Οι πουτάνες της Ελλάδας

Χτες ενιωσα να σκάει στα μούτρα μου η μπότα του φασισμού της Ελληνικής πλειοψηφίας, των ανώνυμων πολλών συμπολιτών μας που θεώρησαν (έστω και με τη σιωπή τους) ότι η δημοσιοποίηση αυτών των φωτογραφιών ήταν αυτονόητη. Που είχαν ήδη πάρει της αποφάσεις τους για το ποιος είναι ο θύτης και ποιο το θύμα. Επίσημη πολιτεία, media και πολίτες ξαφνικά έγιναν ένα με τον λούμπεν υπόκοσμο. Ένα κακότεχνο Twin Peaks με ηθοποιούς από το Σπιρτόκουτο, και σκηνοθέτη τον Τζέιμς Πάρις. Τίτλος της ταινίας: Η Γαλανόλευκη Κορδέλα. Και η ταινία είναι σπλάτερ.

Ποσώς με ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η Ελλάδα ζει μια ιδιότυπη χούντα και η παραβίαση είναι καθημερινή, σχεδόν για όλες τις κοινωνικές ομάδες. Νιώθω εξαιρετικά άβολα να μιλάω για ανθρώπινα δικαιώματα ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Ίσως να μην είμαστε η πιο ευαίσθητη, αλλά δεν είμαστε κι εμείς μία απ’ αυτές; Μας έχουν στερήσει το πιο βασικό δικαίωμα: στην εργασία και κατ’ επέκταση στην προσωπική αξιοπρέπεια. Μας έχουν εξωθήσει στο περιθώριο. Μας έχουν δώσει όλες τις αιτίες μετανάστευσης. Κάποιους μας έχουν διώξει ήδη, χωρίς προσχήματα. Συνεπώς “η πουτάνα” δεν συμβολίζει πλέον κάτι ξένο αλλά συμπαθές, που το αντιμετωπίζω με αλτρουισμό και φιλανθρωπία από τον ταπεινό μου θρόνο. Ίσως πολύ τραβηγμένα να είναι κι ένα προσωπικό μέλλον, όταν θα έχουν τελειώσει όλες οι επιλογές.

Ένας άτυπος εμφύλιος μαίνεται σιωπηρά χρόνια τώρα και ίσως πρέπει επιτέλους να προκηρυχθεί να τελειώνουμε με τον υπόκοσμο που μας κυβερνά. Και ποιος είναι αυτός ο υπόκοσμος; Αφελές πλέον να μιλάμε μόνο για πολιτικούς και τα media νομίζω. Ας μιλήσουμε και για μια ξεπεσμένη κοινωνία που συναλλάσσεται μαζί τους, που είναι η πελατεία τους. Έχουν συνειδητοποιήσει ότι πλέον τους έχει μείνει μόνο ένας σκληρός πυρήνας πελατείας και δεν δίστασαν να φτάσουν στο χαμηλότερο επίπεδο ψηφοθηρίας ποντάροντας σε όλα τα εμετικά ταμπού, τις δεισιδαιμονίες, το σεξισμό, το σκοτάδι και την υποκρισία της Αγίας Eλληνικής Oικογένειας.
Αυτοί όλοι ψηφίζουν. Εμείς σπανίως. Όμως νιώθω ότι αυτή τη φορά, όσο μπανάλ και να ακούγεται η σιωπή είναι συνενοχή στο αδιανόητο.

Αν υπάρχει κάτι που με χαροποιεί είναι ότι αυτή είναι κίνηση πανικού ενός συστήματος που καταρρέει. Βοηθήστε το να μας αδειάσει τη γωνιά.
Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να σας δώσω ένα χεράκι μιας και είμαι απ’ αυτούς, τους πολλούς που λείπουν (κάποιοι κατ΄ επιλογή, κάποιοι κατ’ ανάγκη).
Αν και κατανοώ την κοινή μας τραγωδία -το αδιέξοδο των φτωχών ως μηδενικών πολιτικών επιλογών- κάτι θα έβρισκα να ψηφίσω την ερχόμενη Κυριακή.

και
Ρίξτε μια ματιά και σ’ αυτό που μου έστειλε πριν λίγο μια φίλη. Το θέμα πέρασε τα σύνορα http://www.eatg.org

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr