"Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή"

«Ωρα να φύγετε από ‘δω». Σ’ αυτό το σύνθημα συμπυκνώνεται η διάθεση των χιλιάδων ανθρώπων που γεμίζουν την πλατεία Συντάγματος από την περασμένη Τετάρτη. Πρόκειται λοιπόν για ένα απόλυτο ανάθεμα από ένα ετερόκλητο πλήθος πολιτών, που εκδηλώνει αυθόρμητα τη συσσωρευμένη οργή του, απέναντι στη σκληρή πολιτική λιτότητας; Ποιοι είναι οι αγανακτισμένοι του Συντάγματος;
Νέοι απογοητευμένοι από την κρεατομηχανή της αγοράς εργασίας. Μαθητές που ετοιμάζονται να σπουδάσουν σε χρεοκοπημένα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Σαραντάρηδες και πενηντάρηδες που αδυνατούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, και φοβούνται ότι γρήγορα θα αποτελέσουν ένα ακόμη νούμερο στη λίστα των μακροχρόνια ανέργων. Ηλικιωμένοι με κομμένες συντάξεις.

Ολοι αυτοί αποτελούν το ανθρώπινο μωσαϊκό της πλατείας. Κυριαρχεί είναι αλήθεια η ηλικιακή ομάδα των 25άρηδων και 35άρηδων, νέοι άνθρωποι που ζουν ένα δύσκολο παρόν και τους περιμένει ένα αβέβαιο επαγγελματικό μέλλον.

Μπορεί βέβαια να ενώνονται όλοι κάτω από την «ομπρέλα» των αγανακτισμένων η οποία προβάλλει την ανάδειξη οικουμενικών αξιών (ισονομία, δικαιοσύνη, οικολογική ευημερία, αλληλεγγύη, δικαίωμα στην εργασία) ωστόσο, με μια πιο προσεκτική ματιά, μπορεί κανείς να διαπιστώσει ότι υπάρχουν διαφορές στις θέσεις, στις επιδιώξεις, τους στόχους ακόμη και στην εκδήλωση της διαμαρτυρίας, απέναντι στην υπάρχουσα κατάσταση.

Παρ’ όλο που ακούγονται πολλά συνθήματα, με το «κλέφτες-κλέφτες» να κυριαρχεί, πάρα πολλοί εκδηλώνουν τη διαμαρτυρία τους με τη σιωπή τους: «Δεν πιστεύω στη μούντζα και τη συνθηματολογία. Και βάσει αυτής της άποψης, δεν βλέπω τον κόσμο να έχει καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει. Πρέπει να καθίσουμε όλοι κάτω. Να κρατήσουμε τη θέση μας. Να εκφράσουμε την οργή μας με τη σιωπή. Ο καθένας να αντιληφθεί τις δυνάμεις του και να προχωρήσουμε όλοι μαζί. Το τι θα γίνει στη συνέχεια, θα το βρούμε. Μακάρι αυτή η οργή που νιώθουμε να παρακινήσει κι άλλο κόσμο. Και να γεννήσει μια άλλη κατάσταση. Κι αυτό θα γίνει ή τώρα ή ποτέ», λέει ο 27χρονος Βασίλης. Δίπλα του κάθεται η Αθανασία. Σιωπηλή κι αυτή, προτιμάει να καταλάβει μία θέση στο οδόστρωμα. «Εδώ, για να αλλάξουν όλα».

Πατριωτικά συνθήματα ακούγονται κυρίως από ομάδες που ενδύθηκαν την ελληνική σημαία. Γιατί φόρεσες την ελληνική σημαία; «Γιατί ρωτάς; Για την πατρίδα…» είναι η απάντηση.

Αλλοι πάλι, κυρίως χωρίς κανένα πολιτικό ή κομματικό σημείο αναφοράς φαίνεται να συνεγείρονται από την έκρηξη της μαζικής αντίδρασης: «Δεν έχω κατέβει ποτέ άλλοτε σε διαδήλωση. Δεν αισθάνομαι όμως σαν ξένο σώμα. Νιώθω τόσο ενωμένη με όλο αυτό το πλήθος», λέει η Λέτα.

Ο Αλέξανδρος είναι κατηγορηματικός: «Πρέπει να φύγουν. Είναι επικίνδυνοι. Εχουν υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών μας».

«Και μετά τι;» λέει ο Γιώργος. «Δεν φτάνει αυτό. Κι αν φύγει ο Παπανδρέου; Αυτό είναι η λύση. Εδώ δεν ήρθα για να υπερασπιστώ μία ισοπεδωτική λογική. Πρέπει να δούμε το επέκεινα. Εδώ δεν αμφισβητούμε απλώς πρόσωπα. Αλλά πρέπει να απορρίψουμε ένα συγκεκριμένο οικονομικοπολιτικό μοντέλο άκρατου νεοφιλελευθερισμού».

Κάπου σ’ αυτό το σημείο, εμφανίζονται οι γραμμές διαφοροποίησης στις τάσεις που επικρατούν στους αγανακτισμένους του Συντάγματος, η οποία ήδη εκδηλώνεται και χωροταξικά. Μπροστά στη Βουλή, εκτονώνονται με συνθήματα κατά των πολιτικών και των επιλογών τους, οι πολίτες που αισθάνθηκαν την κρίση στο πετσί τους. Ολοι αυτοί που φωνάζουν να φύγει το μνημόνιο, χωρίς να έχουν πρόταση για το μετά.

Στο σιντριβάνι της πλατείας, το κλίμα διαφοροποιείται. Εδώ φαίνεται να δραστηριοποιείται ένα σαφώς πιο πολιτικοποιημένο κομμάτι πολιτών. Από το πρώτο κιόλας βράδυ πραγματοποιούνται ανοιχτές συνελεύσεις και γίνονται προσπάθειες το κίνημα των «Αγανακτισμένων» να αποκτήσει ποιοτικά χαρακτηριστικά και συγκεκριμένο διεκδικητικό πολιτικό πλαίσιο.

Αισιοδοξία βέβαια προκαλεί το γεγονός ότι ενδιαφέρον για συμμετοχή παρουσιάζεται απ’ όλες τις πλευρές των αγανακτισμένων: «Εδώ ζυμώνονται συνειδήσεις. Η συμμετοχή σε μια τέτοια κινητοποίηση είναι κατεξοχήν πολιτική πράξη. Αλλοι το κάνουν συνειδητά, άλλοι όχι. Θα έρθει η στιγμή που όλοι θα το αντιληφθούν», λέει ο Δημήτρης.

«Η συλλογική δράση απαιτεί οργάνωση και στόχευση. Ομως βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή. Είναι όλα όμως εδώ μπροστά μας για να τα ανατρέψουμε», λέει η Ευγενία.
Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
http://www.enet.gr
Τα βίντεο είναι από http://enosy.blogspot.com/