Δούλος της Ελευθερίας, πάτερ;

του Γεράσιμου Μπόγρη

Σε ένα «φωτοτυπάδικο» μια ηλικιωμένη κυρία φωτοτυπούσε και μετά πλαστικοποιούσε τις κόπιες ενός εικονίσματος. Ρωτήσαμε γιατί το έκανε αυτό και εκείνη είπε: «Κοίτα πίσω παιδί μου να δεις τι γράφει και θα καταλάβεις».

Διαβάσαμε πίσω (στο περίπου): «Θεέ μου βοήθα με ώστε να αντέξω τις ειδήσεις που θα ακούσω σήμερα. Βόηθα με το Θέλημά σου να αντέχω, να υπομένω και να συγχωρώ.»

Επιστρέφοντας πέσαμε στον σταθμό της Εκκλησίας την ώρα που ο εκφωνητής έλεγε: «Αν είσαι δούλος, αλλά πιστεύεις στον Χριστό, τότε είσαι εν Χριστώ ελεύθερος. Ενώ αν είσαι ελεύθερος και πιστεύεις σε Εκείνον, τότε είσαι εν Χριστώ δούλος».

Το παιχνίδι με τις λέξεις μπορεί σίγουρα να αποκαλύψει πολλές αλήθειες. Αναρωτιόμαστε, όμως, μήπως μπορεί και να υποκρύψει μια α(ή ε;)κούσια προπαγάνδα του οργανισμού Εκκλησία.

Αν δεν είναι κανείς από εμάς κάτοχος της Αλήθειας, ωστόσο μπαίνουμε στον πειρασμό να κρίνουμε ότι από το σύνολο του Κηρύγματος του Ιησού Χριστού αναδύεται μία λέξη. «Αντίδραση».

Μια «Αντίδραση» που πραγματοποιείται με επιμονή, υπομονή, συγχώρεση στο μετανοημένο και αντοχή μέσα από την Αγάπη των συνανθρώπων. Μια αντίδραση της
Ισότητας των Ανθρώπων έναντι των «Φαρισαίων», «κλεφτών» και οποιουδήποτε είδους διαχωριστικών γραμμών που προωθούν το Μίσος και τον Πόλεμο.

Οι παραπάνω φράσεις, ίσως, να ήταν πλήρεις εάν συμπληρώνονταν ως εξής: «…να αντέχω, να υπομένω, να συγχωρώ και να αντιδρώ με συνέπεια», «αν είσαι δούλος εν Χριστώ, δεν είσαι δούλος κανενός».

Η γνωστή εικόνα του «αν χαστουκιστείς, γύρνα και το άλλο μάγουλο», δεν τελειώνει στο σημείο αυτό. Τελειώνει όταν καταλάβεις ότι ακόμη και να φας χαστούκι, συνέχισε να κηρύττεις την Αλήθεια της Ελευθερίας. Γύρνα και το άλλο μάγουλο. Δεν σε νοιάζει το μάγουλο. Είναι δευτερεύον μπροστά στη δύναμη των Λόγων σου. Της Αλήθειας. Της Αλήθειας της Ελευθερίας.

Το νόημα, δηλαδή, δεν λήγει στο «κάτσε φάε ξύλο». Δεν είναι βέβαια «βάρα». Είναι «μίλα». «Γνώριζε». «Αντιστάσου», όπως ο εξευτελισμένος απ’ τους Ρωμαίους Ιησούς συνέχισε να περιφέρεται στις πόλεις και τις επαρχίες κηρύττοντας, αψηφώντας τη χλεύη και την περιφρόνηση που του επιφύλασσαν πολλοί. Γύρναγε και το άλλο μάγουλο σε αυτούς, των οποίων την πλάτη μαστίγωναν τα λόγια Του.

Ίσως, ο οργανισμός Εκκλησία επιθυμεί δουλοπρεπείς υπηκόους. Ποίμνιο υποταγής και όχι κοινωνίας ελευθέρων. Πιστούς στο θέλημα. Μαύρο στρατό ηλικιωμένων που αναμένει διαταγές του κατόχου της «Αλήθειας» κάθε περιοχής (Ενορία) ώστε να σώσει ψυχή. Τα συγχωροχάρτια της νηστείας και των 500 μετανοιών που διέταξε ο «Ποιμένας» ως να ήταν νόμοι και συνταγές σωτηρίας ψυχών και όχι τρόπος ζωής και πραγμάτωσης της Αγάπης.

Ποιμένες που αρνήθηκαν τη γυναίκα, τον έρωτα, τα βασικά ένστικτα, προφανώς, με την ευγενή τους μορφή και όχι τη ζωώδη και έκφυλη. Ποιμένες που διαχωρίστηκαν από την κοινωνία.

Εξυπακούεται ότι υπάρχουν άνθρωποι του Οργανισμού Εκκλησίας που μπορούν να δώσουν πολλά και τα δίνουν. Δεν μηδενίζουμε. Θα ήταν σφάλμα ολέθριο και κατάφορα άδικο. Επισημαίνουμε τη γενική τάση και προβληματιζόμαστε.

από το anapnefstiras.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr