες της επιχείρησης. Το οχτάωρο είναι πια ξεπερασμένο και  την Κυριακή θα δουλεύουμε κατόπιν συμφωνίας με το αφεντικό μας. Τώρα, αν του πω ότι δε θα μπορώ να δουλεύω γιατί  έχω το παιδί, θα τον δυσαρεστήσω. Και δεν πρέπει. Γιατί μετά δε θα  φταίει, αν με απολύσει και προσλάβει άλλη υπάλληλο, που θα δουλεύει και την Κυριακή. Τι να σου κάνει ο άνθρωπος, έχει κι αυτός τα δίκια του, πασχίζει να κρατήσει την πελατεία του. Έτσι θα μείνουν ανοιχτές οι επιχειρήσεις που μας δίνουν ένα κομμάτι ψωμί.

Θα μου πεις, πότε θα το βλέπεις το παιδί, αφού πάλι δε διορίστηκες και το χειμώνα θα γυρίζεις αναπληρωτής φιλόλογος όλη την Ελλάδα. Μη στεναχωριέσαι. Θα διοριστείς κάποτε, έχεις τόσα προσόντα. Θα δώσεις εξετάσεις, έχεις τα πτυχία σου, έχεις τις ξένες γλώσσες σου, έχεις την προϋπηρεσία  σου κι όσο για εκείνο το μεταπτυχιακό στην Κύπρο με τα υψηλά δίδακτρα, μη νοιάζεσαι, θα βοηθήσουν οι γονείς μου. Εδώ μας βοηθάνε με τη γάτα μας, την Κίρκη που την κρατάνε  στο σπίτι τους όταν χρειάζεται. Αν δουν εγγονάκι, θα κάνουν ό,τι  μπορέσουν για να μας στηρίξουν, όπως πάντα άλλωστε. Τώρα, ένας λόγος παραπάνω. Στο μεγάλωμά του, άλλωστε, δε θα μπορέσουν να μας βοηθήσουν, αφού για σύνταξη ούτε λόγος. Θα δουλεύουν κι αυτοί  για πολλά χρόνια ακόμα. Τι να γίνει; Γεροί να είμαστε και δουλίτσα να υπάρχει, ρεπό να δίνονται,  κι όλα θα πάνε καλά.

Έλα αγάπη μου, να κάνουμε ένα παιδί με κάθε θυσία. Αυτός είναι, άλλωστε, ο προορισμός του ανθρώπου. Η πατρίδα μας χρειάζεται νέο ανθρώπινο δυναμικό, νέα πνοή ,νέο αίμα. Ας κάνουμε έναν Έλληνα ακόμα. Σε  μια βδομάδα φεύγεις για να  δουλέψεις  σεζόν σερβιτόρος στη Μύκονο, στη Σέριφο, στην Ίο, στη Σαντορίνη και εγώ έχω ωορρηξία. Ίσα που προλαβαίνουμε.

Πηγή: 3pointmagazine

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr