Αλφόνσο Ντέιβις: O κορυφαίος νέος παίκτης της Μπουντεσλίγκα γεννήθηκε σε καταυλισμό προσφύγων

Ο καταυλισμός Μπουντουμπουράμ βρίσκεται στα νότια της Γκάνας, περίπου 44 χιλιόμετρα δυτικά της Άκρα. Θεμελιώθηκε στις άγριες μέρες της δεκαετίας του ’90, υποδεχομένος πρόσφυγες από τον πρώτο Εμφύλιο Πόλεμο της Λιβερίας, που κράτησε από το 1989 μέχρι το 1996, αλλά κι από τον Δεύτερο, ο οποίος διήρκησε για μια τετραετία, από το 1999 μέχρι το 2003. Ενδιάμεσα, άνοιξε τις πύλες του και για ξεριζωμένους από τις εχθροπραξίες της Σιέρα Λεόνε. Όλοι μαζί δημιούργησαν εκεί τις νέες ζωές τους. το 2011, η κυβέρνηση της χώρας προσπάθησε να τους πείσει να φύγουν από τον καταυλισμό, καθώς οι συνθήκες επιστροφής στην πατρίδα τους ή σε κάποια πόλη της Γκάνας είχαν πλέον ωριμάσει, όμως δεν τα κατάφερε.

Νέα ζωή στον Καναδά

Κάποιοι έχτισαν τις ζωές τους ξανά στο Μπουντουμπουράμ. Κάποιοι άλλοι αναζήτησαν την διαφυγή. Ανάμεσά τους ήταν και οι γονείς του Αλφόνσο Ντέιβις, του νέου ταλέντου που έχει αναδυθεί στο γερμανικό ποδόσφαιρο, κερδίζοντας τον φετινό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου, του rookie της χρονιάς. Οι γονείς του βρέθηκαν ανάμεσα στην επιλογή της μάχης για επιβίωση στη Μονρόβια, μαζί με διάσπαρτους νεκρούς και εμπόρους όπλων, ή της προσφυγιάς. Επέλεξαν το δεύτερο. Κι εκεί, στις ακτές της Γκάνας, γεννήθηκε ο Αλφόνσο. «Η ζωή του πρόσφυγα είναι σαν να σε κλειδώνουν σε ένα κοντέινερ. Δεν μπορείς να φύγεις από τον καταυλισμό. Μπορούν να σου συμβούν τα πάντα», έλεγε χαρακτηριστικά η μητέρα του. Τελικά, κατάφεραν να γίνουν δεκτοί σε πρόγραμμα επανεγκατάστασης και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή στον Καναδά. Πρώτα στο Γουίντσορ του Οντάριο, έπειτα στο Έντμοντ. Από την αρχή, αλλά χωρίς το φόβο του πολέμου.

Ο μικρός Αλφόνσο ήταν πέντε χρονών. Έγινε δεύτερος πατέρας για τ’ αδέρφια του, καθώς οι γονείς του δούλευαν μερόνυχτα για να τα βγάλουν πέρα. Στο γήπεδο του δημοτικού σχολείο ξεκίνησε να κλωτσά μπάλα και το χάρισμά του στην ντρίμπλα και την επαφή με την «ασπρόμαυρη θεά» έγινε αντιληπτό από τις πρώτες μέρες. Χάρη στην προτροπή της δασκάλας του, εντάχθηκε στο πρόγραμμα «The Free Footie», το οποίο βοηθούσε παιδιά που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για ακαδημίες και ποδοσφαιρικό εξοπλισμό, να παίξουν το αγαπημένο τους παιχνίδι με την μπάλα. «Τον είδα στην πρώτη του επαφή με την μπάλα και ήξερα αμέσως. Το παιδί είχε χάρισμα. Κι άλλα παιδιά είχαν το ίδιο επίπεδο αθλητικότητας, όμως εκείνος είχε και το μυαλό. Ήταν πολύ περισσότερα από έναν τύπο που απλά κλοτσούσε την μπάλα στα δίχτυα», θυμάται ο ιδρυτής του Free Footie, Τιμ Άνταμς, στο επίσημο σάιτ της Μπουντσελίγκα. Στη συνέχεια, αφού πήρε τα πρώτα εφόδια, εντάχθηκε σε τοπική ακαδημία κι από εκεί στους Έντμοντ Στράικερς. «Για να είμαι ειλικρινής, έπαιζα απλά για να διασκεδάζω, για να κρατιέμαι ενεργός και μακριά από προβλήματα. Δεν πίστευα ότι είμαι πραγματικά καλός. Έπαιζα γιατί το διασκέδαζα. Έπειτα, όταν ξεκίνησα να παίζω σε ομάδα οι γονείς, οι προπονητές και τα άλλα παιδιά μου έλεγαν να συνεχίσω γιατί μπορούσα να καταφέρω πολλά και άρχισα να το πιστεύω κι εγώ. Τότε κατάλαβα ότι μπορώ να γίνω επαγγελματίας και ξεκίνησα να προπονούμε σκληρά», τόνιζε ο ίδιος.

Μια πρωτόγνωρη δύναμη

Το 2015, με το ταλέντο του να έχει ξεχωρίσει, οι γονείς του δεν στάθηκαν εμπόδιο στον δρόμο του ποδοσφαίρου. Του επέτρεψαν να μετακινηθεί 1.1259 χιλιόμετρα μακριά από το νέο τους σπίτι για να ενταχθεί στους Βανκούβερ Γουάιτκαπς. Ο Ντέιβις έγινε, όταν ήταν 15 ετών και τριών μηνών, ο νεότερος παίκτης που υπογράφει συμβόλαιο στο United Soccer League και έναν χρόνο αργότερα προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, έκανε ντεμπούτο και ξεκίνησε να «γράφει» συμμετοχές. Έγινε ο πρώτος ποδοσφαιριστής που γεννήθηκε μετά το 2000 και αγωνίστηκε στο MLS, την κορυφαία αμερικανική λίγκα. Η θέλησή του για να καθιερωθεί ήταν μοναδική. «Κοιτάζοντας πίσω στα όσα έκανε για μένα η οικογένειά μου, το να βρίσκω κίνητρο για τον εαυτό μου ήταν λίγο πιο εύκολο από ό,τι γίνεται συνήθως», έλεγε χαρακτηριστικά. Αφού πέρασε από τις «μικρές» εθνικές του Καναδά, έπαιξε για πρώτη φορά στην ομάδα των ανδρών στις 14 Ιουνίου του 2017. Μια εβδομάδα πριν, είχε πάρει την υπηκοότητα.

«Όλοι οι παίκτες μας μπορούν να αντλήσουν έμπνευση από τον Αλφόνσο Ντέιβις. Υποδηλώνει τι είναι πραγματικά ο Καναδάς. Μια χώρα που τους δέχεται όλους», έλεγε ο Ομοσπονδιακός τεχνικός, Τζον Χέρτμαν. Τον Ιούλιο του 2018, η Μπάγερν Μονάχου τον απέκτησε με μεταγραφή-ρεκόρ στην ιστορία του αμερικανικού πρωταθλήματος.
Μετά την πρώτη, αναγνωριστική, χρονιά, ο Ντέιβις βρήκε χώρο στην 11άδα λόγω των τραυματισμών που χτύπησαν τους Βαυαρούς και καθιερώθηκε στο αριστερό άκρο της άμυνας. Η ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των Βαυαρών από τον Χάνσι Φλικ τον βοήθησε πολύ, καθώς από τον Οκτώβριο ο νεαρός έγινε βασικός και κατάφερε να εξελιχθεί. «Ο Αλφόνσο τα πηγαίνει φανταστικά. Πέραν της ταχύτητάς του, δουλεύει πάρα πολύ αμυντικά. Επίσης δημιουργεί γκολ και σκοράρει και ο ίδιος. Είναι ακόμα νέος και μπορεί να βελτιωθεί και να μάθει ακόμα περισσότερο. Είναι χωρίς αμφιβολία ένας από τους παίκτες-κλειδιά μας αυτή τη στιγμή», τόνισε ο 55χρονος προπονητής, ο οποίος οδήγησε την Μπάγερν στο όγδοο σερί της πρωτάθλημα. Ο Ντέιβις δεν δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στις ανάγκες της νέας του θέσης και να συνδυάσει τις επιθετικές αρετές, που ήταν ούτως ή άλλως μέρος του παιχνιδιού του, με την τακτική και αμυντική προσήλωση. Οι συμπαίκτες του του έβγαλαν το παρατσούκλι «Road Runner» από το διάσημο καρτούν, ενώ ο μικρός έσπασε το ρεκόρ ταχύτητας στην Μπουντεσλίγκα, καταγράφοντας 22.7 μίλα την ώρα στην αναμέτρηση με τη Βέρντερ Βρέμης. Ο πρόσφυγας από τη Λιβερία είναι επίσης υποψήφιος για το βραβείο «Golden Boy», που αφορά τον καλύτερο νέο κάτω των 21 ετών στην Ευρώπη. 

«Ο Αλφόνσο είναι ένας παίκτης με μεγάλη καρδιά και μεγάλη δύναμη, τεράστια δύναμη», δήλωσε για κείνον ο συμπαίκτης του, Τόμας Μίλερ. Ο Ντέιβις λαξεύτηκε σε συνθήκες πρωτόγνωρες για τους περισσότερους σταρ του ποδοσφαίρου, γεγονός που αλλάζει όλη την προοπτική του γύρω από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Κι η ιστορία του δίνει ελπίδα…