Αφγανιστάν: το Νεκροταφείο των φιλόδοξων Αυτοκρατοριών

Στο πολιτικό σκέλος αυτής της 40ετους τραγωδίας ,ο Λένιν το είχε πει πρώτος. Στο βιβλίο κράτος και επανάσταση αναφέρει ότι η επανάσταση και -κατ επέκταση- η δημοκρατία δεν εξάγονται από την μια χώρα στην άλλη,διαφορετικά είναι αναπόφευκτη και η εξαγωγή αντεπαναστάσεων.Δυστυχώς οι διάδοχοι του δεν συμμερίστηκαν αυτή την άποψη με τα γνωστά αποτελέσματα.

Στο στρατιωτικό σκέλος ο Πρώσος θεωρητικός του πολέμου Καρλ φον Κλαούζεβιτς είχε πει το εξής. «Κανείς δεν πρέπει να αρχίζει έναν πόλεμο αν δεν έχει ξεκαθαρίσει τους στόχους του: τι επιδιώκει με τον πόλεμο, πώς θα τον διεξάγει και τι θα κάνει αν τον κερδίσει».

Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΣΣΔ εισέβαλαν έχοντας ικανοποιήσει μόνο την πρώτη συνθήκη, και χωρίς μακροπρόθεσμο πολιτικοστρατιωτικό σχεδιασμό. Έτσι, το Αφγανιστάν διατήρησε επάξια τον τίτλο νεκροταφείο των αυτοκρατοριών . 

Άλλωστε, μετέπειτα αποδείχτηκε ότι καταλυτικό ρόλο στην αποδιάρθρωση της σοβιετικής ένωσης είχε παίξει το «Βιετνάμ των Ρώσων»: η ήττα του «αήττητου Κόκκινου Στρατού» στο Αφγανιστάν .Η οικονομική αιμορραγία που υπέστη η ΕΣΣΔ εξαιτίας του πολέμου όσο και οι 15 χιλιάδες νεκροί συντέλεσαν καθοριστικά στην  άνοδο του Γκορμπατσόφ στην εξουσία και στην έναρξη της περεστρόικα. 

Πέρα από τις οικονομικές και γεωπολιτικές συνέπειες, η ήττα της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν αποτέλεσε ένα στρατηγικό πλήγμα για το κύρος της. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριζόμασταν ότι η προέλαση του κόκκινου στρατού ξεκίνησε το 43′ από την πόλη του Στάλινγκραντ και ανακόπηκε το 80′ στα βουνά του Αφγανιστάν.

Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης ότι, 20 χρόνια αργότερα, ο σοβιετικός στρατός είχε κάνει τα ίδια επιτελικά και στρατηγικά  λάθη που έκανε ο αμερικανικός. Επεδίωξε να δημιουργήσει και να εκπαιδεύσει έναν τακτικό αφγανικό στρατό μεγέθους 300.000 ανδρών, ακριβώς δηλαδή, όσους άνδρες είχε στα χαρτιά και ο στρατός που δημιούργησαν οι Αμερικανοί και ο οποίος κατέρρευσε αστραπιαία μετά την αποχώρηση τους ακριβώς όπως διαλύθηκε και ο πανίσχυρος στρατός του νότιου Βιετνάμ το 75 .

Επίσης, τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι σοβιετικοί απέτυχαν να αποκόψουν τις γραμμές ανεφοδιασμού των Ταλιμπάν από το γειτονικό Πακιστάν και να τερματίσουν την οικονομική βοήθεια που τους πρόσφεραν μυστικά οι χώρες του κόλπου. Έτσι οι Ταλιμπάν απλώς απέσυραν τον κύριο όγκο των δυνάμεων τους στις πιο ορεινές περιοχές διεξάγοντας τακτικές επιθέσεις σε απομονωμένα φυλάκια και τρομοκρατικού τύπου επιθέσεις στα αστικά κέντρα εγκλωβίζοντας ΗΠΑ και ΕΣΣΔ σε έναν ατέρμονο πόλεμο φθοράς.  

Η πραγματική αίτια της αστραπιαίας κατάρρευσης του υποτιθέμενου φιλοαμερικανικου δημοκρατικού καθεστώς της Καμπούλ, ήταν η ασύλληπτη διαφθορά που καλλιέργησαν τα ίδια τα αμερικάνικα στρατεύματα κατοχής και η αμερικάνικη ηγεσία όπως παραδέχεται μέχρι και ο ίδιος ο Ομπαμα  στο βιβλίο του «Γη της επαγγελίας».

Κυβερνήσεις χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση ανεβοκατέβαιναν με μοναδικό κριτήριο την συμμόρφωση με την πολιτική των ΗΠΑ και τις επιταγές των αμερικάνων στρατηγών. Το εμπόριο οπίου και η πρακτική της μεταπώλησης αμερικάνικων όπλων στους Ταλιμπάν ανθούσε στις τάξεις του αφγανικού στρατού ακριβώς όπως και η κατάχρηση δημοσίων κονδυλίων στην πολιτική ζωή.

Συνεπώς μοναδικός συνεκτικός ιστός που κρατούσε όρθιο το κράτος μαριονέτα των ΗΠΑ ήταν ο αμερικάνικος στρατός κατοχής μαζί με την συνεχή ροή οικονομικού κεφαλαίου . 

Στο σήμερα βλέπουμε την ιστορία πραγματικά να επαναλαμβάνεται. Οι σκηνές χάους στο αεροδρόμιο της αφγανικής πρωτεύουσας, τα βίντεο που δείχνουν απελπισμένους ανθρώπους  να πέφτουν  από αμερικανικά αεροπλάνα κατά την απογείωσή τους σκαρφαλωμένα στην κοιλιά του σκάφους, τα ελικόπτερα πάνω από την αμερικανική πρεσβεία, όλες αυτές οι σκηνές παραπέμπουν αυτόματα στη βιαστική εκκένωση της Σαϊγκόν και της αμερικανικής πρεσβείας το 1975. Η κυριολεκτικά άτακτη και ανοργάνωτη αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν, αποδεικνύει ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν πλέον να επιβάλλουν τη θέληση τους σε κάθε μέρος του πλανήτη και συχνά δεν αποτελούν αξιόπιστο σύμμαχο. Άλλωστε όλοι γίναμε μάρτυρες μιας παρόμοιας στάσης των ΗΠΑ και το 19′ στην Συρία, όταν δηλαδή, η διοίκηση Τραμπ αποφάσισε να απαγκιστρωθεί από την περιοχή δίνοντας το πράσινο φως για περαιτέρω εμπλοκή Ρωσίας και Τουρκιάς, εγκαταλείποντας στην μοίρα τους τους κούρδους «συμμάχους της».

«Ένας ανόητος πόλεμος, που σχεδιάστηκε στο πόδι και δειλά τερματίστηκε εν μέσω πόνου και καταστροφής… Χωρίς να αφήσει κανένα όφελος… Η τελική μας εκκένωση θύμιζε την υποχώρηση στρατού ηττημένων.»

Τα λόγια του Βρετανού συγγραφέα και στρατιώτη G. Gleig για την αποχώρηση των Βρετανών στρατιωτών από την Kαμπουλ το μακρινό 1842, κάλλιστα θα μπορούσαν να είναι λόγια ενός σοβιετικού πεζικάριου το 1990, ή ενός Αμερικανού πεζοναύτη το 2021 

Υγ Τα πρωτεία της πιο θλιβερής αποχώρησης από την Καμπούλ διατηρεί ακόμα η μεγάλη Βρετάνια.  Από τους 4,500 στρατιώτες της βρετανικής αυτοκρατορίας και τους 12,000 τοπικούς συμμάχους της που εγκατέλειψαν την πόλη το 1842, επιβίωσε μόλις ένας Βρετανός αξιωματικός καβαλά σε ένα τραυματισμένο άλογο που κατάφερε να φτάσει στην Ινδία .
 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr