Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος: "Νεανικό και πολιτικό το Φεστιβάλ Αθηνών"

Στα εικαστικά εγκαινιάζει συνεργασία με την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών και ξεκινά ένα πιλοτικό παράλληλο πρόγραμμα με δράσεις και ημερίδες για το σήμερα και το αύριο του Φεστιβάλ, τη φυσιογνωμία και την εξέλιξη των τεχνών που περιλαμβάνει. Ο απολογισμός είναι ένα αξιοπρεπές πρόγραμμα που καταρτίστηκε σε χρόνο ρεκόρ, διατηρώντας όχι μόνο τον εθνικό χαρακτήρα του αλλά και τον διεθνή- φιλοξενεί δέκα ξένες παραγωγές: Ρομέο Καστελούτσι με σπαράγματα από τον σεξπηρικό «Ιούλιο Κάισαρα», Οσκάρας Κορσουνάβας με ‘Αμλετ, Μίλο Ράου για τα σκοτεινά χρόνια των συρράξεων στα Βαλκάνια και Αν.Ευρώπη, Ροντρίγκο Γκαρσία, Λόλα Αριας για τα Φόκλαντς, Μπρέτ Μπέλι με διασκευή της όπερας Macbeth του Βέρντι κ.ά.

Με δεδομένη την έλλειψη χρόνου και τον ψαλιδισμένο προϋπολογισμό – περικόπηκε από τα 4 εκατ. ευρώ στα 3 εκατ. ευρώ, προκειμένου να πληρωθούν οι περσινές οφειλές με προτεραιότητα τους «απλούς εργαζόμενους» – μιλάμε κυριολεκτικά για έναν «αγώνα δρόμου» όλων των συμμετεχόντων και πρωτίστως του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, που δέχτηκε να σηκώσει τη σκυτάλη: «Ας πούμε ότι στον σχεδιασμό του προγράμματος ήταν για μένα πιο εύκολη η Πειραιώς, επειδή γνωρίζω το σύγχρονο ελληνικό θέατρο. Πιο δύσκολοι χώροι είναι εφέτος το Ηρώδειο και η Επίδαυρος, επειδή τα αποτελέσματα της επανεξέτασης που κάνουμε για τη λειτουργία τους το στίγμα μας θα φανεί την ερχόμενη χρονιά» λέει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος.

Η ιδέα είναι, εξηγεί ο ίδιος, περισσότερη συμφωνική μουσική, όπερα και έντεχνο ελληνικό τραγούδι στο Ηρώδειο, πιο συστηματοποιημένος διεθνής χαρακτήρας -κι όχι ευκαριακός- στην Επίδαυρο, όπου από του χρόνου θα λειτουργήσει η Διεθνής Θερινή Σχολή Αρχαίου Δράματος, (το Λύκειον), σε συνεργασία με τον δήμο Επιδαύρου, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και το Διάζωμα. Σε κάμπινγκ με 150 σπουδαστές δραματικών σχολών και 150 νέους ηθοποιούς, ηλικίας 22 έως 32 ετών, οι οποίοι θα παρακολουθούν για έναν μήνα σεμινάρια από Ελληνες και ξένους καθηγητές. 

Το εκπαιδευτικό όραμα του Β. Θεοδωρόπουλου στην Επίδαυρο αποτελεί «επιτακτική ανάγκη για την παιδεία των ηθοποιών. Να μην περιορίζεται η εκπαίδευση στις έξι -επτά παραστάσεις του καλοκαιριού αλλά και στον γύρω αρχαιολογικό χώρο. Έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πενήντα χρόνια» τονίζει ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και προσθέτει ότι επιδίδεται και σε αναζήτηση χορηγιών, υποστηρίζοντας το έργο του προέδρου του Φεστιβάλ, Γ.Αντωνακόπουλου, αφού οι οικονομικές αρμοδιότητες δεν υπάγονται στον καλλιτεχνικό διευθυντή. 

Γνώστης του ελληνικού καλλιτεχνικού χώρου, οικείος στους Έλληνες καλλιτέχνες και τις ομάδες που χρόνια συνεργάζεται, ο ιδρυτής του Θεάτρου του Νέου Κόσμου, Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ξεκίνησε την τριετή θητεία του στο Φεστιβάλ επιλέγοντας παραγωγές από το πρωτόκολο των ελληνικών προτάσεων που είχαν υποβληθεί στον Γ. Λούκο (περί τις 300). 

Όσο για τις ξένες παραγωγές, λέει χαρακτηριστικά: «Στάθηκα πολύ τυχερός γιατί όταν ζήτησα από έναν εκ των συμβούλων μου, τον Γερμανό Ματίας φονΧαρτς, διευθυντή του Θερινού Φεστιβάλ Βερολίνου, να βοηθήσει να φέρουμε ξένες παραστάσεις- κάτι εξαιρετικά δύσκολο, γιατί αυτά κλείνονται ένα με δύο χρόνια πιο πριν, μου απάντησε ότι αν και δύσκολο θα το προσπαθήσει. Την επομένη ημέρα μου τηλεφώνησε ενημερώνοντας με ότι απευθύνθηκε σε 22 ξένους σκηνοθέτες και όλοι του απάντησαν θετικά. Βρίσκω την ανταπόκριση συγκινητική, τόσο για το Φεστιβάλ όσο και για την Ελλάδα. Επομένως, ενώ ευχόμουν να έρθουν έστω πέντε ξένοι σκηνοθέτες ξαφνικά είχα την πολυτέλεια να διαλέξω από τις 22 προτάσεις τις 10, προς την κατεύθυνση που ήθελα να οδηγήσω το Φεστιβάλ: νεανικό, εναλλακτικό και περισσότερο πολιτικό». 

Είναι το θέατρο που πιστεύει και υποστηρίζει ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος: «Το θέατρο είναι από τη φύση του πολιτικό, όχι προπαγάνδα όπως κακώς θεωρούμε στην Ελλάδα» εκτιμά ο ίδιος: «Σε όλον τον κόσμο, σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, το θέατρο είναι πολιτικό. Δηλαδή αφουγκράζεται αυτό που συμβαίνει γύρω μας. Και πάνω σ’ αυτό θέτει ερωτήματα. Τι έχει μείνει ανά τους αιώνες; αυτά που αφουγκράζονταν οι συγγραφείς στην εποχή τους. Για ποιον λόγο έγραψε τις Τρωάδες ο Ευριπίδης; Για να μην επαναληφθεί το μακελειό που έγινε στη Μήλο και για τη σικελική εκστρατεία που προετοιμάζουν οι Αθηναίοι». 

Πιστεύει ότι εφέτος έχουμε πάρει μια ανάσα σαν χώρα, συγκριτικά με πέρσι τέτοια εποχή; «Όχι. Θεωρώ απλώς ότι δεν κινδυνεύουμε αλλά η οικονομική κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη για τους Έλληνες και γι’ άλλους λαούς ακόμα χειρότερα. Τρομακτικά μεγάλο ποσοστό ανέργων, αστέγων». 

Είμαστε μια χώρα ανεξάρτητη; «Νομίζω ότι ποτέ μια μικρή χώρα δεν μπορεί να είναι ανεξάρτητη. Ούτε καν οι μεγάλες δεν είναι ανεξάρτητες. Το χρήμα κυριαρχεί και στα μεγάλα κράτη και στα μικρά. Εδώ κι έξι χρόνια φανερώθηκε με την κρίση μια πραγματικότητα που ζούσαμε. Μπορεί οι πολιτικοί μας να μην έδιναν τη δέουσα σημασία, αλλά κάποια στιγμή θά έσκαγε το κανόνι. Επειδή ζεις σε μια ψεύτικη ευμάρεια θεωρείς ότι ζεις σε ανεξαρτησία;»