Αχτσιόγλου: «Ο σεξισμός, όταν δεν είναι ορατός, είναι ακόμα πιο ωμός»

Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την “ένταση” του σεξιστικού λόγου στη δημόσια σφαίρα και πού οφείλεται κατά τη γνώμη της, η Εφη Ατχσιόγλου σημείωσε τα ακόλουθα:

«Ο σεξισμός εκδηλώνεται μάλιστα άλλοτε εξόφθαλμα και βίαια άλλοτε όμως υπόγεια και ύπουλα ακόμα και μέσω των λεκτικών μας πρακτικών, μέσω των «επιλογών» που κάνουμε στις λέξεις ή των «επιλογών» που κάνει ένα ρεπορτάζ στη θεματολογία του.

Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, το είδαμε αυτό και κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ο σεξισμός καταλήγει ακόμη και στη σωματική βία. Χαρακτηριστικό όμως του σεξισμού είναι ότι ακόμη και η βία στη συνέχεια δικαιολογείται συνήθως ενοχοποιώντας το ίδιο το θύμα. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει εκείνο το αμίμητο «ναι, αλλά»; Ναι, αλλά και εκείνη προκαλούσε.

Από τη στιγμή λοιπόν που η πατριαρχία καθορίζει δομικά τις σχέσεις ανδρών και γυναικών, είναι επομένως πανταχού παρούσα, δεν θα μπορούσε να μην εκδηλώνεται και στην πολιτική ή τη δημοσιογραφία περί της πολιτικής. Είναι τελικά απλώς ένδεια επιχειρημάτων όμως; Ή κάτι βαθύτερο που δεν αφορά απλώς τις πολιτικές επιλογές ή απόψεις του καθενός; Γιατί όταν ένας άνδρας διαφωνεί με έναν άνδρα πολιτικά δεν του επιτίθεται ποτέ απλώς και μόνο επειδή είναι άνδρας;

Σε κάθε περίπτωση πάντως ένα είναι το σίγουρο: ότι ο προοδευτικός κόσμος έχει πολλές μάχες να δώσει ακόμη. Διότι να είστε βέβαιος ότι όταν δεν είναι ορατός στη δημόσια σφαίρα ο σεξισμός είναι ακόμα πιο ωμός και επιθετικός».