Ο θησαυρός του μακαρίτη

“Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων” έλεγε (κάπου 2.300 χρόνια πριν) ο Αριστοτέλης αλλά οι «ισαποστάκηδες» (της πούρας Κομμουνιστικής Αριστεράς, της Αριστεράς που συμμαχεί για τη ρήξη και του Σοσιαλδημοκρατικού μετασχηματισμού της κοινωνίας) νοιάζονται για την περιχαράκωση της Μονής τους και όχι του κοινού Δόγματος.

Ο ένας επαναφέρει -μετά από 71 χρόνια- το “τι Παπάγος, τι Πλαστήρας, ούλοι οι σκύλοι μια γενιά”, ο άλλος κραδαίνει την αντιμνημονιακή του παρθενία και την δραχμολαγνική του υστερία (σε παραλλαγή «Δήμητρας» αυτή τη φορά), ενώ ο τρίτος ξεσηκώνει τον κόσμο φωνάζοντας “λύκοι μπήκαν στο μαντρί” ή οι πλαστογράφοι της διαθήκης κλέβουν εμάς (τους νόμιμους κληρονόμους) για να βάλλουν στο χέρι τον «θησαυρό του Μακαρίτη».

Σε κάποιο βαθμό -μικρότερο ή μεγαλύτερο- ανάλογα με τον πολιτικό φορέα, ειδικότερα σε προεκλογικό χρόνο, η περιχαράκωση είναι κατανοητή αφού από τον ίδιο ανθόκηπο «ψωνίζουν» τριαντάφυλλα, αλλά δεν είναι διόλου κατανοητό όταν καταστρέφεις τις τριανταφυλλιές του γείτονα γιατί τότε θα φυτρώσουν παντού γαϊδουράγκαθα από το περιβόλι του απέναντι καταπατητή.

Στην τωρινή προεκλογική περίοδο, που -όπως είθισται- το θερμόμετρο ανεβαίνει, έχει αναπτυχθεί ένα νέο -παράλογο και παραφύση- ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, ανάστροφης προέλευσης, με διαφορετικό δηλητήριο (στα φαρμακερά του βέλη), αλλά με την ίδια κατεύθυνση, χωρίς αποκλίνοντα προσανατολισμό και με τον ίδιο και τον αυτό αποδέκτη.

Μόνο που αυτή τη φορά, πυροβολώντας τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ πυροβολούν τα πόδια τους, μαζί και το σώμα της μεγάλης στενάζουσας κοινωνικής πλειοψηφίας, γιατί: Πυροβολούν την απλή αναλογική που αποτελούσε το πάγιο και διαχρονικό
αίτημα της κεντροαριστεράς στον τόπο.

Πυροβολούν την μεγάλη ευκαιρία της δημοκρατικής διακυβέρνησης, η οποία δοκιμάζεται για πρώτη φορά. Δίνουν το φιλί της ζωής στο κοινωνικά μειοψηφικό καθεστώς Μητσοτάκη που έχει βαλθεί να κάψει την απλή αναλογική. Παρέχουν και τη φωτιά και το στουπέτσι για να μπουρλοτιάσει η διαφυγή προς τα μπρος της βαλλόμενης κοινωνίας. O Νίκος Ανδρουλάκης σέρνει πρώτο το χορό από το νέο ΑΝΤΙ-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, γιατί ενώ λεκτικά εμφανίζεται να κρατάει ίσες αποστάσεις (“ούτε Τσίπρας ούτε Μητσοτάκης”, “Πάτσης και Παππάς είναι τελεσίδικα καταδικασμένοι”, “η τετραετία ΣΥΡΙΖΑ και η τετραετία Μητσοτάκη κατέστρεψαν την χώρα”) στην πράξη ενισχύει την ρητορεία της Ν.Δ. «όλοι ίδιοι είμαστε», αθωώνοντας έτσι το θύμα (ο παρακολουθούμενος) τον θύτη του (τον παρακολουθητή).

Εκεί όμως που ξεσάλωσε ο Νίκος Ανδρουλάκης ήταν με τον «θησαυρό του μακαρίτη» και -από τον ΣΚΑΪ- ξιφούλκησε: “Ο κ. Τσίπρας με όσα κάνει προσπαθώντας να μιμηθεί το ΠΑΣΟΚ και τα συνθήματά του, γίνεται τυμβωρύχος του Ανδρέα Παπανδρέου”.

Ας μας απαντήσει ο «νόμιμος κληρονόμος»:
Έκανε διμέτωπο αγώνα ο Ανδρέας (όπως κάνει ο Ανδρουλάκης) ή ήταν ασυμβίβαστος αντίπαλος της Δεξιάς μέχρι το βιολογικό του τέλος; Διανοήθηκε ποτέ ο Ανδρέας να συνεργαστεί με την Δεξιά, με την προϋπόθεση να μην είναι πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης;

Έχει ακούσει ποτέ τι έλεγε ο Ανδρέας για την απλή αναλογική; “Η απλή αναλογική γίνεται για να μην υπάρξει αυτοδυναμία ή να υπάρξει αυτοδυναμία μόνον σε εξαιρετικές περιπτώσεις – λαϊκού ρεύματος τεράστιου – αλλά ο στόχος της αναλογικής είναι πράγματι οι συμμαχικές κυβερνήσεις. Προς τι η αναλογική όταν η Αριστερά έρχεται να κάνει έναν μονομέτωπο
αγώνα συνεργαζόμενη με τη Δεξιά”. “Αν κλέβετε από τους συγχρόνους, θα σας αποδοκιμάσουν για λογοκλοπή, αν όμως κλέβετε απ’ τους αρχαίους, θα σας επαινούν για την ευρυμάθειά σας”.

Charles Caleb Colton. Άγγλος γνωμικογράφος

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr