Αντιδράσεις από την απεργιακή επιτροπή στην αναστολή κινητοποιήσεων στο ΕΚΠΑ

Στα άκρα φτάνει η κόντρα ανάμεσα στο ΔΣ του συλλόγου των διοικητικών υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Αθηνών, που κήρυξε τη λήξη των απεργιακών κινητοποιήσεων, και της απεργιακής επιτροπής η οποία τάσσεται υπέρ της συνέχισης της απεργίας στο Ίδρυμα.

Μετά την ανακοίνωση του ΔΣ με την οποία γνωστοποιούσε, μεταξύ άλλων, ότι δεν θα καλύπτει στο εξής κανέναν υπάλληλο που δεν θα ασκεί τα καθήκοντά του, εξέδωσε ανακοίνωση και η απεργιακή επιτροπή, σύμφωνα με την οποία η απεργία συνεχίζεται, ενώ το μέλλον της θα αποφασιστεί στην γενική συνέλευση της Παρασκευής.

«Η πρόεδρος του Συλλόγου παρενέβη στη γενική συνέλευση, ενώ την πρόταση της παράταξης παρουσίασε ο αντιπρόεδρος. Όταν διαπίστωσαν ότι δεν έχουν κανένα έρεισμα, αποχώρησαν με τις πενιχρές δυνάμεις που τους έχουν απομείνει λόγω της πλήρους ευθυγράμμισής τους με την πολιτική των διαθεσιμοτήτων και της προσφυγής τους σε υπόγειες διαπραγματεύσεις πίσω από τις πλάτες των εργαζόμενων» αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Η απεργιακή επιτροπή δηλώνει ακόμη ότι το ΔΣ του συλλόγου είναι έκπτωτο έπειτα από σημερινή ψηφοφορία που πραγματοποιήθηκε στον χώρο του πανεπιστημίου. «Το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής ήταν: 210 ναι, 11 όχι, 10 λευκά. Κατά συνέπεια, το Διοικητικό Συμβούλιο είναι έκπτωτο με την ετυμηγορία των μελών του Συλλόγου» υποστηρίζουν τα μέλη της απεργιακής επιτροπής ενώ καλούν τους συναδέλφους τους σε νέα συνέλευση την Παρασκευή προκειμένου να αποφασίσουν για το μέλλον της κινητοποίησης.

Ο πρύτανης του ΕΚΠΑ Θ.Πελεγρίνης, μιλώντας την πρώτη μέρα των εργασιών της 74ης Συνόδου των Πρυτάνεων, στη Θεσσαλονίκη, τόνισε ότι «το πρόβλημα δε μπορεί να λυθεί παρά μόνο με διάλογο, όσο επίπονος και αν είναι αυτός», υποστηρίζοντας ότι «κανείς δεν περίμενε ότι η απεργία θα κρατούσε τόσο πολύ» και ότι «γίνεται προσπάθεια να επιτραπεί η πρόσβαση στις αίθουσες διδασκαλίας».

Σημείωσε, επίσης, ότι ο ίδιος μετέφερε τις προτάσεις του υπουργείου στη σύγκλητο του ΕΚΠΑ που τις αξιολόγησε ως «θετικές» και τις προώθησε στους διοικητικούς για να αποφασίσουν. Υποστήριξε επίσης ότι «στο διάστημα της μακράς αυτής απεργίας» έκανε «πάνω από σαράντα δράσεις να ξεπεραστεί το αδιέξοδο, στην προσπάθεια να λυθεί το πρόβλημα προς όφελος των εργαζομένων και του πανεπιστημίου».