Η Βίβλος Πισσαρίδη και η ανοσία των… καραβιών

Για μας τους παλιούς η «κολοκυθιά» ήταν ένας ευχάριστος τρόπος για να περνάμε τα παιδικά μας απογεύματα. Τότε, δεν περνούσε από το μυαλό μας ότι αυτό το «και γιατί;» του παιχνιδιού ήταν κάτι παραπάνω από παιδική διαφωνία. Χρειάστηκε να περάσουν αρκετά χρόνια για να συνειδητοποιήσω ότι η «κολοκυθιά» μπορεί να μετατραπεί σε… πολιτική και φιλοσοφία διακυβέρνησης. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ουσιαστικά συμπεριφέρονται σαν να παίζουν την «κολοκυθιά», με τους μεν να προτείνουν και τους άλλους να διαφωνούν και να αντιπροτείνουν. Μία «αναπαράσταση» της Δημοκρατίας στην οποία ο νικητής αναδεικνύεται το βράδυ των εκλογών, αλλά που κρίνεται καθημερινά από τα «γιατί έτσι θέλω…» αυτών που έχουν το «πάνω χέρι».

Την τελευταία εβδομάδα, ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του με τα διαδοχικά «έτσι θέλω» έδωσαν μία όχι τόσο καινούργια αλλά εξαιρετικά επικίνδυνη διάσταση στην πολιτική «κολοκυθιά». Η «Βίβλος» του Πισσαρίδη που οι εντολές της θα μετατρέψουν τις ζωές των πιο αδύναμων σε κόλαση, τα βαπόρια που στη θωριά τους ο κορονοϊός σκιάζεται και το βάζει στα πόδια, οι αυθαιρεσίες που, μετά τη σιωπηλή κυβερνητική αποδοχή, τείνουν να γίνουν συνοδευτικό της εργασίας, η επιλεκτική «ευαισθησία» στα θύματα των φυσικών καταστροφών,… είναι μερικές σαφείς ενδείξεις για τον τρόπο που η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται το… παίγνιο. Αν το καλοσκεφτείς, όλα αυτά μαζί και καθένα ξεχωριστά συνθέτουν τον νέο πολιτισμό της διακυβέρνησης που επιχειρεί να επιβάλει και στον οποίο όλα ερμηνεύονται και δικαιολογούνται με την επίκληση ενός: «Γιατί έτσι θέλω…».

Πέρα από τα καλαμπούρια η εβδομάδα που πέρασε ήταν αποκαλυπτική. Γνωρίσαμε τον νέο «προφήτη» της οικονομίας, τον κ. Πισσαρίδη, που για χάρη των «προφητειών» του ο κ. Μητσοτάκης «χειροτόνησε» έναν υπουργό για να προσηλυτίσει πιστούς που -όμοια με τους χριστιανούς- θα προσεύχονται να καρποφορήσουν τα λεφτόδεντρα του Ταμείου Ανάκαμψης που θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε… παράδεισο.

Μάθαμε επίσης για την «ανοσία των καραβιών». Τα έγκυρα χείλη του κ. Θεοχάρη «προφήτευσαν» («Εφ.Συν.» 7/8/2020) ότι ο κορονοϊός μόλις αντικρίσει την μπουκαπόρτα του καραβιού κρύβεται έντρομος στα αμπάρια για 2-3 ώρες και μετά ξεμυτίζει για να επιτελέσει το καταστροφικό του έργο. Πληροφορίες που εμφάνιζαν τον ΠΟΥ να καλεί εσπευσμένα τον υπουργό Τουρισμού για να κάνει διαλέξεις για την επικινδυνότητα στα καράβια, κρίνονται ανακριβείς.

Διαισθανθήκαμε ότι στο νέο εργασιακό τοπίο που οραματίζεται η κυβέρνηση, με έμπνευση από τη «Βίβλο» του Πισσαρίδη, οι εργαζόμενοι θα καλούνται να αποδέχονται ότι όχι μόνο οι αυθαιρεσίες αλλά και οι απειλές περιλαμβάνονται στα αποδεκτά και θεμιτά δικαιώματα του εργοδότη.

Ας ξεκινήσουμε όμως από την περίπτωση Πισσαρίδη. Ηρθε λοιπόν «μετά χορών και τυμπάνων» και μας είπε ότι τη λύση για το ασφαλιστικό την είχε βρει ο Πινοσέτ πριν από μισό αιώνα. Προφήτευσε επίσης ότι η εργασία θα πρέπει να είναι ευέλικτη και προσαρμοστική σαν την πλαστελίνη και ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να στοχεύει στο να κατασκευάζει πειθήνιους εργαζομένους, οι οποίοι θα υπηρετούν αγόγγυστα την πάνσοφη Θεά Αγορά χωρίς απαιτήσεις και δικαιώματα.

Κι εγώ με το φτωχό μου το μυαλό σκέφτομαι – με όρους κολοκυθιάς: «Και γιατί ο Πισσαρίδης και όχι ο Πικετί ή ο Μιλάνοβιτς ή κάποιος άλλος σπουδαίος οικονομολόγος που υποστηρίζει ότι οι ανισότητες είναι οι μήτρες όπου κυοφορείται ένας κόσμος στον οποίο οι πραγματικά πλούσιοι δεν είναι υπόλογοι σε κανέναν άλλον πέραν του εαυτού τους;».

Μια απάντηση που θα μπορούσε να δώσει ο κ. Μητσοτάκης είναι: «Γιατί έτσι… Γιατί ο λαός αποφάσισε για μία τετραετία να κάνω ό,τι θέλω». Κάποιοι θα απαντήσουν: «Και γιατί να κάνεις ό,τι θέλεις εσύ και να μην κάνεις ό,τι θέλουν οι πολλοί;». Λάθος απάντηση, απαντά σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο, πριν αναθέσει στον κ. Χρυσοχοΐδη να τιμωρήσει τους… αιρετικούς.

«Δεν υπάρχει θέμα με την πληρότητα στα πλοία. Δεν είναι επικίνδυνος ο συνωστισμός για 2-3 ώρες στα πλοία», δηλώνει ο υπουργός Τουρισμού Χάρης Θεοχάρης. «Και γιατί αυτή η ανοσία περιορισμένης διάρκειας να ισχύει μόνο στα καράβια και να μην ισχύει στα τρένα, στα λεωφορεία, στα μπιτσόμπαρα, στα…», αναρωτιούνται κάποιοι. «Γιατί μόνο εγώ ξέρω…», τους απαντά ο πρώην φοροεισπράκτορας, νυν τουριστικοεισπράκτορας. «Και ο Τσιόδρας;», του απαντούν οι άσχετοι που τον άκουγαν επί σχεδόν τρεις μήνες με τον Χαρδαλιά να ψάλλουν τα απολυτίκια κατά του… συνωστισμού. Λάθος απάντηση, απαντά ο κ. Θεοχάρης και καλεί τον Χρυσοχοΐδη για τα περαιτέρω…

Η αγορά εργασίας θα πρέπει να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, λέει ο κ. Βρούτσης εκφράζοντας τη σκέψη του Πισσαρίδη (σ.σ.: εδώ η υπόθεση παραπέμπει στο «αυγό του Κολόμβου»: η σκέψη του Πισσαρίδη δημιούργησε τον Μητσοτάκη και τον Βρούτση ή ο Μητσοτάκης και ο Βρούτσης βρήκαν τον… Πισσαρίδη τους;). «Και γιατί να προσαρμοστούμε στην αυθαιρεσία και όχι στη νομιμότητα της συναίνεσης;», απαντούν οι συμμετέχοντες στο κοινωνικό παίγνιο. «Γιατί εγώ βάζω τους κανόνες, δεν θα το κάνουμε εδώ της… κολοκυθιάς», ανταπαντά ο υπουργός Εργασίας και φωνάζει τον Χρυσοχοΐδη για να αποκαταστήσει τον νόμο και την τάξη, ώστε να μην υπάρχουν παρανοήσεις για το ποιος είναι ο αρχηγός της… κολοκυθιάς.

Αυτά είναι μερικά από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα του τρόπου με τον οποίο η κυβέρνηση αντιλαμβάνεται την πολιτική… κολοκυθιά. Σ’ αυτούς τους δώδεκα μήνες έχει γίνει φανερό ότι στο μυαλό της δεν υπάρχει κανένα περιθώριο υποχώρησης και αποδοχής του λάθους. Ο,τι κάνει και ό,τι σκέφτεται να κάνει είναι καλώς καμωμένα και αυτά που λένε όσοι διαφωνούν δεν είναι τίποτε άλλο παρά γκρίνιες και εικονοκλαστικές υστερίες που χρήζουν καταστολής και σωφρονισμού. Ομως ο αυταρχισμός του «έτσι θα γίνει, επειδή έτσι το θέλω» τις περισσότερες φορές καταλήγει σε… τερατογενέσεις.

*Δημοσιογράφος, συγγραφέας

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr