Αναλύονται οι λόγοι που το ανέδειξαν σε κρίσιμο όπλο –και ταυτόχρονα έπαθλο- των δύο Παγκοσμίων Πολέμων. Ο τρόπος που το αγγλικό ναυτικό, το οποίο από το 1914 όταν αντικατέστησε το κάρβουνο με πετρέλαιο, επικράτησε του γερμανικού. Για την Αυτοκρατορία ήταν ένας φαύλος κύκλος διαρκούς επέκτασης καθώς η «δίψα» για τον «μαύρο χρυσό» προκάλεσε την ανάγκη κυριαρχίας στις πετρελαιοφόρες περιοχές του κόσμου.
Καταγράφεται η ένδεια της χιτλερικής Γερμανίας σε καύσιμα, πράγμα που την ανάγκασε να στραφεί στις σοβιετικές πετρελαιοπηγές και να καταλήξει στην ήττα (και) από την έλλειψη βενζίνης στα πάντσερ της.
Υπενθυμίζεται η τραγική ιστορία των περσικών πετρελαίων που όταν ο Μοσαντέκ θέλησε να τα εθνικοποιήσει ανατράπηκε από τους Αγγλοαμερικανούς και τον σάχη. Πράγμα που ίσως εξηγεί τη σημερινή εχθρότητα της Δύσης προς το Ιραν.
Επισημαίνεται η μόνιμη έλλειψης της Ευρώπης σε κοιτάσματα υδρογονανθράκων, παρά την άντληση από τη Βόρεια Θάλασσα και η αναγκαστική εξάρτηση της από τη Ρωσία.
Αναδεικνύονται τέλος οι πιθανές εναλλακτικές πηγές που θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν σταδιακά το πετρέλαιο, σχιστολιθικά, αιολικά, φωτοβολταϊκά κ.α.