Κότες, καλαμπόκια, και ΣΥΡΙΖΑ

Γράφει ο Θανάσης Καρτερός
Ο διαταραγμένος πάει, λέει το σχετικό ανέκδοτο, στο γιατρό και του εξομολογείται ότι αισθάνεται να είναι καλαμπόκι. Ο γιατρός τον υποβάλει σε ειδική θεραπεία και κάποια στιγμή ο ασθενής αισθάνεται επιτέλους να είναι πάλι μια χαρά άνθρωπος -μέχρι κι αριστερός που λέει ο λόγος. Φεύγει ευτυχής από το ιατρείο, αλλά σε λίγο γυρίζει ασθμαίνων και τρομαγμένος για να ρωτήσει το γιατρό: Εγώ το ξέρω ότι δεν είμαι καλαμπόκι, γιατρέ μου, αλλά οι κότες το ξέρουν;
Το ανέκδοτο μπορεί να είναι αποξηραμένο και να μην προκαλεί πολύ γέλιο, αλλά το ηθικό του δίδαγμα παραμένει αειθαλές και η αγνόησή του προκαλεί πολύ κλάμα. Όπως για παράδειγμα παρατηρήσαμε σε πλείστες όσες περιπτώσεις στην πορεία προς το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και κατά πώς πάει θα παρατηρήσουμε και κατά το συνέδριο. Επέσατε θύματα αδέλφια εσείς. Διότι δεν συνειδητοποιήσατε ότι είστε αν και δεν πρέπει να είστε καλαμπόκι, πράγμα που δεν εμπόδισε τους απέναντι να συνειδητοποιήσουν ότι είναι, αν και δεν πρέπει να είναι, κότες.
Ουδέν κακόν αμιγές καλού όμως. Συνεχίζεται έτσι μια παλιά παράδοση της αριστεράς κάθε αποχρώσεως. Κατά την οποία όταν εμφανίζονται πολιτικές διαφορές θεωρούμενες ως σοβαρές, γίνεται αυτομάτως ο διαχωρισμός: Από δω τα καλαμπόκια, από κει οι κότες. Με τους ρόλους μάλιστα να εναλλάσσονται από περίπτωση σε περίπτωση, έτσι που κάποιο παθητικό καλαμπόκι στη μια περίπτωση να μεταβάλλεται σε μαχητική κότα στην άλλη. Και να αποκαθίσταται τελικώς με ένα σχεδόν μαγικό τρόπο η ισορροπία στους αριστερούς βιότοπους.
Ο δηκτικός Ηλίας Ηλιού σχολίαζε το φαινόμενο με τη φράση: Κεφαλή εν όψει, πυρ ομαδόν. Κότες και καλαμπόκια εδώ και δεκαετίες τρώνε και τρώγονται, ψηφίζουν και καταψηφίζουν, ψηφίζονται και καταψηφίζονται, κακαρίζουν και φραξιονίζουν. Κάθε παλιός έχει τσιμπήματα κότας στην κοιλιά και γεύση καλαμποκιού στη γλώσσα. Και κατά πώς φαίνεται τώρα ασκούνται είτε ως κότες, είτε ως καλαμπόκια, είτε ως και τα δυο, όπως είναι πολιτικά πιο σωστό, και οι νεότεροι.
Το είδος δηλαδή καλαμπόκι-κότα, το οποίο πολλοί υποσχέθηκαν να εξαλείψουν, αποδεικνύεται εφτάψυχο -όπως και η αριστερά. Για την οποία πάντως είναι γεγονός, πως όσες ψυχές της και να βγουν στο πεδίο της εσωκομματικής διαπάλης, μένουν αρκετές και για τον ταξικό εχθρό. Συνεπώς: Καλή όρεξη σε όλους…
Από την Αυγή