Βρασνά: «Καθαρά» από πρόσφυγες από το 1922 έως το 2019

Το βίντεο των κατοίκων των Βρασνών που εκδιώκουν πρόσφυγες από την περιοχή τους, κάνει από χθες το βράδυ τον γύρο του διαδικτύου προκαλώντας εύλογη αηδία και απέχθεια για το μίσος που τρέφουν μέσα τους.

Οι κάτοικοι της περιοχής κατάφεραν -αν μπορεί κανείς να το χαρακτηρίσει κατόρθωμα αυτό- με οδοφράγματα και άθλια λογύδρια σε ντουντούκες να μην επιτρέψουν την εγκατάσταση μερικών προσφύγων που μεταφέρονταν στην περιοχή από το hot spot της Σάμου.

Το σπουδαίο τους «κατόρθωμα» λοιπόν έκανε το άγνωστο μέχρι σήμερα χωριό τους να μαθευτεί σε όλη τη χώρα για τους πιο αρνητικούς λόγους που θα μπορούσε κανείς να φανταστεί. Το αν λοιπόν «έσωσαν» τον τουρισμό τους διώχνοντας τους πρόσφυγες είναι κάτι το οποίο μένει να αποδειχτεί.

Στο πλαίσιο της προσοχής που τράβηξε λοιπόν το χωριό των Βρασνών στην αντίληψή μας υπέπεσε και η ύπαρξη ενός Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου που λειτουργεί από το 1979.

Για να μην αναρωτιέται κανείς λοιπόν αν τα ακροδεξιά ένστικτα μερίδας των κατοίκων των Βρασνών γεννήθηκαν σήμερα ή αν προϋπήρχαν, την απάντηση τη δίνει η περιγραφή του ίδιου του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου της περιοχής που «ξερνάει» μισαλλοδοξία όχι απέναντι σε… «ξένους», αλλά ακόμη και απέναντι στους έλληνες πρόσφυγες του 1922 από τη Μικρά Ασία.

Για του λόγου το αληθές λοιπόν, όπως εμφανίζεται στην τοπική ιστοσελίδα strymonikos.net στο άρθρο παρουσίασης του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Βρασνών:

«Ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Βρασνών ιδρύθηκε από τους κατοίκους του οικισμού το 1979 σε μια προσπάθεια αναβάθμισης του πολιτιστικού επιπέδου του χωριού αλλά, περισσότερο, της διατήρησης των πατροπαράδοτων ηθών και εθίμων, αυτών που κινδυνεύουν να χαθούν λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής. Άλλωστε οι κάτοικοι των Βρασνών είναι γηγενείς και όχι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και κατοικούν αυτόν τον τόπο περισσότερο από 2.000 χρόνια».

Με άλλα λόγια, ο Σύλλογος περηφανεύεται ότι οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας δεν αλλοίωσαν τον πολιτισμό των «γηγενών» κατοίκων της περιοχής.

Κάποιοι νομίζαμε ότι η εποχή που οι «γηγενείς» Έλληνες αποκαλούσαν τους μικρασιάτες «τουρκόσπορους» και τις μικρασιάτισσες «παστρικές» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, ίσως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε.

Ίσως επίσης να αξίζει τον κόπο να σημειώσουμε κάτι ακόμη: ότι το μίσος προς τον Άλλο, τον Ξένο, δεν έχει ούτε όρια, ούτε σύνορα, ούτε χρόνο. Αυτός που 1922 μισούσε τους πρόσφυγες της Σμύρνης, που τους φοβόταν επειδή τα φαγητά τους ήταν πιο γευστικά και οι μουσικές τους πιο ισορροπημένες, που τού κακοφαίνονταν οι άγνωστες λέξεις που χρησιμοποιούσαν, που τον τρόμαζε ο κοσμοπολιτισμός τους, είναι ο ίδιος που έμαθε στα παιδιά του το 1990 να μισούν και να εκμεταλλεύονται τους μετανάστες από την Αλβανία και τις μετανάστριες από την ανατολική Ευρώπη, και οι ίδιοι που έμαθαν στα εγγόνια τους ότι οι πρόσφυγες από τη Συρία είναι ανθρώπινα «σκουπίδια» που φοβήθηκαν να πολεμήσουν και έρχονται να εξισλαμίσουν… τα Βρασνά.

Ας μείνουν λοιπόν στην βουκολική τους απομόνωση, περήφανοι για την αναλλοίωτη, γηγενή τους παρουσία εδώ και 2.000 χρόνια… Όμως ας μην υποκρίνονται πως είναι τίποτα περισσότερο από αυτό που δείχνουν: μια μισαλλόδοξη φράξια με ταλέντο στα οδοφράγματα εναντίον κυνηγημένων μωρών, μανάδων και πατεράδων.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr