Έφυγε από τη ζωή ο θεατράνθρωπος Αχιλλέας Ψαλτόπουλος

Αποφοίτησε από την Επιθεώρηση Δραματικής Τέχνης της Ρούλας Πατεράκη και συνεργάστηκε, στο ξεκίνημά του, με το Θεατρικό Εργαστήρι Θεσσαλονίκης. Το 1985 ίδρυσε το δικό του σχήμα με τον τίτλο «Θέατρο Αναζήτηση», προκειμένου να καταπιαστεί με μεγάλους συγγραφείς που αγαπούσε, ανεβάζοντας άγνωστα έργα τους στην Ελλάδα.

Είχε σκηνοθετήσει 80 και πλέον παραστάσεις, συμμετέχοντας στις περισσότερες και ως ηθοποιός. Για πέντε χρόνια, από το 2000 μέχρι το 2005, διετέλεσε γενικός διευθυντής του θεάτρου και του Πολυχώρου «Αυλαία» διοργανώνοντας εκθέσεις ζωγραφικής, παραστάσεις, μουσικές βραδιές, συναυλίες, μπαλέτο, σεμινάρια. Η πιο χαρακτηριστική θεατρική στιγμή του, με το δικό του «θέατρο Αναζήτηση», ήταν το ανέβασμα του «Μπ όπως Μπέκετ: το όνομα της ιστορίας» (1986), του Σάμιουελ Μπέκετ, στο θέατρο «Αχίλλειον», μια παράσταση 5,5 ωρών, με επτά μονόπρακτα του Μπέκετ.

Μερικές από τις σημαντικότερες παραστάσεις που σκηνοθέτησε: «Νερό για πέταμα» (1979), «Κολλέξιον» (1981), «Ο βασιλιάς Υμπύ» (1986), «Ξαφνικά πέρυσι το καλοκαίρι» (1987), «Η ιστορία του ζωολογικού κήπου» (1988), «Λουτ» (1988), «Σουίτα 719» (1989), «Οι παλιοί καιροί» (1991), «Μαγεία, ένα σκηνικό παιχνίδι» (Outcry) (1993), «Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός» (1995), «Ο εγωιστής γίγαντας» (1997), «Όνειρα» (1998), «Oι Ψευδο-εξομολογήσεις» (2001), «Άγρια δύση» (2004), «Το γαλάζιο πουλί» (2005), «Οι καλόπιστοι θεατρίνοι» (2005), «Αμφιτρύων» (2005), «Έκβους» (2005), «Γκόλφω» (2007), «Το έγκλημα σου πάει πολύ» (2008), «Η φαλακρή τραγουδίστρια» (2009), «Κενό, κοινό, καινό» (2010), «Εύθραυστη ισορροπία» (2011), «Προδοσία +10 ποιήματα του Γέϊτς» (2012), «Herr(Ο Κος) Κόλπερτ» (2012), «Ο Μάγειρας, ο Άμλετ, η Οφηλία και …τα φαντάσματα» (2013), «Όταν τελειώσει μια ζωή…πού να πας;» (2014), «Ο Μικρός Πρίγκιπας» (2014).

Πηγή: naftemporiki.gr