Γρηγόρης Λαμπράκης – Δεν υπάρχει θάνατος όταν ένας λαός σηκώνεται να δείξει το ανάστημα του

Γιατρός, αθλητής και πολιτικός με την προσωπικότητα και τη δράση του παραμένει και σήμερα ένα σύμβολο του αγωνιζόμενου ανθρώπου κατά της πολιτικής καταπίεσης, ένας άνθρωπος που στρατεύτηκε με την ΕΔΑ προσπαθώντας να δυναμώσει το μήνυμα της ειρήνης.

Απόσπασμα από το βιβλίο «Ζ» του Βασίλη Βασιλικού

«Αυτά τα χέρια δεν θα αγγίξουν ξανά ανθρώπινη σάρκα. Αυτά τα χέρια θα γυρίσουν στο νερό. Θα γίνουν καστανόχωμα για τα λουλούδια. Αυτά τα χέρια που κρατούσαν το νυστέρι κι έγιαναν τον ανθρώπινο πόνο, δωρεάν. Αυτό το πρόσωπο δεν θα ξαναβουτήξει στη θάλασσα. Αυτά τα χείλια δεν θα σε ξαναφιλήσουν. Σώμα κλειστό, επιστολή δίχως παραλήπτη που επιστρέφει στον αποστολέα της, τη μάνα γη. Σώμα με αίμα που πάγωσε στις φλέβες. Καμιά κυκλοφορία. Όπως μια φωτογραφία που «παγώνει» στην οθόνη, μέσα στην πιο μεγάλη κίνηση του δρόμου και των μαγαζιών. Εκεί, σ’ αυτή τη στιγμή, τελειώνουν όλα».

«Κι έτσι, ανάμεσα σε δυο ουρανούς, η ψυχή ακολουθούσε την αναστάσιμη πορεία. Ήξερε πολύ καλά τώρα ότι το σώμα δεν πέθανε, αφού τόσος λαός συσπειρώθηκε γύρω απ’ το φέρετρό Του. Ήξερε ακόμα ότι η αθανασία είναι ότι επιζεί μες στη μνήμη των άλλων. Και η φωνή που δέσποζε σ’ όλη την κηδεία ήταν «ζει». Κανείς δεν μπορούσε να παραδεχτεί ότι υπάρχει θάνατος μες στην ιδέα. Ο θάνατος υπάρχει μόνο στα άτομα που ιδιωτεύουν και κατάπληκτα ανακαλύπτουν μια μέρα ότι η ιδιωτική τους ζωή παίρνει ένα ξαφνικό τέλος. Και πανικοβάλλονται. Και θρηνούν. Και κλείνονται σε ψυχιατρικές κλινικές για να συνέλθουν. Δεν υπάρχει θάνατος, όταν ένας λαός σηκώνεται για να δείξει το ανάστημά του με το μέτρο της δικιάς σου νεκρόκασας».